คบกับแฟนมาก็สองปีกว่าแล้ว เอาจริงก็แอบคิดว่ามันคงถึงเวลาอิ่มตัว หรือเขาคงเบื่อที่ต้องเจอต้องเห็นเราอยู่ทุกวัน ต่างจากเราที่ยิ่งนานวันยิ่งอยากทำให้ทุกวันมันดี และมีกันไปเรื่อยๆ คงเพราะอายุที่ห่าง วัยที่ต่างกัน แต่ตอนคบกันแรกมันก็ไม่ได้แย่แบบนี้นิน่า ไม่คิดว่าจะทำกันได้ลง นอกใจ นอกกาย ทั้งๆที่ยังมีกันอยู่ ผิดพลาดไปเรายอมรับให้อภัย คิดว่าคนเรามันคงมีผิดพลาดกันได้ คิดว่าจะหนุดจะพอ แต่ป่าวเลย ทุกวันนี้ เขาก็ยังติดต่อกัน คุยกันทุกวันที่เราไม่อยู่ คอลกันตลอด ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เป็นเรามาตลอด เดี๋ยวนี้แค่เราโทรหา ทักหา ยังผิดเลย คิดว่าระแวง ไม่ไว้ใจ เอาจริงๆ ก็ระแวงแหละ เพราะรู้ทั้งรู้ว่าเขายังไม่ตัดอีกคนออกไปจากชีวิต ไม่รู้ว่าต้องทนเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน เหนื่อยเหลือเกิน พูดอะไรผิดหู ก็เป็นเราที่โดนไล่ โดนบอกเลิกตลอด เคยคิดเคยพูด เคยไล่ ผช คนนั้นบ้างมั้ย เคยคิด นึกถึงบ้างมั้ยว่าเราจะรู้สึกยังไง เกิดมาเป็นทอมก็ว่าอยากที่จะมีรักแล้ว ยังต้องมาเจออะไรแลบนี้อีกหรอ นึกถึงใจกันบ้างมั้ย จิตใจทำกัยด้วยอะไร รักกันบ้างรึป่าว รู้มั้ยว่ามันเหนื่อยนะ ที่ทำให้ทุกวันนี้เราบกพร่องตรงไหน ไม่รู้จะทำยังไงอยู่ทุกวันนี้ไม่รู้ว่าเขายังรักเราอยู่รึป่าว หรือเพราะเราไม่ไปจากชีวิตเขาก็ไม่รู้ ToT