เราคบกับแฟนมาจะ1ปีแล้วค่ะ เราทะเลาะกันหลายครั้งมาก แทบทุกวันเลยค่ะ ทั้งเรื่องเล็กๆน้อยๆ ส่วนใหญ่เกิดจากความเข้าใจผิด+ความงี่เง่าของเรา แล้วก็ไม่ยอมคุยกัน เราบอกเลิกเขาหลายครั้ง แรกๆเขาก็ยื้อเรา ไม่ยอมเลิก ซึ่งจริงๆที่เราบอกก็ไม่อยากเลิกหรอกค่ะ ด้วยอารมณ์ชั่ววูบ จนมีครั้งนึง เราบอกเลิกเขา แล้วเขาก็ไม่ยื้อค่ะ ยอมเลิกแบบง่ายๆเลย เราต้องเป็นคนไปง้อเขา หลายวันอยู่ค่ะกว่าจะคืนดีกันได้ ผ่านไปไม่นาน เราก็ทะเลาะกันอีก เถียงกันเรื่องเล็กน้อย จนเรื่องมันใหญ่โต แล้วเขาก็บอกเลิกเราค่ะ เขาบอกไม่อยากอยู่แบบนี้ ความคิดของเราไม่ตรงกันเลย เขาเบื่อ เขาให้เราเลือกว่าจะเอายังไง เราบอกเขาว่าไม่เลิก เขาก็ไม่เลิกค่ะ แต่เขาบอกกับเราว่า ที่เขาอยู่เพราะเราเลือกว่าไม่เลิก จริงๆเขาอยากไปค่ะ.. เราทนอยู่กับความคิดนี้มาซักพัก เรากับแฟนมีความสุข จนเราลืมสิ่งที่เขาบอกกับเรา..
จนวันนี้ อยู่ดีๆเขาก็บอกเราค่ะ บอกว่าเขายังรู้สึกแบบนั้นอยู่ บอกว่าที่เขาอยู่เพราะเราบอกให้เขาอยู่ เขาเบื่อที่ต้องคอยบอกว่าจะทำอะไร เขาอยากมีอิสระ เราช็อคเลยค่ะ เรารู้นะคะว่าเขาอยากไป แต่ไม่คิดว่าที่ผ่านมามันไม่ทำให้เขาเปลี่ยนความคิดเลย ทั้งๆที่เรามีความสุขมาก เราเลยคิดว่า"เรามีความสุขบนความทุกข์ของเขารึป่าว"ค่ะ...
เราควรทำยังไงดีคะ เราไม่อยากให้เขาไปเลย แต่เขาถึงขั้นเตือนความจำเราขนาดนี้ เราชาไปหมดเลยค่ะ.
เราบอกเขาด้วยนะคะ ว่าอยากให้อยู่ ไม่ต้องให้เขาคอยรายงานเราก็ได้ อยากทำอะไรก็ทำเลย ขอแค่อยู่.
เขาบอกว่ามันเป็นการทรมาณเราค่ะ แต่ถ้าเรายอมทน มันจะทำให้เขาทรมาณแทนรึป่าวคะ