สวัสดีค่ะ
เราอายุ27 ปี คบกับแฟนมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย จนถึงตอนนี้น่าจะ5-6 ปีได้แล้วค่ะ ตอนสมัยเรียนเราเจอกันทุกวันอยู่ด้วยกันแทบตลอดเวลา เรียกว่าเราคลั่งรักเลยก็ได้ค่ะ เขาเป็นผู้ชายที่ดีมาก ตั้งแต่เราคบคนอื่นมาคนนี้ดีที่สุดแล้วค่ะ ทั้งที่ไม่ใช่คนโรแมนติกแต่ก็พยายามทำให้เรา เป็นคนที่ตลอดช่วงเวลาที่คบกัน ทำให้เรารักตัวเองมากขึ้น เป็นคนที่ไม่ใช่คนที่ทนกับนิสัยแย่ๆของเราได้ แต่ยอมรับและเข้าใจ แทบไม่เคยมีปากเสียงกันหนักๆ อะไรที่เราชอบ ของกิน น้ำหอม จำได้หมดทุกอย่าง วันสำคัญไม่เคยลืม พ่อแม่เราชอบเขามากๆค่ะ บอกว่าเขาเป็นคนน่ารัก ถ่อมตัว พ่อเราปกติหวงเรามากแต่พอแฟนคนนี้พาเราไปกินข้าวดูหนัง ปกติพ่อจะรอจนกว่าเราจะกลับบ้าน พ่อเราหลับเลยค่ะ เพราะไว้ใจแฟนเราคนนี้มาก เขาขอมาเจอพ่อแม่เราเองตั้งแต่คบกันได้แค่3 เดือน
ช่วงมหาลัย เรารักกันดีค่ะ เราไม่เคยมองคนอื่นดีกว่าเขาเลย แต่พอจบมหาลัยเราต้องกลับบ้าน เรากับเขาทำงานคนละจังหวัด ได้เจอกันปีนึงไม่ถึง5 ครั้ง ปีแรกเราคิดว่าสบายมาก เพราะเรายังรอเขามาหาตลอดเวลา แต่พอเข้าปีที่สอง เราเริ่มรู้สึกไม่เหมือนเดิม เหมือนจะเจอก็ได้ไม่เจอก็ได้ แต่เราไม่ได้มีใครนะคะ พอปีที่สามที่สี่ที่เรากลับมาอยู่บ้าน บางปีเจอกันแค่ปีละ2-3 ครั้ง เราก็ไม่ได้วอแวอยากให้มา บางทีแฟนเรามาเรายังคิดในใจว่า เมื่อไรจะกลับ เราไม่อยากแตะเนื้อต้องตัว ไม่มีความพิศวาศเขาในแบบผู้ชายคนนึงอีกต่อไปแล้วค่ะ เรารู้สึกว่าทุกครั้งที่เขากอดเขาหอม เรารู้สึกอึดอัด เวลาเขาบอกรักเราก็ไม่อยากฟังเท่าไร
แต่เราอยู่กับเขาแล้วสบายใจ คุยกันได้ทุกเรื่อง เพื่อนๆเขาทำงานจังหวัดเดียวกับเรา เราเลยกลายเป็นสนิทกับเพื่อนแฟนเรา จนเพื่อนๆแฟนเวลาไปไหนต้องชวนเราด้วยตลอด เวลาเขาทำอะไรดีๆให้เราก็ไม่ดีใจเท่าแต่ก่อน รู้สึกแอบอึดอัดด้วยซ้ำแค่จับมือเรายังรู้สึกอึดอัดเลยค่ะ
เราคิดอยากเลิกหลายครั้ง แต่เราก็ไม่แน่ใจว่ามันเรียกว่าหมดรักได้รึปล่าว หรือเราแค่เบื่อ หรือเพราะได้เจอกันน้อยไป เราไม่เคยคบใครนานเท่าเขาเลยไม่รู้ว่าที่รู้สึกมันคืออะไร เพราะเขาดีมาก จนเราคิดว่าถ้าเราเลิกไป เราจะหาคนดีๆแบบนี้ได้อีกรึปล่าวก็ไม่รู้ เพราะเราเข้ากันได้ทั้งเพลงที่ฟัง หนังสือที่ชอบอ่าน เหมือนกันทุกอย่าง และเขาก็ดีกับเราค่ะ
แบบนี้เขาเรียกว่าหมดรักรึปล่าวคะ? หรือเราแค่เบื่อ??
แบบนี้เรียกว่าหมดรักหรือแค่เบื่อคะ?
เราอายุ27 ปี คบกับแฟนมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย จนถึงตอนนี้น่าจะ5-6 ปีได้แล้วค่ะ ตอนสมัยเรียนเราเจอกันทุกวันอยู่ด้วยกันแทบตลอดเวลา เรียกว่าเราคลั่งรักเลยก็ได้ค่ะ เขาเป็นผู้ชายที่ดีมาก ตั้งแต่เราคบคนอื่นมาคนนี้ดีที่สุดแล้วค่ะ ทั้งที่ไม่ใช่คนโรแมนติกแต่ก็พยายามทำให้เรา เป็นคนที่ตลอดช่วงเวลาที่คบกัน ทำให้เรารักตัวเองมากขึ้น เป็นคนที่ไม่ใช่คนที่ทนกับนิสัยแย่ๆของเราได้ แต่ยอมรับและเข้าใจ แทบไม่เคยมีปากเสียงกันหนักๆ อะไรที่เราชอบ ของกิน น้ำหอม จำได้หมดทุกอย่าง วันสำคัญไม่เคยลืม พ่อแม่เราชอบเขามากๆค่ะ บอกว่าเขาเป็นคนน่ารัก ถ่อมตัว พ่อเราปกติหวงเรามากแต่พอแฟนคนนี้พาเราไปกินข้าวดูหนัง ปกติพ่อจะรอจนกว่าเราจะกลับบ้าน พ่อเราหลับเลยค่ะ เพราะไว้ใจแฟนเราคนนี้มาก เขาขอมาเจอพ่อแม่เราเองตั้งแต่คบกันได้แค่3 เดือน
ช่วงมหาลัย เรารักกันดีค่ะ เราไม่เคยมองคนอื่นดีกว่าเขาเลย แต่พอจบมหาลัยเราต้องกลับบ้าน เรากับเขาทำงานคนละจังหวัด ได้เจอกันปีนึงไม่ถึง5 ครั้ง ปีแรกเราคิดว่าสบายมาก เพราะเรายังรอเขามาหาตลอดเวลา แต่พอเข้าปีที่สอง เราเริ่มรู้สึกไม่เหมือนเดิม เหมือนจะเจอก็ได้ไม่เจอก็ได้ แต่เราไม่ได้มีใครนะคะ พอปีที่สามที่สี่ที่เรากลับมาอยู่บ้าน บางปีเจอกันแค่ปีละ2-3 ครั้ง เราก็ไม่ได้วอแวอยากให้มา บางทีแฟนเรามาเรายังคิดในใจว่า เมื่อไรจะกลับ เราไม่อยากแตะเนื้อต้องตัว ไม่มีความพิศวาศเขาในแบบผู้ชายคนนึงอีกต่อไปแล้วค่ะ เรารู้สึกว่าทุกครั้งที่เขากอดเขาหอม เรารู้สึกอึดอัด เวลาเขาบอกรักเราก็ไม่อยากฟังเท่าไร
แต่เราอยู่กับเขาแล้วสบายใจ คุยกันได้ทุกเรื่อง เพื่อนๆเขาทำงานจังหวัดเดียวกับเรา เราเลยกลายเป็นสนิทกับเพื่อนแฟนเรา จนเพื่อนๆแฟนเวลาไปไหนต้องชวนเราด้วยตลอด เวลาเขาทำอะไรดีๆให้เราก็ไม่ดีใจเท่าแต่ก่อน รู้สึกแอบอึดอัดด้วยซ้ำแค่จับมือเรายังรู้สึกอึดอัดเลยค่ะ
เราคิดอยากเลิกหลายครั้ง แต่เราก็ไม่แน่ใจว่ามันเรียกว่าหมดรักได้รึปล่าว หรือเราแค่เบื่อ หรือเพราะได้เจอกันน้อยไป เราไม่เคยคบใครนานเท่าเขาเลยไม่รู้ว่าที่รู้สึกมันคืออะไร เพราะเขาดีมาก จนเราคิดว่าถ้าเราเลิกไป เราจะหาคนดีๆแบบนี้ได้อีกรึปล่าวก็ไม่รู้ เพราะเราเข้ากันได้ทั้งเพลงที่ฟัง หนังสือที่ชอบอ่าน เหมือนกันทุกอย่าง และเขาก็ดีกับเราค่ะ
แบบนี้เขาเรียกว่าหมดรักรึปล่าวคะ? หรือเราแค่เบื่อ??