คือตอนนี้เราอยู่ปวช.1เทอม2ค่ะ เราเรียนวิจิตรศิลป์เพราะตอนแรกเราไม่รู้จะเรียนอะไรแล้วเราก็เราวาดได้เลยเข้าไปเรียนแต่พอได้เรียนแล้วเรารู้สึกไม่ชอบ เราอยากไปเรียนม.ปลายมากเลยค่ะ อยากเรียนศิลป์-ญี่ปุ่น เรารู่สึกว่าที่วิทลัยที่เราอยู่มันไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ โดนพวกเด็กช่างแซวบ่อยจนน่ารำคาญอ่ะค่ะ เราอาจจะเลือกผิดด้วยแหละ วิชาสามัญเราเข้าเรียนครบส่งงานครบหมดได้งานมาเราก็ทำเลย แต่พองานแผนกเรากลับหมดไฟ ไม่ได้ขี้เกียจนะคะ แต่ไม่มันไม่มีอารมณ์ทำ อีกอย่างครูที่แผนกเราไม่โอเคเลย ชอบด่าชอบบูลลี่เด็ก เอาเวลาพักเราไปหมดเลยค่ะ ตอนพักเที่ยงต้องรีบกินข้างแล้วโดนไล่ไปทำงาน โดนกดดันจนงานออกมาแย่แล้วก็โดนด่า เราอยู่ที่นี่เราไม่ได้ทำไรเลยนอกจากเรียนวาดรูปแล้วก็เรียน เราอยากทำกิจกรรมบ้าง ตอนนี้เรารู้แล้วว่าการวาดรูปคงเป็นได้แค่งานอดิเรกสำหรับเรา กลับบ้ายดึกทุกวัน ตารางเรียนเลิกเร็วสุดของเราคือ 5โมงครึ่ง ดึกสุด1ทุ่มครึ่ง เราคิดว่าเด็กปวช.1ก็ไม่ต่างกับเด็กม.4 แต่เด็กม.4เลิกบ่าย2บ้างบ่าย3บ้าง เรารู้สึกเหนื่อยมาก กลับบ้านมาก็ต้องทำงาน นอนก็ดึกเพราะกว่าจะถึงบ้านก็2ทุ่ม เลยอยากลาออกแล้วไปเรียนม.4 แต่โดนคนรอบข้างว่าเสียเวลา แม่ที่เคยบอกกับเราว่าถ้าไม่อยากเรียนแล้วให้บอก จะได้ไม่เสียเงินค่าเทอม แต่สุดท้ายพอเราไปปรึกษาไปคุยเขากลับบอกว่าพ่อไม่ให้แม่ก็ทำไรไม่ได้ เราเครียดมากจนนอนไม่หลับ หลายวันมานี้เราคิดแต่เรื่องนี้โดยที่ครูก็สั่งงานมาเรื่อยๆเราก็ทำนะ แต่ทำเพาะต้องทำเรากลัวเราออกไม่ได้แล้วเราได้ขร.(ขาดเรียน) รู้สึกไม่มีความสุขเลยค่ะ อยากขะร้องไห้ตลอดเวลา โทษตัวเองที่เลือกผิด เรายังไม่เจอคนที่เข้าใจเราจริงๆเลยแม้กระทั่งเพื่อน มีแต่คนบอกว่าให้อดทนไปเถอะ แต่เราต้องยอมทนสภาพแวดล้อมและต้องกลับบ้านคนเดียวดึกๆทุกวันไปอีก3ปีหรอคะ หรือเราควรดรอปดี เสียเวลาปีเดียวแล้วได้อยู่กับสิ่งที่ชอบ สภาพแวดล้อมที่ดี เราเลยเลือกแบบไหนดีคะ ตอนนี้เราเครียดมากๆอยากร้องไห้ อยากระบายกับใครก็ได้ เพราะเราเล่าอไรให้ใครฟังก็ไม่ใครเข้าใจเราเลย
ควรดรอปไปเรียนใหม่ดีมั้ยคะ