ผมแอบรักคนคนนึงมาเกือบ3ปีแล้วครับเป็นการแอบรักที่แบบอาจเป็นรักแรกด้วยมั้งเราไม่เคยได้เจอกันครับเพราะอยู่ไกลกันและอีกอย่างที่ผ่านมา3ปีเราไม่เคยคุยกันเลยครับไม่รู้จักกันด้วยซ้ำก็คือรู้จักอยู่ฝ่ายเดียวนั่นแหละในระหว่างนั้นผมก็แบบเหมือนคนแบบโรคจิตมากๆผมพยามเก็บข้อมูลของเขาทุกอย่างของเขาเท่าที่จะหาได้ไม่ว่าจะเป็นรูปถ่ายเบอร์โทร/IG/fb/ช่องทางการติดต่ออื่นๆและข้อมูลส่วนตัวอื่นๆไม่เว้นกระทั้งเลขบัญชีธนาคาร5555นี่ยังกลัวตัวเองเลยครับ และเคยได้คุยกับฟนของเขาด้วยล่ะครับอ่านไม่ผิดหรอกแฟนของเขาตอนแรกแฟนเขาน่าจะรู้อยู่แล้วแหละครับว่าผมชอบแฟนของเขาเขาก็มาคุยกับเรานู่นนี้แบบเออแอบชอบคนเดียวกันไรงี้ก็เออคุยๆกันแต่ผมก็แอบสงสัยแหละครับแปลกๆแต่ก็แบบเออบอกไปว่า "ไม่รู้สึกแปลกบ้างหรอชอบคนเดียวกันอ่ะแล้วมาคุยเรื่องของเขาแปลกดี"
พอผ่านมาอีก3-4วันแฟนของคนที่ผมแอบชอบก็มาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย(ตอนนั้นก็เอะใจแล้วนะ)แอดไลน์มาได้มั้ย และให้ผมลบแชทที่คุยกับเขาผมเออก็ลบแหละ และพอแอดไลน์ไปเสร็จเขาก็ขอโทษผมใหญ่เลยตอนนั้นผมงงมากตอนั้นผมพึ่งตื่นนอนด้วยผมก็ถามว่าขอโทษเรื่องอะไรเขาก็ของโทษที่โกหกเรื่องที่แอบชอบคนเดียวกับผมอ่ะครับเค้าก็บอกว่าไม่ได้ชอบเขาแต่เราคบกันอยู่ตอนนั้นผมแบบช็อคมากแต่ก็แบบมือน่ะกดพิมพ์ "ไม่เป็นไรหล่อซะขนาดนั้นมีแฟนแล้วก็ไม่เห็นแปลก"มีการใส่อิโมจิ😹นี่ไปด้วยมือกดพิมพ์แบบนั้นแหละแต่น้ำตานี่หยดติ๋งๆเลยแต่ตอนนั้นผมไม่โกรธเขาทั้งสองคนเลยนะไม่รู้ทำไมเหมือนกันแฟนเขาก็แบบเออมาขอเมคเฟรนผมก็เมคก็เมควะในใจตอนนั้น"คือกูอายุแค่นี้เองเจอประสบการณ์สุดพิลึกเ_ี้ยๆเลย"
แต่แฟนเค้าเฟรนลี่มากๆมากถึงมากที่สุดถึงแบบอีเ_ี้ยพ่อพระมากคือแบบอยากได้แฟนเขาก็อยากได้อ่ะเนอะแต่แบบไม่รู้ตอนนี้ตัวเองเป็นเชี้ยไรเหมือนกันอยากได้แฟนเขาแต่ไม่อยากให้เขาเลิกกันมันเป็นความรู้สึกแบบถ้าเขาเลิกกันเพราะเราอ่ะมันจะรู้สึกผิดมากเลยทำได้แต่แอบชอบไปเรื่อยๆแบบห่างๆดีกว่าสรุปได้คุยกับแฟนเขามากกว่าคนที่เราชอบอีกงงมาก
ใครเคยเจอเหตุการณ์เหมือนเราหรือคล้ายๆมาเล่าให้ฟังหน่อยครับ