จากกรณีเมื่อคืน ที่มีกลุ่มแฟนซีรีส์เกาหลีตั้งห้องชื่อ "เพราะอะไรถึงทำให้ละครไทยไม่ไปถึงไหน" ในแอปclubhouse 

สำหรับใครไม่ได้เข้าไปฟัง สามารถกดเข้าไปอ่านสรุปได้ใน ทวิตเตอร์ #เพราะอะไรถึงทำให้ละครไทยไม่ไปถึงไหน

ซึ่งส่วนแรกเราจะขอพูดในละครทั่วไป ส่วนที่สองคือซีรีส์วายในสายตาคนดูอย่างเราค่ะ



1.เราในฐานะคนที่ยังดูละครไทย และดูทั้งซีรีส์เกาหลี จีน และญี่ปุ่นด้วย และเราไบแอสญี่ปุ่น ขอแสดงความคิดเห็นจากที่ได้ฟังเมื่อคืนค่ะ
เพราะมีทั้งนักเขียนนิยาย บทละคร โปรดิวเซอร์ ผู้จัด ผู้กำกับ ทั้งฝั่งละครเอง ละครเวที ภาพยนตร์ ฯลฯเข้าออกกรุ๊ปกันเรื่อยๆ(เราฟังไม่หมดหลับก่อน เพราะโต้รุ่งกัน)

เรารู้สึกว่ามันพังตั้งแต่ระบบอย่างที่มีหลายคนพูดจริงๆ ถ้าด้านบนไม่แก้ไขมันก็จะเป็นอย่างนี้ย้ำอยู่กับที่ตลอดไปเผลอๆจะถอยหลังด้วยเพราะโลกพัฒนาทุกวันแต่วงการไม่ได้ก้าวตาม ถ้าทางช่องใหญ่ๆยังไม่เปลี่ยนแปลง ในกรณีนี้หมายถึงช่อง3และ7ค่ะ

สำหรับเราละครมันคือ Soft Power ที่ทรงพลังกว่าที่คุณคิดเหมือนพวกมังงะ/อนิเมะ/นิทานอิสปที่สามารถแทรกซึมให้ผู้คนรู้สึกว่าแบบไหนมันเป็นเรื่องปกติที่ทุกคนทำกันได้ แบบไหนไม่ควรทำ ถึงมีคนเรียกร้องอยากให้ทำให้ชี้นำสังคมไปในทางที่ดี รับผิดชอบต่อสังคมด้วย ประมาณนั้น

อยากให้ช่องใหญ่เปลี่ยนแปลงมากๆคือ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ "บทละคร"  ทำไมถึงไม่กล้าที่จะเปิดรับสิ่งใหม่ๆ ทำไมถึงคิดไปว่ามันจะขายได้ไม่ได้ในเมื่อไม่มีคนรู้อนาคตหรอกว่าจะแมสไหม โอเค คนเรามันมีชีวิตได้ด้วยเงินขับเคลื่อน งั้นคุณลองตั้งสมาคมอะไรกันไหมแบบว่าเป็นส่วนกลางของทุกช่องให้มีอะไรที่เป็นบรรทัดฐานร่วมกันเพื่อละครไทยมันจะได้ดีกว่านี้ คือแบบใครสร้างอะไรที่ผิดก็โดนปรับโดนแบนจากคนในวงการไปเลยไรแบบนั้น เช่น ฉากข่มขืนห้าม หรือจะยังมีแต่เล่าแบบไหนสอนแบบใดที่คนดูจะไม่รู้สึกว่ามันเป็นpatriarchy แต่จริงๆในโลกนี้มันมีพล็อตเยอะมากที่มันจะสะท้อนสังคมหรือโน้มนำสังคม inspireได้ ดูจบแล้วอิ่มเอมได้ข้อคิดอะไรเยอะแยะมาประยุกต์ใช้กับชีวิตตนเอง อะ แล้วที่บางคนพูดว่าละครก็คือสื่อบันเทิง มันก็ถูกค่ะ และคนดูบางคนก็แค่อยากจรรโลงมันก็ใช่

แต่ในฐานะคนผลิตเราว่าคุณคิดตื้นและเช้าชามเย็นชามมาก จริงๆแล้วสิ่งที่คุณทำอยู่คุณไม่ได้ให้ใจมันลงไปบ้างเลยเหรอคะ?? ไม่มีสักนิดเลยเหรอที่คิดว่าฉันอยากให้อะไรคนดู ฉันอยากให้เด็กที่ได้ดูมีแรงบันดาลใจ โตขึ้นอยากเป็นตำรวจตาม เป็นโปรแกรมเมอร์ เป็นdeveloper เป็นหมอ เป็นทหาร เป็นนักเขียน เป็นล่าม เป็นทนาย เป็นอัยการตามตัวเอกบ้าง  อะ แล้วทางช่องไม่มีงบให้researchให้ทำบทเชิงลึกบ้างเหรอคะ เราไม่เคยได้ดูละครเรื่องไหนเลยที่จะรู้สึกว่ามันจะเอาlove lineเป็นรองการประกอบวิชาชีพของตัวเอง (หมายถึงละครช่องใหญ่นะ เพราะต้องยอมรับว่า คนดูยังดูทีวีส่วนมากก็ยังเปิดแช่แค่2ช่องนี้ไว้ทั้งๆที่บางทีมันบ้ง)

ผู้บริหารช่องฝ่ายผลิตละคร กราบละค่ะ ช่วยเอาคนเขียนบทโทรทัศน์ยืนพื้นแล้วทำงานร่วมกับผู้กำกับเถอะค่ะเอาผู้จัดร่วมด้วยก็ดีจะได้ไม่กังขา และจะได้มองเห็นภาพมุมเดียวกันเพื่อให้มันส่งมาถึงคนดูได้ชัดและลึกขึ้นกว่าที่เป็นๆกัน รวมถึงแคสต์ให้คนที่เหมาะกับบทจริงๆเรื่องนี้สำคัญมากไม่ใช่ว่าเอาคนสนิทคนดังๆมาเล่นทั้งๆที่ไม่เหมาะกับบท เราคิดว่าเดี๋ยวนี้นักแสดงโดยรวมก็ถือว่าเล่นเก่งกว่าแต่ก่อน แต่พอเทียบอินเนอร์กับต่างชาติคือแบบ... เราคนดูเราดูออกนะว่านักแสดงคนไหนเชื่อในบทตัวเองได้และไม่เชื่อไม่เข้าใจเล่นไปงั้นๆ brainstormกันดีกว่านะคะดีกว่าแยกงานกันทำค่ะ ตัวช่องเองก็ควรเคารพการตัดสินใจคนเขียนบทกับผู้กำกับอะในสิ่งที่เค้าเลือกจะทำ ถ้าคุณค้านว่าไม่เอาขายไม่ได้เชื่อการตลาดมากกว่า มันก็จะเหมือนเดิม ได้ละครที่ไม่สมจริง เช่น ฉากกินข้าวหรูหราพร้อมกันทั้งครอบครัวปลอมมากแม่ หรือ ฉากที่เบลล่าสอนโป๊ปใช้ช้อนส้อมกินข้าวก่อนไปฝรั่งเศสทั้งๆที่มันก็มีแต่ประเทศไทยที่กินแบบนั้น ฝรั่งจริงๆใช้ส้อมตักอาหาร ซุปเท่านั้นที่ใช้ช้อน เป็นต้น อันนี้เราว่าบ้งแบบเอ้ยพลาดได้ยังไง

ที่มีคนเขียนบทบอกว่าทางช่อง3มีนโยบายบาลานซ์คือหยิบทำละครน้ำดีไร้เรตติ้ง แล้วมาเอากำไรกับละครตบตีแย่งผัวเมียสะท้อนสังคม เอาจริงๆละครตบตีสนุกๆก็ทำได้ไม่จำเป็นต้องบทเดิมๆ แค่หามุมเล็กๆที่เคยมองข้างมาขยี้ขยายเราคิดว่านักเขียนทำได้ ซีรีส์สะท้อนสังคมที่เราว่าสนุก เกาหลีเช่น a world of married couple  สะท้อนสังคม ญี่ปุ่นที่เรานึกออกตอนนี้เช่นlast friends (แต่ไม่ควรรีเมคอีกเพราะมันดีในปีที่ฉายแล้วแต่ไม่เหมาะกับยุคนี้)

กรณีที่มีคนบอกว่า เพราะอ่านซับเลยสนุกเพราะฟังไม่รู้เรื่อง อันนี้ตอบในฐานะที่เราฟังรู้เรื่องนะ ไม่เกี่ยวเลยค่ะ แล้วอีกอย่าง อาม่าอากงที่ติดซีรีส์เขาดูพากย์ไทยค่ะเพราะเขาอ่านไม่ไหว 

ซีรีส์อาชีพตัวอย่างที่เราชอบบท เช่น signalของเกาหลี แนวตำรวจ/สืบสวน/แฟนตาซี ที่ไม่มีพระเอกนางเอกมีแต่ตัวเอก ถ้าของญี่ปุ่นสายอาชีพมีเยอะมากที่เราประทับใจเพราะเขาทำลึกกันจริงๆ เช่น hanzawa naoki แนวลงทุน/กู้เงิน/พนง.ธนาคาร ซึ่งทั้ง2เรื่องนี้ตัวเอกไม่ได้จะหล่ออปป้าวีดว้าย แต่สนุกมาก ดูได้จบ 

ซีรีส์ที่เราคิดว่าไม่ควรรีเมคเลยเพราะพล็อตเก่ามาก(ตั้งแต่ปี1992) บ้งมาก แต่ก็รีเมคกันหมดทั้งญี่ปุ่นเอง ไต้หวัน จีนใหญ่ เกาหลีรวมทั้งไทยที่กำลังจะออนอย่าง hanayori dango 

ช่อง3นี่แบบ ตัดออกไปเยอะมากโมโหมาก เราดูสะใภ้จ้าวเวอร์ชั่นน้องน้ำตาลบ่อยมากเพราะเรารู้สึกว่าเรื่องนี้ละมุนน่ารักทุกตัวละคร แต่พอรีรันทีลบคลิปอัปใหม่ตัดออกเยอะอะ ละครเรื่องล่าสุดที่ดูแล้วเทก็คือเมียจำเป็น

ช่อง7 เราได้ดูวงเวียนหัวใจ จริงๆพล็อตเรื่องนี้บ้งตั้งแต่เวอร์ชั่นเวียร์พิงกี้แล้วอะไรเชื่อคนแปลกหน้ามากกว่าคำพูดลูกตัวเองแถมให้ลูกไปอยู่กับเค้าอีก ซึ่งเราคิดว่ารีเมคเร็วมากเรายังเคยดูยังจำได้อยู่เลย สิ่งที่เราได้หลังจากที่ดูไม่กี่ตอนในเวอร์ชั่นน้องพอร์ช-มะนาวก็คือ น้อง2คนเล่นดีกว่าเวอร์ก่อนนะเราว่า แต่นั่นแหละ รีเมค+พล็อต เราก็ดูเท่านั้นแหละค่ะ555
 
ว่าจะพูดสั้นๆแต่ดันยาวมาก ขอตัดจบเรื่องละครเท่านี้ค่ะ
----------------------

2.ซีรีส์วายในไทย อันนี้ป่วงที่สุดในวงการ บทละครอ่อนถึงอ่อนมาก นักแสดงเล่นแข็งมาก งงว่าทำไมกรี๊ดกัน พอมานั่งๆดูเลยเดาเอาเองค่ะว่า ข้อแรกคือนักแสดงมีคาริสม่าสูงแม้เล่นแข็ง ข้อสองเพราะไม่มีคู่แข่ง ประเทศอื่นไม่หยิบมาทำแบบจริงจังด้วยวัฒนธรรมเอเชียยังไม่เปิดกว้างเรื่องนี้ แต่พอปรมาจารย์ลัทธิมารมาทำซีรีส์เราช็อคมาก สนุกสุดๆทั้งที่โดนปรับบทออกเยอะมากในเรื่องวายๆแบบนิยายต้นฉบับ เหลือแค่เป็นมิตรภาพลูกผู้ชายสนองนโยบายรัฐบาลจีนให้ดูได้ในแพลตฟอร์มออนไลน์ (เพราะเรื่องนี้เป็นซีรีส์ออนไลน์ไม่ได้ออนแอร์ลงช่องทีวีของเขา)