เรามีเพื่อนสมัยเรียนมัธยม บังเอิญอยู่ซอยบ้านย่าเราอีก ตอนเรียนมัธยม ไม่เคยอยู่ห้องเดียวกันกับเขาเลยทั้ง ม.ต้น และ ม.ปลาย พอเข้ามหาลัยก็ต่างคนต่างแยกย้าย เราเรียนจบราชภัฏ เขาตอนแรกเคยเรียนมอดังย่านศาลายา เรียนแค่ปีเดียวเขาก็ซิ่วย้ายไปมอดังแถวสามย่าน ทำให้ต้องกลายเป็นน้องเราปีนึง ครั้งหนึ่งเราเดินกลับจากมหาลัยนั่งรถเมล์กลับบ้านคนเดียว(บางวันกลับๆเพื่อน เพราะเพื่อนในห้องเราเคยมาเช่าหอที่นั่น) แล้วเราเดินเข้าซอยและบังเอิญเจอผู้หญิงสวยๆ ผิวขาวๆ ใส่ชุดนิสิตเรียบร้อยเขาเดินเข้าซอยเหมือนกัน ไม่รู้เป็นใครอ๋อเป็นเพื่อนเราสมัยมัธยมนี่แหละ เขาอยู่ซอยเดียวกัน เจอเขาค่อนข้างบ่อย แต่เขากลับไม่เคยทักทายเราเลย แต่มีบางครั้งก็เคยยิ้มให้เรารึป่าวหรือยิ้มให้กับคนอื่น ตอนเรียนไม่ค่อยสนิทกับเขา แต่ตอนเจอที่ซอย เขาดูหน้ายิ้มๆ ดูเหมือนเฟรนลี่ เราเห็นนางคุยเม้ากับเด็กรุ่นน้องโรงเรียนเดียวกันที่สนิท แต่พอเราเดินผ่าน แทบจะไม่ทักเลย หรือก็แค่ส่งยิ้มให้เราบางๆ นี่ขนาดอยู่ซอยเดียวกันยังไม่เคยทักทายกันสักคำเลย นิสัยนางขัดกับหน้าตาที่ดูยิ้มแย้มเลยนะ หน้ายิ้มสวย แต่นิสัยหยิ่งเวอร์ ขนาดเราเปิดเฟสบุ๊คใหม่ แอดไปหาเค้าหลายครั้ง เค้าก็ไม่รับแอด ทักไปก็เงียบ ไม่อ่านตอบ หยิ่งอะไรเบอร์นี้เนี่ย ทั้งในโซเชียลและตัวจริง ล่าสุดเราก็บล็อกเฟสนางไปแล้ว เพราะเราขอไม่นับคนนั้นเป็นเพื่อนอีกเลย นิสัยไม่ดี รู้สึกไม่ไหวเลยกับคนๆนี้ น่ารัก ยิ้มสวย เรียนเก่ง แต่นิสัยแย่มาก อย่าคิดว่าเรียนมอดังอันดับต้นๆ บ้านอยู่ซอยเดียวกันแล้วมาทำตัวเชิ่ดๆใส่เด็กราชภัฏแบบเรานะ เราก็ถือมันเป็นเพื่อน แต่มาทำแบบนี้ไม่ไหวเลย สงสารคนเป็นเด็กราชภัฏด้วยนะ ไม่เหมือนคนที่หน้าเหวี่ยงๆ ดูภายนอกเหมือนดุๆหยิ่งๆแรงๆ เรียนไม่เก่ง แต่เฟรนลี่ นิสัยดียังน่าคบกว่านะ

สมมุติถ้าคุณเจอเพื่อนสมัยเรียนนิสัยแบบนี้ คุณจะจัดการกับคนประเภทนี้อย่างไร???