เรื่องก็มีอยู่ว่าฉันมีสามีที่เราฝ่าฟันและสู้มาด้วยกันเขาไปติดคุกฉันก็ส่งเสียเขาทั้งๆทีฉันก็ไม่เคยมีลูกกับเขาฉันกับเขาเรามีชีวิตที่คล้ายกันคือพ่อแม่ไม่ค่อยรักและลำเอียง
เราจึงมีความเข้าอกเข้าใจกัน ฉันทำงานส่งเขาจนเขาพ้นโทษออกมาเราก็มาอยู่ด้วยกันทีแรกก็มีความสุขดีฉันมีงานทำที่ดี แต่แล้ววันนึงเขาบอกเขาเบื่อที่ต้องให้ฉันหาตังค์อยู่คนเดียว ฉันก็ถามเขากลับว่าจะเอาไงลืมบอกนะคะสามีฉันสักทั้งตัว เขาว่าใครจะรับเข้าทำงานให้ฉันดูร่างกายเขาด้วยฉันเลยว่าแล้วคิดจะทำอะไร เขาบอกอยากค้าขายเราจะได้อยู่ด้วยกันช่วยกันทำ ฉันก็ดีใจที่เห็นเขามีความคิดเช่นนี้ ตกลงฉันออกจากงานและเราก็ย้ายกลับต่างจังหวัดด้วยกัน ทั้งๆที่หน้าที่การงานฉันก็ไปได้ดีเจ้านายรักเพื่อนร่วมงานรักฉันออกโดยไม่ได้ร่ำลาทุกคน เรากลับมาค้าขายก๋วยเตี๋ยวเปิดร้านของชำเล็กๆอยู่บ้านก็ลงทุนไปหลายบาทสรุปขายไม่ดีอย่างที่คิดเนื่องจากทำเลไม่ดี สามีของฉันเป็นคนหน้าใหญ่ใครมาก็หยิบของในร้านให้กินฟรีฉันทวงตังเขาว่าเขาลงทุนจะต้องมานั่งจ่ายตังดิฉันด้วยหรือ?ฉันเลยย้อนถามเขาว่าแล้วฉันจะเอาทุนที่ไหนมาลงซื้อในเมื่อใครมาคุณก็หยิบๆให้เขากินแถมตัวสามืเองก็กินเก่งจะออกไปไหนแต่ล่ะทีหยิบไปเป็นถุงเขาบอกฉันต้องบริหารให้ได้สิร้านของชำกำไรจะสักกี่บาทฉันท้อขึ้นมาหมดกำลังใจเขาไม่รับฟังฉัน สามีกลับมาอยู่บ้านก็ออกลายคะเจ้าชู้เที่ยวเขาไม่เคยยอมรับในความผิดเขาฉันจับได้เขาจะหาเรื่องทะเลาะจนฉันกลายเป็นคนผิดได้
บางทีเขาก็ใส่ร้าบฉันว่าฉันแอบไปเอากะเพื่อนเขาบ้างฉันบอกคิดได้ไงถ้าฉันเป็นคนแบบนั้นฉันไม่มารอเขาอยู่หรอกเวลา3ปี4เดือนที่เขาติดคุกแต่ออกมาเขาคิดกะฉันได้ สามีฉันเป็นคนขี้หึงมากหึงแบบไร้เหตุผลไปไหนห้ามมองสบตากะผู้ชายทุกคนฉันต้องนั่งก้มหน้าฉันก็ไม่ว่าฉันรักเขาส่วนดีเขาก็มีเขาเป็นคนชอบสร้าง เขาก็ไม่เคยทำให้ฉันอดหรือลำบากฉันก็ปรนนิบัติเขาทุกอย่างเหลือแต่ล้างก้นเท่านั้นที่ฉันยังไม่ได้ทำ พักหลังเขากลับไปเสพยา มีผู้หญิงเข้าหาเขาไม่ซ้ำหน้าเนื่องจากแฟนฉันหน้าตาดีระดับนึง ฉันก็ไม่ได้ขี้เหล่อะไรใครๆก็ว่าเราเหมาะสมกัน
แต่เขานั้นกลับมีใครเข้ามาฉันจับได้เราทะเลาะกันถึงขั้นลงมือ เจาด่าฉันว่าเป็นอะไรนักหนาเขาหาให้ฉันกินมีกินมีใช้มันไม่ดีหรือฉันอยู่สุขสบายขายของอยู่กับบ้านฉันจะเอาอะไรกับเขาอีก ฉันผิดหรอที่อยากมีสามีที่รักและซื่อสัตย์ต่อฉันเขาไม่เคยยอมรับความจริงฉันจับได้เขาก็แถไป
เขาไม่เคยผิดอะไรเลย ฉันก็ทนกับพฤติกรรมเขามาเรื่อยฉันก็เป็นพวกเจ็บไม่จำพอเขามาทำดีหน่อยฉันหายโกรธ ฉันอยู่กับเขาเหมือนเป็นของตายรับเขาได้แต่เขาก็ไม่เคยทิ้งฉันไปอยู่กับใครนะคะแบบไปมาเขาบอกเขาไม่เคยไปมีเพศสัมพันธ์กะผู้หญิงอื่นฉันอย่ามาพูดดูถูกเขา ฉันคิดในใจว่าพูดถูกหรือป่าวจี้จุดเขาเข้ากลับมาเรื่องการค้าขายสรุปเจ๊งฉันไม่มีทุนไปซื้อของก็อย่างที่ฉันเล่าในข้างต้นไป ทีนี้กลายเป็นปัญหาให้เราทะเลาะกันเขาว่าฉันเอาตังไปไหนหมดหาว่าฉันเอาตังเอาของให้ทางบ้านตัวเองหมดเขาด่าฉันสาดเสียเทเสียสารพ้ดทีายกมาด่าฉันไม่มีสิทธิ์เถียง
พักหลังเขาเหมือนเป็นใบโพล่าเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายฉันโดนทุบตีถ้าพูดอะไรขัดเขาๆจะยกเรื่องตังขายของหายไปไหนหมดฉันทนไม่ได้ที่เขาไม่ยอมรับว่าเขายั่นแหละที่ทำเจ๊ง เขาหาเงินเก่งและใช้เก่งติดความหรูหราเสื้อผ้าต้องยี่ห้อเท่านั้นที่ใส่เขาบอกคนเราจะดูดีดูแพงก็ตรงการแต่งตัว เขามาจับยัยฉันให้แต่งตัวแบบนี้แบบนั้นไปไหนมาไหนต้องเป๊ะทุกอย่างปกติฉันจะเปนคนแต่งตัวแบบง่ายๆเสื้อยืดกางเกงยีนเขาบอกฉันต้องใส่เสื้อผ้าที่เป็นเซตไม่ใช่มาแต่งแบบนี้ฉันไม่ค่อยชอบไปไหนกัยเขาด้วยเขาชอบหาเรื่องทะเลาะถ้าฉันเกิดเผลอไปมองเพื่อนเขาฉันก็แค่มองว่าพูดอะไรกันแต่เขากลับว่าฉันส่งสายตาเชื้อเชิญเพื่อนเขาเขาบอกตาฉันชอบมองคนแบบเชื่อเชิญให้มาร่วมเพศ เขาจะทำเหมือนไม่มีอะไรยิ้มแย้มแต่ลับหลังเอามาลงด่าฉันๆเถียงมีตีกันบางทีขับๆรถมาตีกันข้างในรถก็มี เรื่องว่าฉันส่งสายตาให้ผู้ชาย
ทั้งๆที่ฉันแค่มองเขาพูดอะไรกันฉันไม่ใช่กระสือนะที่ไม่สบตากับคนพักหลังเขาชวนฉันไปไหนฉันไม่อยากไปบางทีเขาก็จะด่าว่าฉันรอเอากับใครที่บ้านไม่ไปด้วย