ที่พูดหมายถึง
เช่น
ลองเทียบ
คนโซล คนปูซาน คนแทจอน คนกวางจู คนแทกู ที่กระจายกันของเกาหลีใต้
คนโตเกียว คนโอซาก้า คนนาโกย่า คนฟูกูโอกะ คนซัปโปโร ที่กระจายกันของญี่ปุ่น
คนแคลิฟอเนีย คนนิวยอร์ค คนเพ็นซิลเวเนีย คนมิชิแกน ที่กระจายกันของเมกา

คนแต่ละที่การใช้ชีวิต การแต่งตัว วัฒนธรรม บ้านเมือง แทบจะไม่ต่างกัน  เหมือนเป็นพื้นฐานเดียวกัน
สภาปัตยกรรมบ้านเรือนก็ไม่โดดกัน สภาพถนนก็ไม่โดดกัน

แต่ตัดมาที่ไทย ทำไมวิถีชีวิต บ้านเรือน   รสนิยมการนับถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์(ที่คิดเองเออเอง)  การแต่งตัว  การฟังเพลง การดูหนัง เสพหนัง
ระหว่าง คนแต่ละท้องที่ มันถึงต่างกันแบบสุดกู่
นึกออกไหม แบบคลับ ในตัวเมืองชั้นในกทม. ก็แบบนึง  
ชานเมืองมาก็อีกแบบ (แว๊น สก๊อยเริ่มมี)
พอไปต่างจังหวัดก็อีกแบบ (ที่เคยไป ก็จะเถื่อนๆ มีเมาแล้วระราน หาเรื่องกัน)

รสนิยมคนก็ต่างกันลิบ โดดไปเลย

ปัญหาสังคมก็ เด็กที่ออกมาไม่พร้อม เริ่มเยอะขึ้น วัฒนธรรมง่ายๆยังไงก็ได้ มีในคนกลุ่มนึง