สวัสดีค่ะจากหัวข้อเลยค่ะเราอายุแค่14แต่มี"ผัว"แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องน่ายินดีหรอกค่ะแต่เราท้อมากเลยเหตุเกิดจากเราคุยกับคนนึงค่ะเป็นปีแล้วแล้วตัดสินใจคบกันค่ะเจอกันวันแรกก็ปกติแหละค่ะแต่ผ่านมาได้ประมาณเกือบอาทิตย์ด้วยความที่เราไม่ชอบขัดใจใครนะเขามาขออันนั้นค่ะเราก็ให้ค่ะเราใส่ถุงทุกครั้งนะคะ****แล้ววันต่อมาเราเห็นมีผู้หญิงทักมาค่ะด้วยถ้อยคำที่สนิทกันเราเลยน้อยใจแล้วตอนนั้นเหมือนแฟนเราจะหลับค่ะแล้วเราไม่รู้เราทักไปหลายข้อความมากเราเห็นแฟนออนค่ะเราเลยคิดว่าไม่อยากตอบเราเลยเสียใจแล้วโทรไปบอกแม่แล้วมีประโยคนึงค่ะว่าเรา"มีอะไรกันรึยังบอกแม่ได้นะแม่ไม่ว่าไรหรอกมีอะไรขอให้บอกแม่"เราเลยเล่าทุกอย่างให้ฟังเลยค่ะตอนนั้นแม่รู้ก็พูดอะไรหลายๆค่ะอ่อลืมบอกตอนนี้เราอยู่กับพ่อนะคะแล้ววันนึงเราก็ไปหากันปกติแหละค่ะแต่วันนี้ก็มีคนเห็นค่ะเค้าเลยไปบอกพ่อแล้วคนๆนั้นก็มาคุยกับเราค่ะบอกให้ไปบอกความจริงพ่อแล้วตอนเย็นเราก็ไปคุยค่ะบอกความจริงทุกอย่างเลยพ่อก็เครียดค่ะพ่อบอกว่าให้เรียกผู้ใหญ่ของแฟนมาคุยไม่งั้นจะแจ้งความแล้วเราก็ไปบอกแฟนค่ะแล้วประมาณ2วันต่อยายแฟนมาคุยค่ะตกลงได้ว่าจะหมั้นพอเรารู้ข่าวเราก็บอกแม่เลยค่ะตอนแรกแม่เราก็งงๆบอกว่าตอนเย็นเดี๋ยวโทรไปใหม่และพอถึงตอนนั้นแม่โทรมาค่ะต่อสายกับยายด้วยเหมือนแม่จะเล่าทุกอย่างให้ยายฟังแล้วนะคะและตอนนั้นสิ่งที่แม่บอกว่าจะไม่ทำก็ทำค่ะแม่ด่าเราเต็มไปหมดตอนนั้นทั้งโกรธทั้งเสียใจแต่บอกใครก็ไม่ได้ค่ะระบายกับใครไม่ได้เลยเพราะถ้าพูดไปคงบอก"ก็ทำตัวเองเองอะ"แล้วพอแม่วางสายนะคะเราโทรไปหายายขอโทษยายที่ทำให้ยายผิดหวังเราร้องไห้บ่อยมากเลยค่าช่วงนี้55แต่พวกคุณคงบอกเหมือนพวกเขาแหละ"ก็ทำตัวเองเองอะ"
เราเครียดมากเลยค่ะอยากตายมากเลยปัญหาที่เราสร้างไม่มีใครเข้าใจเราเลยเราไม่ใช่คนนิสัยอย่างนั้นนะคะแต่ตอนนั้นเราท้อกับพ่อค่ะพ่อทั้งด่าเราตบหน้าเราเราเลยเครียดค่ะเครียดมากจนมาเจอกับแฟนเราเลยลดความเครียดได้บ้างไม่มีใครเข้าใจปัญหาเราเลยค่ะเราภาวนานะคะให้เราตายเร็วๆเผื่อจะสบายขึ้น55
ไม่เข้าใจตรงไหนบอกเรานะคะเพราะเราเล่าแบบรวบรัด****