[ กระทู้นี้มีไว้เพื่อระบายความอึดอัดที่มีต่อครอบครัว ]
เราเรียนจบปริญญาตรีมาสักพักใหญ่ๆแล้วค่ะ ตอนนี้ก็เข้าสู่ช่วงวัยทำงาน ตั้งใจว่าเรียนจบก็กลับมาอยู่บ้าน มาหางานทำที่บ้าน แล้วด้วยวัยนี้ เราเองก็มีคนที่คบหาดูใจอยู่คนหนึ่ง แต่ครอบครัวของเราหัวโบราณมาก ญาติๆส่วนใหญ่ดูจะไม่อยากให้เรามีแฟน หวงเราจนเห็นได้ชัด พ่อแม่เองก็มีข้อกำหนดมาให้ว่าไม่ชอบคนแบบไหนบ้าง อาชีพอะไรบ้าง ห้ามเอาเป็นแฟนเด็ดขาด ตอนที่เราพาแฟนมาครั้งแรก ญาติๆดูไม่ค่อยโอเคแบบเห็นได้ชัด แม่ก็แอนตี้แฟนมากๆ เพราะแฟนมีข้อที่ไม่ตรงกับมาตรฐานที่แม่กำหนดไว้ 2 ข้อ และ 2 ข้อนี้ก็ไม่ตรงกับมาตรฐานของพ่อเหมือนกันค่ะ แต่เราก็จับมือแฟนผ่านอุปสรรคทางด้านแม่มาได้ จนตอนนี้แม่เริ่มเฉยๆแล้วค่ะ ก็ไม่ได้ชอบแต่ก็ไม่ได้เกลียดเท่าเมื่อก่อน เพราะลูกสาวชอบเลยต้องทำใจให้เฉยๆ เราก็พยายามเล่าเรื่องดีๆของแฟนเข้าไว้ ส่วนทางด้านพ่อ เรายังไม่ได้พาไปเจอค่ะ เพราะพ่อเป็นคนที่จะมีปัญหามากที่สุดเลยพักไว้ก่อน คนที่รู้เลยมีแค่แม่กับญาติๆสนิทเท่านั้น และด้วยความที่ครอบครัวเป็นคนหัวโบราณมากๆ มันเลยทำให้การมาเจอกันหรือไปเที่ยวกันของเรากับแฟนยากมากๆ (เที่ยวแบบปกติทั่วไป ไม่ค้างคืนนะคะ)
1. แฟนไม่สามารถมาที่บ้านได้ ถ้าจะมาต้องพาไปบ้านญาติ ไปนั่งคุยที่นั่นแทน
2. ถ้าแฟนแวะมาหาที่บ้านแล้วไม่อยากไปบ้านญาติ ก็ห้ามแวะที่บ้าน ให้ไปนั่งเล่นที่อื่นแล้วต้องพาน้องชายไปด้วย
3. ถ้าจะไปเที่ยวกันที่อื่นก็ต้องพาน้องชายไปด้วยเหมือนกัน
ซึ่งทั้งหมดทำไปเพราะกลัวคนอื่นเห็นแล้วเอาไปพูด เอาไปนินทา หรือเอาไปบอกพ่อ แล้วจะเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าถามว่าเราเข้าใจไหม เราเข้าใจเหตุผลท่านนะคะ แต่มันทำให้เราอึดอัดมากๆ บางครั้งเราก็อยากไปกัน 2 คนบ้าง ก็ไปไม่ได้ แค่ร้านกาแฟแถวบ้านแต่ไปกัน 2 คนงี้ก็ไม่ได้ แล้วแฟนกับเราทำงานกันคนละจังหวัด นานๆจะมีโอกาสได้มาเจอกันสักที เพราะแฟนกลับมาที่บ้าน (เดิมทีเป็นคนจังหวัดเดียวกันค่ะ) บางครั้งเวลาที่แฟนกลับมาแล้วนัดว่าจะไปเที่ยวกัน แม่ก็ให้เอาน้องชายไปด้วย แต่ถ้าน้องชายไม่ไป เราก็ไปไม่ได้เช่นกัน และทุกครั้งที่น้องไปด้วยเราก็ต้องมีค่าใช้จ่ายให้น้อง แต่ตังเราก็มีไม่มากจะให้ พอไม่มีตังให้ น้องก็ไม่ไปอีกเพราะไม่มีตัง เราเหนื่อย เราเครียด ทำไมเราไปเที่ยวแบบคนอื่นบ้างไม่ได้ แค่ไปนั่งร้านกาแฟ กินข้าว ดูหนังเอง ไม่ได้ต้องการไปค้างคืนหรือเที่ยวต่างจังหวัดไกลๆเลยสักนิด อยากจะเล่น อยากจะอ้อนแฟน อยากจะจับมือ ก็ไม่สะดวกเพราะน้องอยู่ด้วย จะสนใจแต่แฟน ไม่สนใจน้องเลยก็ไม่ได้ หรือถ้าแฟนมาที่บ้านญาติ ก็ทำได้แค่นั่งคุยกันเฉยๆเพราะเกรงใจสายตาผู้ใหญ่ มันอึดอัดจนอยากร้องไห้ เคยคุยเรื่องนี้ไปแล้วว่าขอเราไปเที่ยวบ้าง เขาก็ไม่พอใจ โมโห พูดเชิงประชดว่าอยากไปก็ไป แต่พอเอาเข้าจริง ก็ให้เอาน้องไปด้วยอยู่ดี แล้วเราเลือกอะไรได้บ้างนอกจากต้องทำตาม แฟนก็ถามว่าไหนตอนนั้นคุยกับแม่แล้วแม่บอกอยากไปก็ไป เวลาใครถามก็ไม่ต้องบอกว่าไปไหน แล้วทำไมตอนนี้กลับมาเป็นแบบเดิมที่ให้เอาน้องไปด้วย เราก็พูดอะไรไม่ออก เพราะตอนนั้นแม่พูดแบบนั้นจริงๆ แต่ตอนนี้แม่ก็กลับคำไปแล้วเหมือนกัน เราเลยได้แต่พยายามพูดคุยกับแฟนให้เข้าใจ ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากไป แต่เราทำไม่ได้ในเมื่อเขาบังคับเรา เราทำได้มากที่สุดแค่นี้ ขอให้อดทนหน่อยนะ ซึ่งก็โชคดีที่แม้แฟนจะงี่เง่า งอแงนิดหน่อย แต่ก็ยอมเข้าใจเรา ส่วนเรื่องเพศสัมพันธ์เขาก็ห้ามเหมือนกัน ห้ามจนกว่าจะแต่งงาน แต่เรื่องนี้เราโอเคค่ะ ไม่ได้ติดปัญหาอะไร เรารอได้ ตัวเราในตอนนี้เองก็ไม่ได้เด็กขนาดนั้นแล้ว เราโตในระดับหนึ่ง เรียนจบแล้ว มีความคิดแยกแยะอะไรถูกผิดออก แต่เราก็ทำอะไรมากไม่ได้เลย ยังคงต้องอยู่ในกรอบที่พวกเขาสร้างขึ้น และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะเป็นอิสระสักที คงต้องรีบเก็บเงินแต่งอย่างเดียว แต่กว่าจะได้แต่งก็คงต้องเจออุปสรรคอีกหลายด่านเลยล่ะค่ะ
อึดอัดกับครอบครัว
เราเรียนจบปริญญาตรีมาสักพักใหญ่ๆแล้วค่ะ ตอนนี้ก็เข้าสู่ช่วงวัยทำงาน ตั้งใจว่าเรียนจบก็กลับมาอยู่บ้าน มาหางานทำที่บ้าน แล้วด้วยวัยนี้ เราเองก็มีคนที่คบหาดูใจอยู่คนหนึ่ง แต่ครอบครัวของเราหัวโบราณมาก ญาติๆส่วนใหญ่ดูจะไม่อยากให้เรามีแฟน หวงเราจนเห็นได้ชัด พ่อแม่เองก็มีข้อกำหนดมาให้ว่าไม่ชอบคนแบบไหนบ้าง อาชีพอะไรบ้าง ห้ามเอาเป็นแฟนเด็ดขาด ตอนที่เราพาแฟนมาครั้งแรก ญาติๆดูไม่ค่อยโอเคแบบเห็นได้ชัด แม่ก็แอนตี้แฟนมากๆ เพราะแฟนมีข้อที่ไม่ตรงกับมาตรฐานที่แม่กำหนดไว้ 2 ข้อ และ 2 ข้อนี้ก็ไม่ตรงกับมาตรฐานของพ่อเหมือนกันค่ะ แต่เราก็จับมือแฟนผ่านอุปสรรคทางด้านแม่มาได้ จนตอนนี้แม่เริ่มเฉยๆแล้วค่ะ ก็ไม่ได้ชอบแต่ก็ไม่ได้เกลียดเท่าเมื่อก่อน เพราะลูกสาวชอบเลยต้องทำใจให้เฉยๆ เราก็พยายามเล่าเรื่องดีๆของแฟนเข้าไว้ ส่วนทางด้านพ่อ เรายังไม่ได้พาไปเจอค่ะ เพราะพ่อเป็นคนที่จะมีปัญหามากที่สุดเลยพักไว้ก่อน คนที่รู้เลยมีแค่แม่กับญาติๆสนิทเท่านั้น และด้วยความที่ครอบครัวเป็นคนหัวโบราณมากๆ มันเลยทำให้การมาเจอกันหรือไปเที่ยวกันของเรากับแฟนยากมากๆ (เที่ยวแบบปกติทั่วไป ไม่ค้างคืนนะคะ)
1. แฟนไม่สามารถมาที่บ้านได้ ถ้าจะมาต้องพาไปบ้านญาติ ไปนั่งคุยที่นั่นแทน
2. ถ้าแฟนแวะมาหาที่บ้านแล้วไม่อยากไปบ้านญาติ ก็ห้ามแวะที่บ้าน ให้ไปนั่งเล่นที่อื่นแล้วต้องพาน้องชายไปด้วย
3. ถ้าจะไปเที่ยวกันที่อื่นก็ต้องพาน้องชายไปด้วยเหมือนกัน
ซึ่งทั้งหมดทำไปเพราะกลัวคนอื่นเห็นแล้วเอาไปพูด เอาไปนินทา หรือเอาไปบอกพ่อ แล้วจะเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าถามว่าเราเข้าใจไหม เราเข้าใจเหตุผลท่านนะคะ แต่มันทำให้เราอึดอัดมากๆ บางครั้งเราก็อยากไปกัน 2 คนบ้าง ก็ไปไม่ได้ แค่ร้านกาแฟแถวบ้านแต่ไปกัน 2 คนงี้ก็ไม่ได้ แล้วแฟนกับเราทำงานกันคนละจังหวัด นานๆจะมีโอกาสได้มาเจอกันสักที เพราะแฟนกลับมาที่บ้าน (เดิมทีเป็นคนจังหวัดเดียวกันค่ะ) บางครั้งเวลาที่แฟนกลับมาแล้วนัดว่าจะไปเที่ยวกัน แม่ก็ให้เอาน้องชายไปด้วย แต่ถ้าน้องชายไม่ไป เราก็ไปไม่ได้เช่นกัน และทุกครั้งที่น้องไปด้วยเราก็ต้องมีค่าใช้จ่ายให้น้อง แต่ตังเราก็มีไม่มากจะให้ พอไม่มีตังให้ น้องก็ไม่ไปอีกเพราะไม่มีตัง เราเหนื่อย เราเครียด ทำไมเราไปเที่ยวแบบคนอื่นบ้างไม่ได้ แค่ไปนั่งร้านกาแฟ กินข้าว ดูหนังเอง ไม่ได้ต้องการไปค้างคืนหรือเที่ยวต่างจังหวัดไกลๆเลยสักนิด อยากจะเล่น อยากจะอ้อนแฟน อยากจะจับมือ ก็ไม่สะดวกเพราะน้องอยู่ด้วย จะสนใจแต่แฟน ไม่สนใจน้องเลยก็ไม่ได้ หรือถ้าแฟนมาที่บ้านญาติ ก็ทำได้แค่นั่งคุยกันเฉยๆเพราะเกรงใจสายตาผู้ใหญ่ มันอึดอัดจนอยากร้องไห้ เคยคุยเรื่องนี้ไปแล้วว่าขอเราไปเที่ยวบ้าง เขาก็ไม่พอใจ โมโห พูดเชิงประชดว่าอยากไปก็ไป แต่พอเอาเข้าจริง ก็ให้เอาน้องไปด้วยอยู่ดี แล้วเราเลือกอะไรได้บ้างนอกจากต้องทำตาม แฟนก็ถามว่าไหนตอนนั้นคุยกับแม่แล้วแม่บอกอยากไปก็ไป เวลาใครถามก็ไม่ต้องบอกว่าไปไหน แล้วทำไมตอนนี้กลับมาเป็นแบบเดิมที่ให้เอาน้องไปด้วย เราก็พูดอะไรไม่ออก เพราะตอนนั้นแม่พูดแบบนั้นจริงๆ แต่ตอนนี้แม่ก็กลับคำไปแล้วเหมือนกัน เราเลยได้แต่พยายามพูดคุยกับแฟนให้เข้าใจ ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากไป แต่เราทำไม่ได้ในเมื่อเขาบังคับเรา เราทำได้มากที่สุดแค่นี้ ขอให้อดทนหน่อยนะ ซึ่งก็โชคดีที่แม้แฟนจะงี่เง่า งอแงนิดหน่อย แต่ก็ยอมเข้าใจเรา ส่วนเรื่องเพศสัมพันธ์เขาก็ห้ามเหมือนกัน ห้ามจนกว่าจะแต่งงาน แต่เรื่องนี้เราโอเคค่ะ ไม่ได้ติดปัญหาอะไร เรารอได้ ตัวเราในตอนนี้เองก็ไม่ได้เด็กขนาดนั้นแล้ว เราโตในระดับหนึ่ง เรียนจบแล้ว มีความคิดแยกแยะอะไรถูกผิดออก แต่เราก็ทำอะไรมากไม่ได้เลย ยังคงต้องอยู่ในกรอบที่พวกเขาสร้างขึ้น และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะเป็นอิสระสักที คงต้องรีบเก็บเงินแต่งอย่างเดียว แต่กว่าจะได้แต่งก็คงต้องเจออุปสรรคอีกหลายด่านเลยล่ะค่ะ