คือเรื่องมันมีอยู่ว่า แม่พึ่งรับลูกน้องมาใหม่อายุไล่เลี่ยกันกับเราและน้องๆ อายุประมาณ17-18 แล้วแม่ก็ดูแลพวกเขาเหมือนเป็นลูกตามใจทุกอย่างอยากกินอะไรก็ซื้อมาให้กิน บางทีไปเดินตลาดกับเราเห็นเสื้อผ้าก็มักจะซื้อให่เป็นประจำ แรกๆก็ไม่ได้คิดอะไรพอหลังเริ่มเยอะขึ้น เดินกับเราก็บอกซื้ออันนี้ไปฝาก ตูนสักหน่อยอันนี้ก็เหมาะกับตูนอันนั้นก็ดีนะ  ทำให้เรารู้สึกน้อยใจ เราเองก็คิดแหล่ะว่าคงเป็นเพราะเรายังเด็กเลยกลายเป็นว่าเราอิจฉาลูกน้องเเม่  เวลาเราบอกแม่อธิบายแม่ว่าลูกน้องคนนี้เป็นแบบนี้เป็นแบบนั้น ก็กลายเป็นเราผิดที่อคติกับลูกน้องคนนั้นอีก แบบนี้เราควรจัดการกับตัวเองยังไงดีคะ หนือถ้าเป็นเพื่อนๆเพื่อนๆจะรู้สึกเหมือนเรามั้ย?

#ปล.ลูกน้องบ้านไม่ต้องเช่าข้าวไม่ต้องซื่อเลี้ยงเหล้าเลี้ยงเบียร์เลี้ยงเอ็มกาแฟทุกวัน กินอยู่เหมือนเป็นคนในครอบครัว