ขอคำแนะนำด้วยครับ
ผมกับแฟนคบกันมา3ปี ผมอายุ28 แฟนอายุ27 เรา2คนอยู่กันคนละที่ เวลาเทอว่างเทอมักจะมาหาผมอยู่เสมอ เทอเป็นคนเทคแคร์ดูแลผมดีมาก แต่เทอมักชอบเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางไม่ฟังใคร เชื่อมั่นในตัวเองสูง เอาแต่ใจ ทุกครั้งที่ทะเลาะกันไม่ว่าเรื่องเล็กหรือใหญ่ เทอมักจะเริ่มขึ้นอารมณ์ก่อนเสมอ แต่ผมก็รับได้ตามใจยอมทุกอย่างเพื่อไม่อยากทะเลาะ ผมเป็นคนไม่เรื่องมาก มีความเป็นผู้ใหญ่พอ เข้าใจว่าผู้ญ ก็คงเป็นแบบนี้กันหมด
เข้าเรื่อง ซึ่งก่อนหน้านี้1ปี เราเคยคุยกันเรื่องแต่งงาน ซึ่งเทอกำหนดเองว่าอยากแต่งก่อนอายุ 30 เพราะเทอกลัวเด็กที่เกิดมาจะมีปัญหาต่างๆด้านร่างกาย และได้คิดค่าใช้จ่ายและสินสอดกันประมาณ 6แสนบาท ทอง5บาท ผมก็โอเครลองดูและไม่อยากรบกวนทางบ้าน เลยตกลงแบ่งส่วนค่าใช้จ่าย ช่วยกันเก็บเงิน โดยที่ให้เทอเป็นคนเก็บดูแล เพื่อที่จะตัดปัญหาทะเลาะกันเรื่องเงินให้น้อยลง (ปล.เทอเป็นคนเซ้นซิทีฟกับเรื่องเงินมาก เรามักจะชอบมีปัญหากันถ้าพูดถึงเรื่องเงินคู่ที่จะใช้จ่ายในอนาคต และมักพูดตลอดว่า ถ้า30แล้วยังไม่มาแต่งจะเลิก) โดยระยะเวลา 1ปีที่ผ่านมา เราเก็บได้ 1แสนบาท โดยผม 70% เทอ30% ทองอีก1บาท ผมเงินเดือน 23,000 หักค่าใช้จ่ายทั้งหมดต่อเดือนแล้วเหลือประมาณ 10,000บาท/เดือน
เมื่อไม่นานได้คุยกับพ่อแม่เทอ แม่เทอบอกว่าสินสอดอย่าน้อยหน้าข้างบ้านนะ ซึ่งเค้าแต่ง5แสนบาท และแม่เทอก็เป็นที่รู้จักของคนทั้งหมู่บ้าน ซึ่งเป็นไปตามที่ประมาณค่าสินสอดไว้ข้างต้น บวกกับเพื่อนแฟนต่างพากันทยอยแต่งงานโพสรูปในเฟสบุค ทำให้เทอยิ่งรู้สึกอยากแต่งเร็วขึ้นไปอีก และมาพูดกดดันผม ซึ่งผมก็พยายาม เพิ่มเงินเก็บให้มากขึ้นเป็น 15,000+บาท ในระยะเวลา2ปีที่เหลือ ซึ่งผมก็ตั้งเป้าไว้แต่งตอนเทออายุ 29 ก็น่าจะโอเค ไม่ขึ้นเลข3 ไม่น่าเกียจ แต่จะแลกด้วยการที่ไปเที่ยวด้วยกันน้อยลง เรื่องเซอร์ไพร์ไม่มี ของขวัญไม่มี ซึ่งพอถึงเทศกาลหรือวันครบรอบ หรือของที่เทออยากได้ เทอก็มักจะพูดลอยๆ ว่าทำไมแฟนไม่ซื้อให้บ้างนะ ไม่พาไปกินบ้างนะ ซึ่งทำให้ผมคิดมากอีก กลัวว่าเทอจะน้อยใจ ก็ต้องเซอร์ไพร์ให้ของขวัญ พาไปกินอาหารดีๆบ้างบางครั้ง ไม่ให้เทอรู้สึกน้อยหน้าคนอื่น อะไรที่ให้ได้ก็จะให้ แต่พอเวลานั้นเทอกลับมาถามว่า"เงินไปไหนหมดทำไมเก็บได้แค่นี้ แล้วจะได้แต่งงานกันหรอ จะซื้อจะทำอะไรก็ไม่ได้ทำสักที" ทำให้ผมหมดกำลังใจเลย รู้สึกเฟลไปเลยกับสิ่งที่เคยทำให้ มันรู้สึกย้อนแย้งยังไงไม่รู้ จนทำให้ผมคิดว่านี่หรอ คนที่จะเป็น ภรรยาเราในอนาคต แล้วขยั้นขยอ ให้ผมถามกับทางบ้านว่าจะช่วยค่าสินสอดเท่าไหร่เพื่อที่จะได้ให้ผมเก็บไม่เยอะ ซึ่งผมเคยคุยกับทางบ้านแล้ว บอกว่าแพงไปนะ 5แสน เดวจะไปคุยต่อรองกับแม่เทอเอง แต่จากที่ผมคุยทางเทอกับแม่ก็ยื่นยันเลขเดิม แฟนก็อยากแต่งเร็วแม่แฟนก็ไม่อยากเสียหน้าด้วย บางทีผมก็คิดว่าควรเก็บเอาเงินสินสอดไว้ให้คนที่โอเครกว่านี้ และเราพร้อมด้วยจริงๆดีกว่าไหม แต่อีกใจนึงก็ไม่อยากเริ่มต้นใหม่แล้ว กลัวจะเจอนิสัยยิ่งกว่าเดิม
เลยอยากขอคำแนะนำเพื่อนพี่ๆ ที่จะพูดคุยกับเค้าให้เข้าใจยังไงดีครับ หรือมีแนวทางไหนเสนอผมไหมครับ
ปล.โพสครั้งแรกผิดพลาดขออภัย
ไปต่อหรือพอแค่นี้?
ผมกับแฟนคบกันมา3ปี ผมอายุ28 แฟนอายุ27 เรา2คนอยู่กันคนละที่ เวลาเทอว่างเทอมักจะมาหาผมอยู่เสมอ เทอเป็นคนเทคแคร์ดูแลผมดีมาก แต่เทอมักชอบเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางไม่ฟังใคร เชื่อมั่นในตัวเองสูง เอาแต่ใจ ทุกครั้งที่ทะเลาะกันไม่ว่าเรื่องเล็กหรือใหญ่ เทอมักจะเริ่มขึ้นอารมณ์ก่อนเสมอ แต่ผมก็รับได้ตามใจยอมทุกอย่างเพื่อไม่อยากทะเลาะ ผมเป็นคนไม่เรื่องมาก มีความเป็นผู้ใหญ่พอ เข้าใจว่าผู้ญ ก็คงเป็นแบบนี้กันหมด
เข้าเรื่อง ซึ่งก่อนหน้านี้1ปี เราเคยคุยกันเรื่องแต่งงาน ซึ่งเทอกำหนดเองว่าอยากแต่งก่อนอายุ 30 เพราะเทอกลัวเด็กที่เกิดมาจะมีปัญหาต่างๆด้านร่างกาย และได้คิดค่าใช้จ่ายและสินสอดกันประมาณ 6แสนบาท ทอง5บาท ผมก็โอเครลองดูและไม่อยากรบกวนทางบ้าน เลยตกลงแบ่งส่วนค่าใช้จ่าย ช่วยกันเก็บเงิน โดยที่ให้เทอเป็นคนเก็บดูแล เพื่อที่จะตัดปัญหาทะเลาะกันเรื่องเงินให้น้อยลง (ปล.เทอเป็นคนเซ้นซิทีฟกับเรื่องเงินมาก เรามักจะชอบมีปัญหากันถ้าพูดถึงเรื่องเงินคู่ที่จะใช้จ่ายในอนาคต และมักพูดตลอดว่า ถ้า30แล้วยังไม่มาแต่งจะเลิก) โดยระยะเวลา 1ปีที่ผ่านมา เราเก็บได้ 1แสนบาท โดยผม 70% เทอ30% ทองอีก1บาท ผมเงินเดือน 23,000 หักค่าใช้จ่ายทั้งหมดต่อเดือนแล้วเหลือประมาณ 10,000บาท/เดือน
เมื่อไม่นานได้คุยกับพ่อแม่เทอ แม่เทอบอกว่าสินสอดอย่าน้อยหน้าข้างบ้านนะ ซึ่งเค้าแต่ง5แสนบาท และแม่เทอก็เป็นที่รู้จักของคนทั้งหมู่บ้าน ซึ่งเป็นไปตามที่ประมาณค่าสินสอดไว้ข้างต้น บวกกับเพื่อนแฟนต่างพากันทยอยแต่งงานโพสรูปในเฟสบุค ทำให้เทอยิ่งรู้สึกอยากแต่งเร็วขึ้นไปอีก และมาพูดกดดันผม ซึ่งผมก็พยายาม เพิ่มเงินเก็บให้มากขึ้นเป็น 15,000+บาท ในระยะเวลา2ปีที่เหลือ ซึ่งผมก็ตั้งเป้าไว้แต่งตอนเทออายุ 29 ก็น่าจะโอเค ไม่ขึ้นเลข3 ไม่น่าเกียจ แต่จะแลกด้วยการที่ไปเที่ยวด้วยกันน้อยลง เรื่องเซอร์ไพร์ไม่มี ของขวัญไม่มี ซึ่งพอถึงเทศกาลหรือวันครบรอบ หรือของที่เทออยากได้ เทอก็มักจะพูดลอยๆ ว่าทำไมแฟนไม่ซื้อให้บ้างนะ ไม่พาไปกินบ้างนะ ซึ่งทำให้ผมคิดมากอีก กลัวว่าเทอจะน้อยใจ ก็ต้องเซอร์ไพร์ให้ของขวัญ พาไปกินอาหารดีๆบ้างบางครั้ง ไม่ให้เทอรู้สึกน้อยหน้าคนอื่น อะไรที่ให้ได้ก็จะให้ แต่พอเวลานั้นเทอกลับมาถามว่า"เงินไปไหนหมดทำไมเก็บได้แค่นี้ แล้วจะได้แต่งงานกันหรอ จะซื้อจะทำอะไรก็ไม่ได้ทำสักที" ทำให้ผมหมดกำลังใจเลย รู้สึกเฟลไปเลยกับสิ่งที่เคยทำให้ มันรู้สึกย้อนแย้งยังไงไม่รู้ จนทำให้ผมคิดว่านี่หรอ คนที่จะเป็น ภรรยาเราในอนาคต แล้วขยั้นขยอ ให้ผมถามกับทางบ้านว่าจะช่วยค่าสินสอดเท่าไหร่เพื่อที่จะได้ให้ผมเก็บไม่เยอะ ซึ่งผมเคยคุยกับทางบ้านแล้ว บอกว่าแพงไปนะ 5แสน เดวจะไปคุยต่อรองกับแม่เทอเอง แต่จากที่ผมคุยทางเทอกับแม่ก็ยื่นยันเลขเดิม แฟนก็อยากแต่งเร็วแม่แฟนก็ไม่อยากเสียหน้าด้วย บางทีผมก็คิดว่าควรเก็บเอาเงินสินสอดไว้ให้คนที่โอเครกว่านี้ และเราพร้อมด้วยจริงๆดีกว่าไหม แต่อีกใจนึงก็ไม่อยากเริ่มต้นใหม่แล้ว กลัวจะเจอนิสัยยิ่งกว่าเดิม
เลยอยากขอคำแนะนำเพื่อนพี่ๆ ที่จะพูดคุยกับเค้าให้เข้าใจยังไงดีครับ หรือมีแนวทางไหนเสนอผมไหมครับ
ปล.โพสครั้งแรกผิดพลาดขออภัย