ขอแทนชื่อผช.ที่มาจีบเราว่าAนะคะ
เรากับAคุยๆกันมาจะ3เดือนแล้วค่ะ เริ่มแรกคือAรุกจีบเราแรงมาก แบบดูออกเลยว่าจีบอะค่ะ แล้วAก็ขอเราจีบตรงๆ ตอนนั้นเราก็โอเคค่ะถือว่าลองๆคุยกันดู แต่แบบเราก็ยังปิดกั้นตัวเองอยู่พอสมควรเพราะเราพึ่งรู้จักกับA เวลาAชวนไปไหนเราก็ปฏิเสธทุกครั้ง แล้วก็ดองแชทAบ่อยมาก นานๆมาตอบที จนAเริ่มท้อไปค่ะ หายไปหลายวันอยู่ ช่วงที่Aหายไป เราก็รู้สึกแปลกๆอยู่ค่ะ มันกระวนกระวายใจ เพราะปกติAจะต้องทักเรามาทุกวัน แต่นี่คือหายไปเลย เราก็พยายามลองทบทวนดูตัวเองว่าได้ชอบAรึเปล่า ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ ทบทวนอยู่เป็นวันเหมือนกันค่ะ จนได้รู้ว่าเราไม่ได้ชอบA แต่เพราะAทักเรามาทุกวัน มันเลยเกิดเป็นความเคยชิน หลังจากนั้นเราคิดว่ามันเป็นเรื่องดีแล้วที่Aหายไป เพราะเราจะได้ไม่ต้องลำบากใจที่จะต้องปฏิเสธAด้วย
เหมือนทุกอย่างจะโอเคแล้ว แต่Aก็กลับมาทักหาเราเหมือนเดิมค่ะ บอกว่าที่หายไปเพราะAกลัวเรารำคาญ แล้วก็รู้สึกท้อ ตอนนี้พร้อมที่จะจีบเราต่อแล้ว คือต้องบอกก่อนว่าAเป็นคนที่ดีพอสมควรเลยค่ะเท่าๆที่คุยกันมา เรารับรู้ถึงความพยายามของAมาตลอด ครั้งนี้เราเลยคิดว่าจะลองให้โอกาสAจริงๆดู ถึงแม้เราจะยังไม่ได้ชอบA เราตอบข้อความAบ่อยขึ้น ยอมไปกินข้าวดูหนังด้วยกัน มีวิดีโอคลอกันบ้างในยุคโควิทนี้ที่ไม่ได้เจอกัน เราเปิดเต็มที่มากๆ แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าไม่อยากฝืนแล้ว มันไม่ใช่อะค่ะ คือเวลาคุยกันมันก็ดี แต่มันให้ฟีลแบบเพื่อนมากกว่า ไม่ได้รู้สึกมากกว่านั้น ยิ่งรู้ว่าAชอบเรามากเท่าไหร่เรายิ่งอึดอัดค่ะ พอยิ่งรู้จักกันมากขึ้นมันก็มีความแคร์กันในระดับนึงเลยค่ะ เราเองก็ไม่อยากให้Aเสียใจ อยากตอบรับความรู้สึกนะคะ ใครๆก็อยากจะชอบคนที่เค้าก็ชอบเราค่ะ แต่เราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับAสักนิดเลย ช่วงนี้เราก็ตอบข้อความAน้อยลงแล้วค่ะ ค่อยๆออกมาทีละนิด เพราะไม่อยากให้ความหวังA
เราตัดสินใจว่าจะจบคสพ.กับAหลังสอบเสร็จก่อนค่ะ เป็นช่วงปิดเทอม จะได้ไม่ต้องมาปวดหัวในตอนจะสอบหรือตอนที่เรียนอยู่ แต่ก็อยากจะได้คำแนะนำว่าควรจะปฏิเสธยังไงให้ถนอมน้ำใจที่สุดคะ
ปฏิเสธคนที่มาจีบยังไงดีคะ
เรากับAคุยๆกันมาจะ3เดือนแล้วค่ะ เริ่มแรกคือAรุกจีบเราแรงมาก แบบดูออกเลยว่าจีบอะค่ะ แล้วAก็ขอเราจีบตรงๆ ตอนนั้นเราก็โอเคค่ะถือว่าลองๆคุยกันดู แต่แบบเราก็ยังปิดกั้นตัวเองอยู่พอสมควรเพราะเราพึ่งรู้จักกับA เวลาAชวนไปไหนเราก็ปฏิเสธทุกครั้ง แล้วก็ดองแชทAบ่อยมาก นานๆมาตอบที จนAเริ่มท้อไปค่ะ หายไปหลายวันอยู่ ช่วงที่Aหายไป เราก็รู้สึกแปลกๆอยู่ค่ะ มันกระวนกระวายใจ เพราะปกติAจะต้องทักเรามาทุกวัน แต่นี่คือหายไปเลย เราก็พยายามลองทบทวนดูตัวเองว่าได้ชอบAรึเปล่า ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ ทบทวนอยู่เป็นวันเหมือนกันค่ะ จนได้รู้ว่าเราไม่ได้ชอบA แต่เพราะAทักเรามาทุกวัน มันเลยเกิดเป็นความเคยชิน หลังจากนั้นเราคิดว่ามันเป็นเรื่องดีแล้วที่Aหายไป เพราะเราจะได้ไม่ต้องลำบากใจที่จะต้องปฏิเสธAด้วย
เหมือนทุกอย่างจะโอเคแล้ว แต่Aก็กลับมาทักหาเราเหมือนเดิมค่ะ บอกว่าที่หายไปเพราะAกลัวเรารำคาญ แล้วก็รู้สึกท้อ ตอนนี้พร้อมที่จะจีบเราต่อแล้ว คือต้องบอกก่อนว่าAเป็นคนที่ดีพอสมควรเลยค่ะเท่าๆที่คุยกันมา เรารับรู้ถึงความพยายามของAมาตลอด ครั้งนี้เราเลยคิดว่าจะลองให้โอกาสAจริงๆดู ถึงแม้เราจะยังไม่ได้ชอบA เราตอบข้อความAบ่อยขึ้น ยอมไปกินข้าวดูหนังด้วยกัน มีวิดีโอคลอกันบ้างในยุคโควิทนี้ที่ไม่ได้เจอกัน เราเปิดเต็มที่มากๆ แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าไม่อยากฝืนแล้ว มันไม่ใช่อะค่ะ คือเวลาคุยกันมันก็ดี แต่มันให้ฟีลแบบเพื่อนมากกว่า ไม่ได้รู้สึกมากกว่านั้น ยิ่งรู้ว่าAชอบเรามากเท่าไหร่เรายิ่งอึดอัดค่ะ พอยิ่งรู้จักกันมากขึ้นมันก็มีความแคร์กันในระดับนึงเลยค่ะ เราเองก็ไม่อยากให้Aเสียใจ อยากตอบรับความรู้สึกนะคะ ใครๆก็อยากจะชอบคนที่เค้าก็ชอบเราค่ะ แต่เราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับAสักนิดเลย ช่วงนี้เราก็ตอบข้อความAน้อยลงแล้วค่ะ ค่อยๆออกมาทีละนิด เพราะไม่อยากให้ความหวังA
เราตัดสินใจว่าจะจบคสพ.กับAหลังสอบเสร็จก่อนค่ะ เป็นช่วงปิดเทอม จะได้ไม่ต้องมาปวดหัวในตอนจะสอบหรือตอนที่เรียนอยู่ แต่ก็อยากจะได้คำแนะนำว่าควรจะปฏิเสธยังไงให้ถนอมน้ำใจที่สุดคะ