เเฟนเราติดพนันจนมีหนี้ก้อนโต ยังไม่พอเขาเเอบเอาเงินในบัญชีเราไปเล่น โดยเราไม่รู้ตัว เราก็ปรึกษาเพื่อนนะคะ เพื่อนก็บอกถ้าโดนเเบบนี้เขาก็ไม่เอา พอทุกครั้งเราไปหาเขา เราจะบอกกับเขาเสมอว่า เงินนี้เราต้องใช้นะ ขอร้องอย่าเอาไปเล่นเลย เราคิดว่าเขาจะสงสารเราบ้าง เพราะตัวเขาเองก็ไม่มียังดูเเลไม่ได้เลย เพราะงั้นอย่าทำให้เราเดือร้อนไปด้วย เเต่เเฟนก็ยังทำ บางทีเราทำงานได้ทุกวันนี้ เราก็เอามาช่วยเหลือเขา เขาไม่มี เราก็ยังพอให้เงินกินบ้าง เเต่เรารู้สึกว่า ทำไมวะ เราอายุเเค่นี้ ยังต้องเจอคนอีกมาก ทำไมถึงต้องมาทำอะไรเเบบนี้ อีกอย่างเราก็ยังเรียนอยู่ก็ต้องกินต้องใช้ (เราทำงานพาสไทม์) คือทุกวันนี้เหมือนเรามีลูกคะ เขาไม่มีอะไรก็จะขอ พอเราเงินเดือนออก เราอยากจะใช้จ่ายของเราบ้าง ไม่ใช่เขาจะมีภาระคนเดียว เราก็มี เเต่เราพูดเเบบนี้ทีไร เขาก็จะงอนเรา ว่าเรา บางทีมันเหนื่อย เเต่ก่อนเราคิดมาตลอดเลยว่าความรักอย่างเดียวก็โอเครเเล้ว พอมาอยู่จุดนี้รู้สึกว่า ความรักอย่างเดียวมันพอหรอ หรือเราเป็นคนที่อดทนต่ำหรือเปล่า หรือเราเห็นเเก่ตัวรึเปล่าที่คิดจะทิ้งเขาไป  เราก็อยากจะระบายให้ใครฟังสักคน ถึงเรื่องมันไม่ใหญ่โตมาก เเต่เราก็ยังไม่พร้อมจะมาเเบกอะไรเเบบนี้ หรือเราเด็กเกินไปรึเปล่า