คือผมรู้จักเขาจากแก๊งค์เพื่อนครับ เป็นเพื่อนของเพื่อน เป็นผู้หญิงที่สนุกสนาน คุยเล่น ตลก เหมือนผู้ชายเลย แต่ไม่ใช่คนที่ถึงเนื้อถึงตัว หรือเล่นมุขต่ำๆใส่ได้นะครับ 

ผมเลยชอบ จากนั้นก็ตามจีบครับ บอกตรงๆเขาทื่อมาก จีบตั้งนาน ทำไม่รู้ไม่ชี้ จนวันนึงเห็นเขาสนิทกับเพื่อนเขามาก จนโมโหเลยทะเลาะกับเขา 

เขาบอกเขาไม่รู้ว่าผมจีบ บ้าไปแล้ว เขาบอกก็ผมไม่พูดตรงๆแล้วเขาจะรู้ไหม จากนั้นก็เลยได้คบกัน เขาเป็นคนเก่งครับ หน้าที่การงานเงินเดือนดี ทั้งที่เพิ่งจบใหม่

ผมลืมเล่าครับ อายุเราห่างกันหกปี เขาสร้างตัวเองได้ดีเหมือนกัน มีเงินซื้อรถ แม้จะผ่อนอยู่ เช่าห้องอยู่ คือรับผิดชอบตัวเองได้ดีครับ เขาไม่ติดต่อกับครอบครัว เขาเล่าแค่เขามีปัญหากับที่บ้าน และไม่อยากกลับไปอีก เขาไม่พูดถึงเลย ผมเองก็ไม่อยากยุ่ง 

จนวันนึงแม่ผมถามถึงเขา ผมก็เลยคิดมากว่าจะพาเขาไปดีไหม เขาไม่ใช่คนสุภาพ ไม่ชอบแต่งตัวเหมือนผู้หญิงเท่านั้น เวลาไปทำงานก็สวมเสื้อบ. กางเกงแสลค กระเป๋าก็สะพายโน๊ตบุ๊คไป หน้าก็ไม่ค่อยแต่ง 

กลัวแม่จะไม่ชอบ จนกระทั่งวันไปจริง เขาแต่งหน้าสวย ใส่ชุดกระโปรง ถือกระเป๋า ดูเป็นผู้หญิงมาก ทำผมด้วย เข้ากับพ่อแม่ญาติพี่น้องได้ดีมาก พูดจาสุภาพ เรียบร้อย อ่อนหวาน ช่วยแม่ทำอาหาร ทั้งที่เขาทำไม่เป็นเลย อ้อนแม่ก็เป็น ตอนนั้นเหมือนไม่ใช่แฟนผมเลย เขากลายเป็นอีกด้านที่ผมไม่รู้จัก พ่อแม่ชมไม่หยุดปาก

พอคบกันมาเรื่อยๆ คือด้านที่อยู่กับผม อยู่กับเพื่อน เขาดูเถื่อนมาก บางครั้งน่ารัก ขี้อ้อน อันนี้แล้วแต่อารมณ์เลยจริงๆ ไบโพล่าร์พอๆกับแมวที่เขาเลี้ยงเลย แต่พออยู่กับผู้ใหญ่ไม่ว่าใคร มันกลายเป็นอีกคนนึงเลย 

ความชอบของเขา คือ เดินห้างฟอร์จูนดูคอม แต่งคอมได้เรื่อยๆ สนุกสนานมากกับการแต่งคอม ชอบสมาร์ทโฟน (เขาเด็กวิทย์คอมครับ) อยู่ห้องเล่นเกมส์ นอนกับแมว ไม่ชอบไปไหนเท่าไหร่ ไม่ชอบแต่งตัว เสื้อผ้าเขาเป็นสีพื้นแทบทั้งหมด ไม่ชอบกระเป๋า ไม่ชอบรองเท้า มีแต่รองเท้าผ้าใบ ไม่ค่อยแต่งหน้า

คือผมพอจะรู้นะว่าผู้หญิงหลายคนก็มีแนวนี้ แต่ผมไม่คิดเลยว่าแฟนผมจะเหมือนสองคนในร่างเดียวกันได้ขนาดนี้ มีแฟนใครเป็นแบบนี้บ้างไหมครับ ความจริงผมก็อยากให้เขาอ่อนหวาน แต่งตัวบ้างก็ดีนะครับ นี่เห็นใส่กางเกงบอล เสื้อยืด ผมก็ปวดใจเหมือนกัน55555

---