งานสร้างทำให้ภาพระหว่างสองมิติกับสามมิติเข้ากับสภาพแวดล้อมกลมกลืนไป เพราะในตัวอย่างมันเหมือนว่าเราจะไม่ชินตากับงานภาพการ์ตูน แต่ในหนังมันจะปรับให้เลย ไม่ว่าตัวละครจะสัมผัสกับสิ่งไหนมันก็จะเหมือนว่าตัวละครเหล่านั้นกำลังแตะต้องหรือถูกแตะต้องอยู่จริง ๆ แม้ว่าเราจะรู้ว่ามันไม่ใช่ของจริง เป็นงานซีจี แต่มันเป็นไปได้ในโลกของภาพยนตร์และมีกลิ่นอายเดิมครบถ้วน อะไรที่เคยเห็นในการ์ตูน พอออกมาอยู่บนจอเงิน ก็สามารถทำให้เรามันเป็นเพียงสัตว์ที่ใช้ชีวิตแบบสัตว์ที่เป็นแบบ 3 มิติ จริง ๆ ต้องยกเครดิตให้กับ ทิม สตอรี่ ที่เล็งเห็นความสำคัญของการยึดถือต้นฉบับ และการเขียนบทที่มีรายละเอียดอย่าง เควิน คอสเตลโล ที่สามารถเล่าบทของทอมแอนด์เจอร์รี่ในโลก 3 มิติ ทั้งมุกต่าง ๆ  จังหวะ และความเล่นใหญ่แบบการ์ตูนไม่จางหายไป แถมยังทำให้มันยิ่งใหญ่กว่าที่ในการ์ตูนสั้นให้เราอีก พอต้นฉบับมันดีแล้วยิ่งทำให้มันโดดเด่น เชื่อว่าแฟนหลายคนที่ได้ดูคงหมดข้อสงสัยเรื่องงานภาพ เพราะในตัวอย่างทำเหมือนว่าก็แค่นี้ แต่จริง ๆ มันไม่ได้มีแค่นี้ แต่ผมไม่ขอพูด เพราะมันใหญ่มาก และงานซีจีสองมิติก็ไม่ใช่ที่ควรประเมินค่าต่ำกว่าที่มันเป็นเพราะมันทำให้กลมกลืนก็ทำได้เช่นเดียวกัน

นักแสดงนำอย่าง โคลอี้ เกรซ มอเรซ แสดงเป็นหญิงสาวที่ดูไม่มีอะไรแต่ไม่มีอะไรได้สมกับฝีมือ แถมไม่รู้สึกขัดตาเวลาอยู่กับตัวละครสัตว์ เธอสามารถใช้จินตนาการให้ตัวการ์ตูนสัตว์ที่อยู่กับเธอ มีตัวตนจับต้องอย่างสมจริง ซึ่งนักแสดงที่ทำแบบนี้ได้ต้องมีฝีมือมาก ๆ ในซีนอารมณ์ หรือซีนมีแผน เจ้าเล่ห์ สนุกสนานของเธอก็มีเสน่ห์ชวนให้มองตลอดทั้งเรื่อง เช่นเดียวกับ ไมเคิล เพนญ่า ที่สลัดลุคฮา มาเป็นลุคโหด แต่มันก็ไปไม่รอดเพราะหนังตั้งใจให้พี่แกมาโดนแมวและหนูป่วนประสาทจนแทบคลั่ง และยังสามารถเล่นใหญ่ได้อย่างไม่ติดขัด น่าเสียดายก็แต่เคนจองที่ออกมาเพื่อขโมยซีน แล้วก็ไม่มีบทบาทสำคัญอะไร แต่ที่ดีมาก ๆ คือ โคลิน จอสต์ และ พาลลาวี ชาร์ดา ในบทสองสามีภรรยาที่แสดงได้อย่างมีเคมีลงตัว แถมยังมีซีนดราม่าเรียกน้ำตาระดับหนังรักโรแมนติกเลยทีเดียว 

เพราะแบบนี้ดนตรีจึงเป็นสิ่งสำคัญในการขับเคลื่อนอารมณ์และเรื่องราว โดยดนตรีของเรื่องจะเป็นสไตล์ป๊อบฮิปฮ็อบยุคเก่า ๆ ซึ่งความพิเศษคือ ทิม สตอรี่รับหน้าที่ร้องเพลงเอง ร่วมกับนักร้องคนอื่น ๆ ด้วย ผู้ประพันธ์เพลงอย่าง คริสโตเฟอร์ เลนเนิร์ตซ ก็สามารถหยิบเอากิมมิคจากต้นฉบับมาบิดให้เป็นร่วมสมัยและเพิ่มความสนุกได้อย่างไม่ติดขัดเลย เพราะหนังไม่จำเป็นต้องเหมือนการ์ตูนไปทั้งหมด แต่หยิบกิมมิคมาใช้ได้อย่างชาญฉลาดก็ประสบความสำเร็จแล้ว

ถือว่าเป็นม้ามืดและยุคใหม่ของไลฟ์แอ็คชั่นค่ายวอร์เนอร์เลยทีเดียว หลังจากที่ต้องซบเซามาเป็นเวลา 18 ปี นับตั้งแต่ ลูนี่ย์ ทูนส์ รวมพลพรรคผจญภัยสุดโลก (Looney Tunes: Back in Action) ออกฉายเมื่อปี 2003 นี่จึงเป็นภาพยนตร์ตลกแห่งปีที่ควรจูงครอบครัวไปดูในวันหยุดมาก ๆ เพราะดูได้ทุกเพศทุกวัย สนุกสนาน ไม่ต้องคิดเยอะให้ปวดหัว ยิ่งถ้าชอบทอมแอนด์เจอร์รี่อยู่แล้ว คุณจะชอบมันมาก ๆ มันเป็นหนังไลฟ์แอ็คชั่นที่สามารถแตกแขนงตัวเองให้เป็นหนังตลกครอบครัวที่แสนอบอุ่นโดยยังมีทอมกับเจอร์รี่อยู่ในเรื่อง ทั้งยังดึงเสน่ห์ของต้นฉบับและขับเน้นให้มันมาอยู่ในจอเงินอย่างไม่มีผิดเพี้ยนและยกระดับให้ดีกว่าที่มันเคยเป็น

มุกตลกกับบทภาพยนตร์ที่น่าประทับใจในประเด็นต่าง ๆ และการได้เห็นตัวการ์ตูนออกมาโลดแล่นในโลกความเป็นจริงในภาพยนตร์ก็อาจเป็นสิ่งที่เราอยากเห็นในยุคที่มีแต่ความวุ่นวายของโลก ลองใช้เวลาสัก 2 ชั่วโมง เข้าไปดูเรื่องนี้ในโรงแล้วจะไม่ผิดหวังแน่นอน คุณจะได้กลับไปรู้สึกเหมือนตอนดูทอมแอนด์เจอร์รี่ทุกครั้งที่ได้กลับเข้าไปในโลกในวันเด็กให้คุณหวนนึกถึง และแม้จะยังไม่คอนเฟิร์ม แต่ถ้ากระแสดี ทิม สตอรี่บอกว่าเราอาจจะได้เห็นตัวละครใหม่ ๆ มาปรากฏในภาคต่อก็ได้ ก็อย่าไปสนใจคะแนนวิจารณ์ของเว็บต่าง ๆ ที่กำลังรุมกดหนังเรื่องนี้กันอยู่เลย เพราะตอนนี้ก็ทุบรายได้เป็นอันดับสองภาพยนตร์ที่ฉายช่วงโควิดรองจากวันเดอร์วูเม่นแล้ว ด้วยรายได้ 38.8 ล้านเหรียญ เพราะงั้นจะชอบไม่ชอบก็ขอให้ใช้ความรู้สึกตัวเองดีกว่า 

พิสูจน์กันได้แล้วในโรงภาพยนตร์

(9/10)