ทุกวันนี้เรากลายเป็นอีกคนจากเมื่อก่อนที่สดใส ตลก ตอนนี้กลายเป็นคนมองโลกในแง่ร้ายไปทุกอย่าง

เหตุเกิดจาก คำว่า แฟน หรือ เรียกอีกอย่างคู่กรรม

ตอนคบแรกๆ ก่อรที่จะเข้ามาอยู่ในชีวิตเราจริงจัง ไม่รู้มาก่อนว่ามีลูกแล้ว พึ่งมาบอกตอนหลัง

เราเป็นผู้หญิง อายุ24ปี แฟนอายุน้อยกว่า 1 ปี มาบอกตอนหลังว่า มีลูกแล้ว

เรื่องยังไม่จบเท่านั้น คือ เมียของนาง ยังอยู่บ้านนาง ทั้งๆ ที่เลิกกันแล้ว เข้าใจว่าเรื่องลูก

นางให้เหตุผลว่า เมียนางไม่มีที่ไป และขออาศัยอยู่ชั่วคราว เดี๋ยวก็แยกย้ายกัน ไปๆมาๆ เรื่องมันก็ซ้ำเติมเรา

มารู้อีกว่าไม่ใช่แค่เมียเก่า ยังมีแม่ของเมียเก่าอีก เราก็ไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำ ก็เออ โควิดแหละ ลำบาก 

และแฟนก็มาอยู่หอกับเรา แต่ไม่ได้ช่วยจ่ายสักบาท ย้ำว่าสักบาทไม่เคยได้แตะ

และต้องส่งตังให้ที่บ้านทุกเรื่อง ค่าบ้าน ซึ่งเราก็รู้สึกว่าเราตัวคนเดียวมาก 

ผ่านมา1ปี ความเป็นอยู่ยังเหมือนเดิม ตลอด1 ปี เรากังวลตลอด เข้าใจฟีลใช่ไหม ว่าเมียเก่าอ่ะ มันเจอกันง่ายมาก

เกิดความระแวงจนเป็นโรคประสาท ต้องคอยสืบ ไม่มีความไว้ใจ กลายเป็นนอนร้องไห้ทุกคืน แล้วบอกตัวเองไม่เป็นไรๆ

เราไม่ใช่ว่าจะทนนะ เราทะเลาะกันบ่อยมากเรื่องนี้ ว่าไหนบอกว่าไม่นาน ทำไมทุกอย่างมันดูเหมือนเดิม

ชีวิตจะอยู่แบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่ งั้นเราขอไปเริ่มต้นใหม่ได้ไหม คือเรายังอายุแค่นี้ เราอยากให้ไปเจอคนที่รับเธอได้นะ 

ลูกติดไม่ว่า เมียติด รุงรัง เราบอกเลิก เราไล่ พูดแรงแค่ไหนก็ไม่ไป จนเรางัดไม้ตายมาถึงขั้นพูดถึงแม่เขา เขาก็ทน

แต่ใจเราอะไม่ไหวแล้ว เพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยทำตัวดีเลย ทั้งเรื่องนอกใจ ไปมีไรกับคนอื่น แอบคุยกับคนอื่น

แค่เรื่องเมียเก่าเราก็จะบ้าตายแล้ว เราร้องไห้ทุกวันมาเป็นปี อยู่คนเดียว หรือตกดึกก็ร้องไห้ เราควรจะจัดการความรู้สึกยังไง

เราควรทำยังไง เราอยากเลิกกับคนๆนี้ ตอนนี้เราท้อง TT