มาถึงวันวาเลนไทน์ผมก็คิดถึงเรื่องราวของผมในวัยเรียน  ซึ่งผมไม่ได้มีใครสนใจเลย  ต่างจากเพื่อน ๆ ในกลุ่ม  ที่ได้รับดอกไม้กันอย่างล้นหลั่ง 
       แต่มันก็มีเรื่องฮาของเพื่อนผมอยู่เหมือนกัน  ก่อนหน้าวันวาเลนไทน์เพื่อนผมเพื่อนผมได้ไปทักสาวคนหนึ่งว่านางไม่สวย ขาดำ หน้าเทา อารมณ์บลูลี่นี่แหละครับ  แต่มันก็มีเรื่องเซอร์ไพร์ครับ  วันวาเลนไทน์สาวคนนั้นดันเอาดอกกุหลาบมาให้มันซะอย่างงั้น 5555 อะไรกันนี้
       อย่างที่บอกไว้ข้างต้นครับ  ว่าผมไม่เคยได้ดอกกุหลาบจากสาวเลย  แต่ก็เคยมีโมเม้นท์ให้ดอกกุหลาบสาวเหมือนกันนะ
       มันเป็นเรื่องราวของผมตอน ม.5 ผมมีโอกาสไปเรียนพิเศษ ณ ที่แห่งหนึ่งทำให้ผมได้รู้จักกับน้อง ม.ต้นคนหนึ่ง  ผมรู้ว่าน้องเขาชอบผมนะตอนนั้น  ผมว่าผมไม่คิดไปเอง  และมีเหตุการณ์ที่ผมไม่คาดฝันก็ก่อนวันวาเลนไทน์ 1 วัน น้องเขามาบอกว่า "พี่ต้นอย่าลืมให้ดอกกุหลาบหนูด้วยนะพรุ่งนี้" ผมดีใจมาก ๆ เสมือนล่องลอยอยู่ในท่วงทำนองเพลงแห่งรัก  วันรุ่งขึ้นผมรีบตื่นแต่เช้าไปซื้อดอกกุหลาบ  จำราคาได้ไม่เคยลืมคือ  50  บาท  ผมเอาไปให้น้องเขา น้องเขาก็อึ่ง ๆ นะ  แต่สุดท้าย  ผมกับน้องเขาก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน 

       แต่แล้ววันเวลาผ่านไปจนมาถึงยุคของ facebook ผมได้เจอเฟสของน้องเขา  ผมทักไป... ตอนแรกนางก็น่าจะจำผมไม่ได้หรอกเพราะผมอ้วนขึ้นเยอะ  ผมกับนางคุยกันหลายเรื่องเลย  จนทำให้ผมแอบรู้สึกว่า...หรือผมจะกลับมารักน้องเขา  แต่แล้วไม่คาดฝัน  น้องเขาพิมมาหาผม 1 ประโยค ทันทีที่ผมได้อ่านประโยคนั้น  ผมน้ำตาไหล  ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกันว่า...เราไม่เจอกัน  10  ปี  ผมไม่คิดเลยว่าน้องเขาจะพิมประโยคนี้
"พี่สนใจทำประกันไหค่ะ?"