เราแอบชอบเพื่อนคนนึงเป็นเพื่อนในกลุ่มที่สนิทกันมาก(พึ่งสนิทตอนม.4ค่ะ)ตอนม.4ด้วยความที่พึ่งรู้จักกันตอนนั้นก็เพื่อนกันปกติเลยคือเราพึ่งจะชอบเค้าตอนม.5เป็นความรู้สึกที่อยู่เฉยๆเค้าก็น่ารักมากๆ ทำอะไรก็ดูน่ารักในสายตาเราทุกอย่างเลยค่ะ ตอนขึ้นม.5แรกๆด้วยความที่เราเป็นคนขี้ชิปคนนู้นคนนี้ไปมั่วคือเราชิปเค้ากับเพื่อนอีกคนค่ะ ละก็ล้อทุกวัน(ล้อกันเกือบทั้งกลุ่มเลยค่ะ)เรารู้สึกว่าเราไม่น่ารักเลยตรงนี้ คือด้วยความที่ล้อทุกวันมันก็จะมีวันนึงที่เค้าน่าจะทนไม่ไหวเลยพูดขึ้นมาว่า ไม่ชอบเราเลย ถึงสีหน้าท่าทางเค้าจะดูไม่ได้จริงจังขนาดนั้น แต่เรารู้สึกผิดค่ะ ตั้งแต่นั้นมาก็เลยเลิกล้อที่จริงมันคือจุดเปลี่ยนของทุกอย่างเลย กลายเป็นว่าเราชอบไปเล่นกับเค้าแทน แบบเวลาพักหรือมีคาบว่างก็จะเข้าไปคุย แล้วเค้าเป็นคนที่ไม่ว่าจะเขินจะอายหรืออะไรจะมาลงที่เราตลอดตีจนแขนช้ำไปข้าง  ส่วนเราก็ชอบไปแหย่แกล้งให้เค้าตี เป็นแบบนี้ทุกวัน บางวันเราก็ชอบเล่นอะไรที่แบบได้จับมือกันงี้ เป่ายิงฉุบแพ้แล้วดีดนิ้วนี่ประจำเลยค่ะ รู้ว่าเจ็บแต่ก็ชอบเล่น เล่นอย่างอื่นบ้างวาดรูปบนแขนกันเล่นบ้าง  เลิกเรียนก็เล่นเกมด้วยกันจนดึก เดินไปรอรถด้วยกัน คือเวลาเรียนงี้ด้วยความที่เค้านั่งเยื้องข้างหน้าเค้จะชอบหันกลับมามอง บางทีอยู่เฉยๆก็เรียก คือทำแบบนี้กันปกติจนเรารู้สึกไม่ปกติถึงได้กลายเป็นคนที่แอบชอบเค้าทุกวันนี้ เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ พยายามไม่คิดแต่มันก็คิดอยู่ดี จนวันนี้เราเจอโพสอิทแผ่นนึงในกระเป๋าดินสอ คือเราเป็นชอบเก็บโพสอิทที่คนอื่นเขียนให้ใส่ในกระเป๋าค่ะ ด้วยความที่ว่างๆเลยค้นมาเปิดอ่านให้หมด มีแผ่นนึงที่มันเขียนว่า "ชอบ=11"เราอยากรู้ว่าคืออะไรเลยเอาไปถามเพื่อนที่นั่งข้างๆว่าเป็นลายมือใคร ถามใครๆก็รู้ค่ะว่าเป็นลายมือของเค้าที่เราชอบ เราเลยยื่นโพสอิทไปให้ดู เค้าก็ไม่ได้พูดอะไร ส่วนเราเก็บมาคิดไม่ตก พับเก็บใส่กระเป๋าเหมือนเดิมเลยค่ะ เค้าเป็นคนที่อารมณ์แบบว่าไม่เคยมีแฟน มีคนจีบแต่ก็ไม่ชอบ แม่หวงมากๆ เป็นคนที่ซึนมากๆ
สุดท้ายตอนครูออกจากห้องไปเค้าก็มาเอาโพสอิทคืนนะคะ แบบมาเปิดเอาเองเลย เราไม่ได้พูดอะไรเพราพกลัวจะอึดอัดกันไปใหญ่ เราไม่รู้เลยว่าควรทำยังไงต่อไปดี ถ้าเค้าไม่ได้คิดอะไรเราคิดว่าคงจัดการความรู้สึกตัวเองได้สักวัน แต่ถ้าเค้ามาบอกหรือมีท่าทีที่จะมีใจให้เราสักนิดเราก็คงจะมีเหตุผลในการที่จะชอบเพื่อนต่อไป เพราะไม่มีใครอยากติดอยู่ในfriendzoneหรอกใช่มั้ยคะ