คือเรามีเรื่องไม่สบายใจและเป็นกังวลมากคือ ว่ายังไงดีละ

เราอยากย้ายโรงเรียนตอนนี้เราอยู่มัธยมเราอยู่โรงเรียนเรารู้ว่าถ้าย้ายตอนนี้มันจะยุ่งยากเพราะเป็นการย้ายกลางคัน แต่เราอยากย้ายจริงๆนะเราแค่กลัว เราไม่อยากอยู่คนเดียว เราไม่มีเพื่อน เราเคยอยู่นเดียวมาก่อน7-8ปีโดยไม่มีเพื่อนซักคน ตอนนี้เรามีเพื่อนสนิทคุยอยู่คนหนึ่ง แต่ถ้าเขาย้ายไปเราจะทำยังไงเราไม่อยากเป็นเหมือนเดิม เราเหนื่อยแต่ก่อนเราเข้าหาคนอื่นเขาใช้อะไรเราก็ทำเป็นทาสเขา เราอยากมีเพื่อน เรายอมหมดเพื่อนคำเดียว แต่เราก็ไม่สามารถคบคนที่นินทาลับหลังเราได้ แต่ตอนนี้เราไดเรู้จักคำว่าเพื่อนจริงๆเพื่อนที่ดีเขาทำให้เราไม่โดดเดี๋ยวอีก
เขาบอกว่าเขามีความคิดจะย้ายเรากลัว เราขอโทษ เราแค่กลัวการอยู่คนเดียว

เราบอกอาเรื่องที่จะย้ายโรงเรียนหลังเรียนจบชั้นนี้แล้วอาก็ไปบอกพ่อพ่อเราก็ว่าอา ที่จริงเขาให้เราย้ายตอนที่มันย้ายได้ตอนป.6แต่เราไม่กล้าเราขี้ขลาดเกินไป

พอมาตอนนี้อยากย้าย พ่อเราไม่ให้บอกให้เรียนจบม
3แล้วย้าย เราเสียใจ ผิดหวัง เราคงคิดว่าพ่อจะให้เรา
เราคิดว่าจะบอกดีไหมเรื่องย้ายตอนนี้เราบอกไปแล้วเมื่อวาน มัน...ก็นะ

แล้ววันนี้เราบอกว่าตอนจบ.3เราจะไปต่อม.4สมุทรสาคร อาเราก็บอกว่าคุยกับพ่อเพราะเพราะเหตุผล พ่อเราจะไปทำงานต่างแระเทศเร็วๆนี้อีกไม่กี่เดือนเราก็ไม่รู้จะไปได้ไหมเพราะโควิดและอีกอย่างถ้าไปได้แล้วเราจบม.3เราจะไปอยู่กับใครเราเกิดสมุทรสาครแต่เราไม่มีบ้านที่นั่น แล้วเราจะอยู่กับแม่เลี้ยงได้หรอ ใครจะไปส่งเรา ไม่ เราจะไปอยู่หอพักมันมีหอพักอยู่ เราเรียนที่นี่ไม่ดีหรอทำไมอะคนอื่นเขายังไปได้เลย

เราจะไปต่อกรุงเทพหลังจบม.6นั้นคือคือแผนเราอย่าว่าเราเลยนะมันคือความฝัน เราเจอคำด่ามาเยอะแล้ว

ทุกคนที่เข้ามาอ่านคิดว่าเรางี่เง่าไปไหม เราเอาแต่ใจไปไหม เราบ้ารึเปล่า อย่าด่าเรามากเลยขอร้อง