เราเริ่มสังเกตุอาการและการปฏิบัติของเพื่อนที่มีต่อเราได้ในหลังๆมานี้ค่ะ เราจะเดินกันสามคนขอแทนตัวอีกสองคนเป็นAกับBนะคะ ขอเริ่มจากการแสดงออกของเราตอนอยู่รร.ก่อนนะคะ 
การแสดงออกของเรา
เราตอนอยู่รร.เราจะไม่ค่อยพูดค่ะ จะเงียบไปถ้าไม่มีใครเข้ามาคุยเราก็ไม่ค่อยเริ่มพูดก่อนหรือแสดงความคิดเห็นก่อนค่ะเพราะเราไม่อยากให้คำพูดของเราไปทำให้ใครไม่สบายใจ

เข้าเรื่องเลยนะคะ พักนี้เพื่อนของเราเริ่มที่จะ avoidเราค่ะ ด้วยการไม่ค่อยชวนคุยบ้าง หรือเช่น เรานั่งอยู่ข้างๆเพื่อนAไม่รู้ตรงนี้ก็ไม่ถามเราค่ะถามรอบตัวหมดโดยไม่ถามเรา พอเราพูดตอบไปก็ทำสีหน้าประมาณ 'ไม่ได้ถามแก' ออกมาค่ะ แต่เราก็ยังไม่เก็บมาคิดมาก แต่ทีนี้เพื่อนสองคนมักที่จะคุยกันแค่สองคนตลอดเลยค่ะ เหมือนเราโดนแบ่งออก บางทีพอเราทำท่าจะคุยด้วยก็หยุดคุยกันแล้วปล่อยเราเก้อ บางทีเราก็โดนเพื่อนBมองด้วยสายตาเหยียดค่ะ เพราะเราทำท่าทีตอนเรียนประมาณว่าไม่สนใจในสายตาเขา แต่จริงๆเราตั้งใจฟังมากค่ะกลับมาเราก็ทบทวน เป็นการเข้าใจกันผิดที่เกินไปมากๆ แล้วบางทีพอเขาจะถ่ายสตอรี่กันเราหันไปแล้วมันติดกล้องเขาเขาก็เอากล้องหันหนีเราเลยค่ะ เราแบบสับสน
แล้วก็เสียใจมากจะร้องไห้เลยค่ะ มันเหมือนเราเป็นตัวแถมตลอดเลย แล้วเขามีอะไรก็จะคุยกันสองคนตลอด ล่าสุดเราอยู่ซ้อมงานด้วยไม่ได้เพราะบ้านเราอยู่ไกลต้องขึ้นรถประจำถ้าเรากลับดึกจะไม่มีใครมารับเราได้เพราะที่บ้านเราทำงานค่ะ แล้วเพื่อนBก็พูดกับเราว่า 'แกรู้ป่ะว่าถ้าเมื่อวานแกไม่กลับไปก่อนอ่ะเราจะได้อัดคลิปกัน บ้านCกับDก็ไกลเหมือนกันอ่ะ ไม่ได้ไรนะแต่แบบ..นั่นแหละ' เราควรทำยังไงดีคะ เราคิดมากังวลจนมีอาการpanic attackedหนักมาก เราโทษตัวเองแล้วร้องไห้เป็นชม.ตัวสั่นแล้วก็เอามือหยิกตัวเองไปด้วยค่ะ เราไม่ชอบที่เราเป็นแบบนี้เลย ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ