เราคบกับแฟนมา 7 ปีแล้ว (เราคบกับแฟนตั้งแต่ ม.2 แฟนเราอยู่ ม.5) แต่ตอนนี้เรากำลังเรียนมหาลัยและแฟนเราเริ่มทำงานแล้ว เราจะถ้าวความว่าคือตอนเราจบ ม.3และแฟนจบ ม.6 เรากับแฟนถูกจับให้แยกกันคือที่บ้านแฟนจะไม่ให้เรียนมหาลัยต่อแต่เราบังคับให้แฟนไปเรียนจนได้ไปเรียนและเราก็ถูกครอบครัวเราจับแยกให้เราไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัดโดยหวังจะให้เรากับแฟนแยกกันแล้วเลิกกัน แต่เรากับแฟนก็พยายามติดต่อกันอยู่ตลอด มีทะเลาะบ้าง ห่างหายกันไปบ้างแต่ก็ไม่เลิกกัน เราจะบอกว่าตลอดระยะเวลา 3-4 ปีที่ห่างเราไม่เคยได้เจอกันเลยแค่ติดต่อกันผ่านมือถืออย่างเดียว จนมาวันนี้เราเรียนมหาลัยและแฟนเรียนจบแล้วเริ่มทำงาน เราก็มีแอบไปหาอยู่บ่อยๆเพราะอาจจะเป็นช่วงที่แบบอยากลองอะไรใหม่ๆและอาจจะเพราะว่าเราเริ่มโตขึ้นและแฟนก็เริ่มมีรายได้เป็นของตัวเองด้วยแล้วก็มาถึงวันที่เราเริ่มจะไปฝึกงานและเรากับเขาก็คิดว่าจะลองไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันถึงแม้จะเป็นระยะเวลาเพียงไม่กี่เดือนก็ตาม (เราคิดแบบคนสมัยใหม่น่ะ ไม่อยากคบกันแต่งงานแล้วเลิกเพราะอยู่ด้วยกกันไม่ได้) จนเมื่อเราเลือกที่จะไปฝึกงานที่จังหวัดที่แฟนทำงานอยู่ แต่พอดีช่วงนี้ก็เป็นช่วงโควิดพอดีจนทำให้แฟนเราต้องลาออกรวมไปถึงการที่ที่บ้านเขาบอกให้แฟนเรากลับไปบริหารจัดการกิจการที่บ้านด้วย สุดท้ายแล้วกล้ายเป็นว่าการที่เราจะไปฝึกงานและไปทดลองใช้ชีวิตกล้ายเป็นว่าเราโดยลอยแพให้ไปอยู่ในจังหวัดที่เราไม่คุ้นเคยคนเดียวเพราะแฟนต้องกลับบ้านเราบอกแฟนแล้วว่าให้คุยกับที่บ้านให้เข้าใจเขาก็บอกว่าเดียวเขาจะคุยกับที่บ้านให้เข้าใจว่าเดียวจะมาอยู่เป็นเพื่อนเราเเต่เราคิดว่ามันจะเกินเหตุไปไหมการที่เขาจะไปคุยกับที่บ้านเขาว่ามาอยู่เป็นเพื่อนเรา เพราะเราก็แค่เป็นแฟนเฉยๆไม่เป็นสามีภรรยาแบบที่ครอบครัวจะรับรู้ เราเลยรุ้สึกว่าทุกอย่างมันเป็นเส้นขนานสำหรับเราไปหมด คือพอเราพยายามที่จะให้ได้อยู่ใกล้เขากล้ายเป็นว่าต้องมีเหตุอะไรสักอย่างที่ทำให้ต้องแยกกันอีก ถ้าเป็นเพื่อนๆ  เพื่อนๆคิดว่าเราควรจะทำยังไงดี