อยากบันทึกไว้เป็นความทรงจำที่ดี และอยากให้อีก 10 ปีย้อนกลับมาอ่าน ว่าคนๆนี้เขาจะยังอยู่กับเราและดีกับเราแบบนี้ไหม
พึ่งเข้าใจคำว่า "คนที่เข้ามาเป็นคู่ชีวิต เขาจะทำแต่สิ่งที่ดีที่สุดให้กับเรา" ก็วันนี้แหละ
ตัดภาพไปเมื่อ 4 ปีก่อนตอนที่เรายังคงเป็นเด็กน้อยที่พึ่งจะโต ยังต้องวิ่งตามความรัก มันมีความสุขนะ มีความสุขประมาณ 2 ปีกับรักครั้งนี้ หลังจากนั้นก็ยังคงทีความสุขเรื่อยๆ(มั้ง) แต่เป็นความสุขที่ต้องเอาทุกอย่างมาแลก และความที่ต้องทำงานกันคนล่ะจังหวัด ความห่างไกลจึงเป็นอุปสรรคในทุกๆด้าน และคำว่า #แล้วแต่เถอะ ของคนที่เรารักมันเป็นคำที่ทำให้เราไม่อยากทำอะไรต่อ เพราะทุกครั้งที่เราปรึกษาเราอยากให้เขามีส่วนร่วมในทุกๆส่วนของชีวิตเรากลายเป็นว่า เราเองที่ทำให้เขาอยากตีตัวออกห่างเพราะเราถามเราพยายามยัดเยียดตัวเองให้เขามากไป เวลาจะหางานใหม่หรืออยากไปสอบที่ใหม่ๆ เราจะทะเลาะกันทุกครั้ง เพราะเขาจะชอบพูดว่า #ถึงไปก็ไม่ติดหรอก หรือไม่ก็ #แล้วแต่เถอะไม่ต้องมาถาม จนในที่สุดก็ไปกันต่อไม่ได้ด้วยเหตุผลหลายๆอย่างก็ต้องจากกันไปในที่สุดขาดปารติดต่อทุกช่องทาง
จนเวลาผ่านไปเกือบ 5 เดือน คนๆหนึ่งก็เดินเข้ามา ซึ่งอายุมากกว่าเราครึ่งรอบ เขามาพร้อมกับบาดแผลที่โดนทำร้ายจิตใจมาไม่ต่างจากเรา แต่ก็อยากมีชีวิตใหม่ อยากเริ่มใหม่กับชีวิต ก็คุยกันได้สักพักใหญ่ๆประมาณ 6 เดือน ตกลงคบกัน และระหว่างที่คบกันมาไม่เคยมีเรื่องให้ต้องระแวงเพราะเราจะโทรคุยกันก่อนนอนวันล่ะ 30 นาที ถึง 1 ชั่วโมงอยู่แล้ว เพราะเราต่างคนต่างทำงาน เราจะเจอกันแค่ตอนเที่ยง และได้บอกฝันดีและให้กำลังใจกันก่อนนอนทุกคืน มีอะไรไม่สบายใจต่างคนต่างรับฟังปัญหาของกันและกัน ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องจิปาถะต่างๆของกันและกัน ไม่เคยทำให้ต้องเจ็บช้ำน้ำใจ ทำอะไรนึกถึงเราตลอด ทุกครั้งที่หน่วยงานราชการหรือหน่วยงานไหนที่เปิดสอบและมีความมั่นคงในชีวิต มีความเติบโตในชีวิต เขาไม่เคยห้ามที่จะให้เราไปสอบ ถึงบางสนามจะสอบแต่ไม่มีชื่อก็ไม่เคยซ้ำเติม คอยแต่ให้กำลังใจ ผลักดันให้เจอแต่เรื่องดีๆ สิ่งดีๆ คอยซัพพอตทุกๆย่างก้าว ไม่ต้องระแวงเรื่องหญิงอื่น ไม่ต้องระแวงเรื่องเหล้า ยา เพราะเขาทำให้เราเห็นว่า ความรักของคนที่เขาโตกันแล้วเขารักกันแบบไหน อาจจะเป็นเพราะเขาโตกว่า หรืออะไรก็ไม่รู้ อยากขอบคุณทุกๆๆอย่างในอดีตที่เราทั้งสองเจ็บมา อยากบอกอดีตของเราว่า (ตอนนี้เราทั้งสองคนรักกัน เราจะจับมือกันไปจนถึงฝั่งฝัน และมีความสุขดีในทุกๆวัน เราไม่โกรธไม่เกลียดอดีตที่เราเจอมา เราจะต้องขอบคุณแกด้วยซ้ำ ถ้าแกไม่ปล่อยเราไว้ข้างหลังวันนั้น เราคงไม่ได้มีโอกาสเจอคนที่รักเรา สนับสนุนเราในทุกๆด้านแบบนี้) ถ้าเขาผ่านมาเจออยากขอบคุณในทุกๆวันนะคะ
ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาในชีวิตเด็กคนนี้
ขอบคุณที่อย่างน้อยๆอดีตที่เราเจอมาเป็นบทเรียนที่ดีสำหรับเรามาก
ขอบคุณที่พร้อมจะจับมือเด็กคนนี้ไป
#ขอบคุณที่ในอนาคตของคุณมีเราเสมอ
ขอบคุณที่ยอมรับข้อเสียในตัวเราได้
ขอบคุณที่อยู่เป็นของขวัญให้มา2ปีแล้ว
ขอบคุณที่เราได้เจอกันในวันที่เราโตพอ
#เราจะเติบโตไปด้วยกันนะคะ
อยากให้บทความนี้เป็นแรงบันดาลใจให้คนที่โดนทิ้ง อยากให้พวกคุณได้อ่านและอย่าพึ่งหมดศรัทธาในความรัก เพราะที่เราผิดหวังมันแค่บททดสอบเผื่อที่จะให้เราเข้มแข็งและรักเป็น หากวันนี้คุณโดนทิ้งมาจากคนที่คุณรักมาก ขอให้จำไว้ว่ามีคนที่ใช่ คนที่ดี คนของเรากำลังมองเราอยู่ รอเราอยู่ เขาอาจจะยังไม่เข้ามาตอนที่เราต้องการ แต่ถ้าเขาเข้ามานั่นแปลว่าเป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดแล้วที่เขาจะเข้ามา ทุกอย่างมันเป็นจังหวะของชีวิตจริงๆ ไม่รู้เสียดายที่ร้องไห้เสียใจในตอนนั้นเลย เพราะสิ่งที่ได้กลับมาคือคนที่เข้าใจเราและรักเราที่สุด แบบนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกว่ารักแบบไม่มีข้อแม้
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃💙🍃🍃🍃🍃🍃🍃
รักไม่มีข้อแม้
พึ่งเข้าใจคำว่า "คนที่เข้ามาเป็นคู่ชีวิต เขาจะทำแต่สิ่งที่ดีที่สุดให้กับเรา" ก็วันนี้แหละ
ตัดภาพไปเมื่อ 4 ปีก่อนตอนที่เรายังคงเป็นเด็กน้อยที่พึ่งจะโต ยังต้องวิ่งตามความรัก มันมีความสุขนะ มีความสุขประมาณ 2 ปีกับรักครั้งนี้ หลังจากนั้นก็ยังคงทีความสุขเรื่อยๆ(มั้ง) แต่เป็นความสุขที่ต้องเอาทุกอย่างมาแลก และความที่ต้องทำงานกันคนล่ะจังหวัด ความห่างไกลจึงเป็นอุปสรรคในทุกๆด้าน และคำว่า #แล้วแต่เถอะ ของคนที่เรารักมันเป็นคำที่ทำให้เราไม่อยากทำอะไรต่อ เพราะทุกครั้งที่เราปรึกษาเราอยากให้เขามีส่วนร่วมในทุกๆส่วนของชีวิตเรากลายเป็นว่า เราเองที่ทำให้เขาอยากตีตัวออกห่างเพราะเราถามเราพยายามยัดเยียดตัวเองให้เขามากไป เวลาจะหางานใหม่หรืออยากไปสอบที่ใหม่ๆ เราจะทะเลาะกันทุกครั้ง เพราะเขาจะชอบพูดว่า #ถึงไปก็ไม่ติดหรอก หรือไม่ก็ #แล้วแต่เถอะไม่ต้องมาถาม จนในที่สุดก็ไปกันต่อไม่ได้ด้วยเหตุผลหลายๆอย่างก็ต้องจากกันไปในที่สุดขาดปารติดต่อทุกช่องทาง
จนเวลาผ่านไปเกือบ 5 เดือน คนๆหนึ่งก็เดินเข้ามา ซึ่งอายุมากกว่าเราครึ่งรอบ เขามาพร้อมกับบาดแผลที่โดนทำร้ายจิตใจมาไม่ต่างจากเรา แต่ก็อยากมีชีวิตใหม่ อยากเริ่มใหม่กับชีวิต ก็คุยกันได้สักพักใหญ่ๆประมาณ 6 เดือน ตกลงคบกัน และระหว่างที่คบกันมาไม่เคยมีเรื่องให้ต้องระแวงเพราะเราจะโทรคุยกันก่อนนอนวันล่ะ 30 นาที ถึง 1 ชั่วโมงอยู่แล้ว เพราะเราต่างคนต่างทำงาน เราจะเจอกันแค่ตอนเที่ยง และได้บอกฝันดีและให้กำลังใจกันก่อนนอนทุกคืน มีอะไรไม่สบายใจต่างคนต่างรับฟังปัญหาของกันและกัน ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องจิปาถะต่างๆของกันและกัน ไม่เคยทำให้ต้องเจ็บช้ำน้ำใจ ทำอะไรนึกถึงเราตลอด ทุกครั้งที่หน่วยงานราชการหรือหน่วยงานไหนที่เปิดสอบและมีความมั่นคงในชีวิต มีความเติบโตในชีวิต เขาไม่เคยห้ามที่จะให้เราไปสอบ ถึงบางสนามจะสอบแต่ไม่มีชื่อก็ไม่เคยซ้ำเติม คอยแต่ให้กำลังใจ ผลักดันให้เจอแต่เรื่องดีๆ สิ่งดีๆ คอยซัพพอตทุกๆย่างก้าว ไม่ต้องระแวงเรื่องหญิงอื่น ไม่ต้องระแวงเรื่องเหล้า ยา เพราะเขาทำให้เราเห็นว่า ความรักของคนที่เขาโตกันแล้วเขารักกันแบบไหน อาจจะเป็นเพราะเขาโตกว่า หรืออะไรก็ไม่รู้ อยากขอบคุณทุกๆๆอย่างในอดีตที่เราทั้งสองเจ็บมา อยากบอกอดีตของเราว่า (ตอนนี้เราทั้งสองคนรักกัน เราจะจับมือกันไปจนถึงฝั่งฝัน และมีความสุขดีในทุกๆวัน เราไม่โกรธไม่เกลียดอดีตที่เราเจอมา เราจะต้องขอบคุณแกด้วยซ้ำ ถ้าแกไม่ปล่อยเราไว้ข้างหลังวันนั้น เราคงไม่ได้มีโอกาสเจอคนที่รักเรา สนับสนุนเราในทุกๆด้านแบบนี้) ถ้าเขาผ่านมาเจออยากขอบคุณในทุกๆวันนะคะ
ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาในชีวิตเด็กคนนี้
ขอบคุณที่อย่างน้อยๆอดีตที่เราเจอมาเป็นบทเรียนที่ดีสำหรับเรามาก
ขอบคุณที่พร้อมจะจับมือเด็กคนนี้ไป
#ขอบคุณที่ในอนาคตของคุณมีเราเสมอ
ขอบคุณที่ยอมรับข้อเสียในตัวเราได้
ขอบคุณที่อยู่เป็นของขวัญให้มา2ปีแล้ว
ขอบคุณที่เราได้เจอกันในวันที่เราโตพอ
#เราจะเติบโตไปด้วยกันนะคะ
อยากให้บทความนี้เป็นแรงบันดาลใจให้คนที่โดนทิ้ง อยากให้พวกคุณได้อ่านและอย่าพึ่งหมดศรัทธาในความรัก เพราะที่เราผิดหวังมันแค่บททดสอบเผื่อที่จะให้เราเข้มแข็งและรักเป็น หากวันนี้คุณโดนทิ้งมาจากคนที่คุณรักมาก ขอให้จำไว้ว่ามีคนที่ใช่ คนที่ดี คนของเรากำลังมองเราอยู่ รอเราอยู่ เขาอาจจะยังไม่เข้ามาตอนที่เราต้องการ แต่ถ้าเขาเข้ามานั่นแปลว่าเป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดแล้วที่เขาจะเข้ามา ทุกอย่างมันเป็นจังหวะของชีวิตจริงๆ ไม่รู้เสียดายที่ร้องไห้เสียใจในตอนนั้นเลย เพราะสิ่งที่ได้กลับมาคือคนที่เข้าใจเราและรักเราที่สุด แบบนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกว่ารักแบบไม่มีข้อแม้
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃💙🍃🍃🍃🍃🍃🍃