ในวันนี้ที่อ่อนล้า…………… มีมากมายปัญหาพาสับสน สุดร้าวรอน อ่อนไหวในกมล อยู่อย่างคนทุกข์ท้อทรมาน มองรอบกายดูคล้ายมีเพียงเรา อยู่กับเงาเคล้าคู่ผู้ผสาน เคียงข้างกายม

พื้นที่ความอ้างว้าง ระยะห่างระหว่างลมหายใจ ระลอกคลื่นความคิดถึง สั่นประสาน ราวพิณกรีดสายขณะหย่าวโบว์รักสีดำ ความอ่อนไหว ถูกโน้มถ่วงด้วยหยดน้ำตา แม้เพียงเสี้ยวลมหายใจ กระทั่งเสียงที่ไม่ได้ยิน ร่องรอยบอ

โลมมารุตยุดมโน ลมเจ้าไยใจร้ายคล้ายยั่วเย้าส่งความเหงาเร้ารั้นวันเหน็บหนาวนภาคราค่ำคืนกลืนแสงดาวแขสกาวราวกลับเลือนลับไป ลมโลมร่างพร่างหนาวราวสะท้านสั่นเทิ้มยามลามลิ่วผิวลูบไล้โลมาลุกปลุกชันพร

เมื่อลมหนาวหลงฟ้า อ้อมมาหยอกเย้าหมาเหงาข้างทาง ณ ตลาดอิงน้ำสามโคก ปทุมฯ .

https://www.youtube.com/watch?v=ZIjaR4tG7-I ขอบคุณภาพและเพลงไพเราะจากเนตและยูทูปครับผม สาวชาวสวน ครวญฝากมา หาใจพี่ ดวงฤดี ช่างเปลี่ยวเหงา หนาวดวงจิต ฤดูกาล หมุนวนเวียน นวลเจ้าคิด ผ่านไป...สิบแปด

"คิดถึงฉันบ้างไหมใครคนนั้น คนที่ฉันฝันเพ้อละเมอหา คนที่ฉันอยากพานพบเทียวสบตา คนที่ใจปรารถนาแนบอุ่นไอ เช้าแล้ว... ยินเสียงแว่วของสายลมวู่ไหว สายลมของความคิดถึงส่งถึงใคร เขาจะรู้ตัวบ้างไหมใจคิดถึง

ฤดูร้อน เพลินพิศมอง จ้องใบหน้า ที่สดใส ยามคิมหันต์ พัดโบกไหว ให้ใจหวิว นึกถึงครา ครั้งเธอพา มาชมวิว ลอยละลิ่ว ไร้สิ่งทุกข์ สุขเหลือเกิน ได้เพลิดเพลิน ฤดูกาล ก็ผ่านผัน สิ้นคิมหันต์ พลันเศร้านัก รัก