แค่ยกมาสามสี่ตัวอย่างพอ ไม่อยากจารนัยมาก ประเดี๋ยวจะเสียทั้งเด็กและผู้ใหญ่
ทรราชโจ้วอ๋อง-หาความสุขจากการสร้างสระสุราดงเนื้อ เสพสุขแบบสุดๆจนถึงขั้นสิ้นราชวงศ์
พระเจ้าเลนเต้-มั่วสวาทกับขันทีนางกำนัล ถึงขนาดไฟไหม้พระตำหนักหลายครั้ง เปลี่ยนคู่นอนไม่ซำ้หน้าจนไหลตาย
บูเช็คเทียน-พงศาวดารบอกว่า นางขาดบุรุษไม่ได้แม้สักราตรี สวรรค์จึงส่งล่ออวตารมาเป็นบุรุษนามว่า "ซิอ้าวเฉา"
เป็นชายงามมี "อาวุธ" ขนาดล่อ นางได้ลิ้มลองจึงติดใจมาก ถึงขั้นเปลี่ยนชื่อศักราชมาเป็น "หยูยี่" แปลว่า สมฤทัย
หยวนซุ่นตี้-ชักชวนพระสหายมามั่วสุมในวังได้ไม่มีเขิน สร้างสระนำ้มีรูปปั้นม้าตรงกลาง
สนมคนไหนว่ายนำ้ขึ้นขี่ได้ก่อนจะได้ถวายงานในคืนนั้น
ความจริงแล้วมีเยอะ แต่ยกมาแค่นี้พอ อยากรู้ว่าเขากล้าบันทึกได้ยังไง?
ทำไมประวัติศาสตร์จีนบางช่วงเหมือน "หนังสือโป๊" จังเลยครับ