บอกก่อนว่าเราสนิทกับเพื่อนคนนี้มากๆก็ตอนทำงานแล้ว ไม่เคยรู้จักกันจนกระทั่งฝึกงานด้วยกันและก็ได้ห่างหายไปตามฝันตัวเองประมาณปีนิดๆ จนได้มาทำงานที่เดียวกัน ตลอด1ปีที่ทำงานอยู่ด้วยกันมา เธอมักจะชอบเล่าเรื่องคนรัก คนคุย ปัญหาจิปาถะ งานการเธอมักจะเล่าให้ฟังอยู่เสมอ แต่เธอจะมีปัญหาบ่อยที่สุดคือเรื่องคนรักด้วยความไกลของระยะทาง ไลฟ์สไตล์ เป้าหมายในชีวิต นี่คือปัญหาหลักๆของเธอ ซึ่งเราก็จะคอยให้คำปรึกษาเสมอ สาบานว่าตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอะไร เป็นผู้ฟังและคนคอยแนะนำที่ดีอยากเห็นเพื่อนมีความสุข อะไรที่ทำแล้วเพื่อนยิ้มเรายินดีที่จะสนับสนุนเสมอ แม้มันอาจจะไม่ถูกต้องไปบ้างก็ตามและเราก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะชอบเพื่อนสนิทคนนี้ จนวันนึงที่ชีวิตของเพื่อนคนนี้ได้เปลี่ยนไปตลอดกาลนั้นคือเธอได้สูญเสียบุคคลสำคัญในชีวิตไป(คุณตา) เธอโทรศัพท์มาร้องไห้กับเรา เราโคตรเป็นห่วงเธอ เราโคตรอยากเลิกงานไวๆเพื่อที่จะไปหาเธอ แม้ว่าเราจะต้องเข้างานเช้ามืดในวันถัดมา พอเลิกงานเราก็รีบขับมอไซค์ไปหาเธอที่บ้าน ไปกอดเธอแน่นๆให้รู้ว่ามีเราอยู่ตรงนี้นะ ความรู้สึกของเราตอนนั้นคือยังไม่ชัดเจนว่าในตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงเป็นห่วงเธอมากขนาดนี้ ? ก็ยังแอบงงตัวเองอยู่
งานศพของคุณตา เราไปช่วยงานทุกวัน ตัวก็ติดกับเธอเกือบจะตลอดจนคนที่รู้จักเธอเริ่มมองเริ่มสังเกต แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เพราะว่าเธอพาแฟนคนปัจจุบันมาที่งานศพด้วย จนกระทั้งวันที่เผาศพตาตอนเห็นเธอร้องไห้เหมือนใจเราจะขาดด้วยเลย เรารู้อยู่แล้วว่าเธอไม่ไหวแต่ก็ยังพยายามเข้มแข็งต่อหน้าทุกๆคน สุดท้ายก็ฝืนไม่ไหว มันมีดีเทลหลายๆอย่างที่ทำให้เธออึดอัดใจมากๆตั้งแต่เริ่มงานศพคุณตา(อันนี้ไม่ขอเล่า) พอเห็นเธอร้องไห้คือเราจุกขึ้นมาในอก แบบอยากร้องไห้ตาม เราทำได้แค่กอดปลอบ เช็ดน้ำตาให้ อยากร้องไห้ก็ร้องเถอะนะ แล้วเธอก็มากอด ซบที่ไหล่เรา คราบน้ำตา คสอ.ติดที่เสื้อเราหมดแต่เราก็เต็มใจนะ เหมือนที่เคยบอกว่ามาซบที่ไหล่นี้ได้เสมอ ... จนวันนี้งานศพคุณตาเสร็จไปนานแล้วแต่เราก็ยังอยู่ใกล้ๆเธอตลอด ไปหาที่บ้าน พาไปกินข้าว ช็อปปิ้ง เลี้ยงกาแฟ พยายามทำให้เธอไม่นึกถึงเรื่องที่สูญเสียไป พยายามตบมุกตลกๆ พยายามชวนคุยนู้นนี่ พยายามอยู่ใกล้ๆเธอเสมอ
เราพยายามคิดว่ามันเพราะเราอยู่กับเธอทุกวันหรือเปล่า ? เพราะเราสงสารเธอหรือเปล่า ? เพราะเราอยากให้เธอไม่คิดเรื่องนั้นหรือเปล่า ? เราโคตรสับสนเลยในตอนนี้ ก่อนหน้านี้เธอก็เป็นคนนึงที่รู้ว่าเราชอบเพื่อนอีกคนอยู่(N) แต่ตอนนี้เรากลับรู้สึกเฉยๆกับเพื่อนคนนั้นมาก(N) จริงๆแล้วไม่รู้สึกอะไรเลยตั้งแต่เดือนก่อนเพราะตารางเวรไม่ตรงกันเลย ถ้าไม่เปลี่ยนเวรก็คือไม่ได้เจอหรือคุยกัน พอมันไม่มีการสนทนามันทำให้ความรู้สึกมันเรายิ่งเฉยๆยิ่ง(N)จะลาออกเราก็ยิ่งห่าง(N)มากขึ้นแล้ว แล้วมีเหตุการณ์ที่เธอโมโหออกมาปกป้องเราจากคนที่ทำงานที่ไม่ชอบเราความรู้สึกเรายิ่งเปลี่ยนไปจากเดิม แต่เราก็รู้อยู่เต็มอกว่าเธอรักเราแบบ"เพื่อน" และคงไม่มีทางที่เธอคิดจะเปลี่ยนสถานะของเราที่เป็นอยู่
ถ้าเธอสังเกตดีๆสายตาของเราที่มองเธอในตอนนี้มันเริ่มเปลี่ยนไปเราเองก็เพิ่งจะรู้สึกตัว ..
อยากถามทุกคนว่าเราควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีเพราะเธอเองก็มีแฟนอยู่แล้ว ? ที่สำคัญคือเธอยืนยันมาตลอดว่าไม่ชอบเพศเดียวกัน! เราควรหาคำตอบต่อไปไหมว่า เราใกล้ชิดเค้ามากเกินไป สงสารเค้า หรือจริงๆแล้วลึกๆในใจเรารักเค้ามาตั้งแต่แรก ?
รบกวนแนะนำที🙁
ชอบเพื่อนสนิทเพราะใกล้ชิด สงสาร หรือลึกๆแล้วเรารักเค้ามาตั้งแต่แรก ?
งานศพของคุณตา เราไปช่วยงานทุกวัน ตัวก็ติดกับเธอเกือบจะตลอดจนคนที่รู้จักเธอเริ่มมองเริ่มสังเกต แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เพราะว่าเธอพาแฟนคนปัจจุบันมาที่งานศพด้วย จนกระทั้งวันที่เผาศพตาตอนเห็นเธอร้องไห้เหมือนใจเราจะขาดด้วยเลย เรารู้อยู่แล้วว่าเธอไม่ไหวแต่ก็ยังพยายามเข้มแข็งต่อหน้าทุกๆคน สุดท้ายก็ฝืนไม่ไหว มันมีดีเทลหลายๆอย่างที่ทำให้เธออึดอัดใจมากๆตั้งแต่เริ่มงานศพคุณตา(อันนี้ไม่ขอเล่า) พอเห็นเธอร้องไห้คือเราจุกขึ้นมาในอก แบบอยากร้องไห้ตาม เราทำได้แค่กอดปลอบ เช็ดน้ำตาให้ อยากร้องไห้ก็ร้องเถอะนะ แล้วเธอก็มากอด ซบที่ไหล่เรา คราบน้ำตา คสอ.ติดที่เสื้อเราหมดแต่เราก็เต็มใจนะ เหมือนที่เคยบอกว่ามาซบที่ไหล่นี้ได้เสมอ ... จนวันนี้งานศพคุณตาเสร็จไปนานแล้วแต่เราก็ยังอยู่ใกล้ๆเธอตลอด ไปหาที่บ้าน พาไปกินข้าว ช็อปปิ้ง เลี้ยงกาแฟ พยายามทำให้เธอไม่นึกถึงเรื่องที่สูญเสียไป พยายามตบมุกตลกๆ พยายามชวนคุยนู้นนี่ พยายามอยู่ใกล้ๆเธอเสมอ
เราพยายามคิดว่ามันเพราะเราอยู่กับเธอทุกวันหรือเปล่า ? เพราะเราสงสารเธอหรือเปล่า ? เพราะเราอยากให้เธอไม่คิดเรื่องนั้นหรือเปล่า ? เราโคตรสับสนเลยในตอนนี้ ก่อนหน้านี้เธอก็เป็นคนนึงที่รู้ว่าเราชอบเพื่อนอีกคนอยู่(N) แต่ตอนนี้เรากลับรู้สึกเฉยๆกับเพื่อนคนนั้นมาก(N) จริงๆแล้วไม่รู้สึกอะไรเลยตั้งแต่เดือนก่อนเพราะตารางเวรไม่ตรงกันเลย ถ้าไม่เปลี่ยนเวรก็คือไม่ได้เจอหรือคุยกัน พอมันไม่มีการสนทนามันทำให้ความรู้สึกมันเรายิ่งเฉยๆยิ่ง(N)จะลาออกเราก็ยิ่งห่าง(N)มากขึ้นแล้ว แล้วมีเหตุการณ์ที่เธอโมโหออกมาปกป้องเราจากคนที่ทำงานที่ไม่ชอบเราความรู้สึกเรายิ่งเปลี่ยนไปจากเดิม แต่เราก็รู้อยู่เต็มอกว่าเธอรักเราแบบ"เพื่อน" และคงไม่มีทางที่เธอคิดจะเปลี่ยนสถานะของเราที่เป็นอยู่
ถ้าเธอสังเกตดีๆสายตาของเราที่มองเธอในตอนนี้มันเริ่มเปลี่ยนไปเราเองก็เพิ่งจะรู้สึกตัว ..
อยากถามทุกคนว่าเราควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีเพราะเธอเองก็มีแฟนอยู่แล้ว ? ที่สำคัญคือเธอยืนยันมาตลอดว่าไม่ชอบเพศเดียวกัน! เราควรหาคำตอบต่อไปไหมว่า เราใกล้ชิดเค้ามากเกินไป สงสารเค้า หรือจริงๆแล้วลึกๆในใจเรารักเค้ามาตั้งแต่แรก ?
รบกวนแนะนำที🙁