ขอเล่านิดนึงนะคะ

คือเราเคยไปเรียนขับรถและสอบผ่าน เกือบ 2 ปีละ จนจะต้องไปต่อใบขับขี่แล้วยังไม่ได้ขับรถไปเรียนเลยค่ะ เรียนเสร็จละไม่ค่อยได้ขับจริงจังอีกเลย เพราะที่บ้านมีรถคันเดียว ก็เออยังไม่ขับก็ได้ แต่จะมีช่วงที่ขอแม่ขับแถวบ้านบ้าง แม่ไม่ให้ขับเลยค่ะ จนพ่อเราตัดสินใจออกรถให้อีกคัน เราเลยคิดว่าพอได้งานทำหลังเรียนจบว่าจะผ่อนต่อให้ หวังว่าจะให้เราขับไปเรียนได้ อายุก็ 23 แล้ว ตอนนี้เรียน ป.โท ไม่สะดวกเลยค่ะ เพราะมหาลัยไกลและจำเป็นต้องใช้รถสาธารณะหลายต่อซึ่งเหตุการณ์ตอนนี้ก็ไม่อยากไปแออัดกับใคร รวมทั้งต้องถือของหนัก

แต่มันไม่ง่ายอย่างที่คิด..

ทันทีที่พ่อออกรถ แม่จัดแจงทุกอย่าง ให้พ่อไปรับส่งโดยใช้รถคันใหม่ ทั้งๆที่พ่อกลับมาบ้านอาทิตย์ละวันสองวัน บางอาทิตย์ก็ไม่กลับ (พ่อเพิ่งถอยรถให้เมื่อปลายปีที่แล้วค่ะ) เราก็หาโอกาสฝึกขับรถคันใหม่ให้คล่องโดยมีพ่อนั่งด้วยตลอด จนพ่ออยากปล่อยให้ขับคนเดียวแล้ว แต่แม่ก็ห้ามทุกครั้งบอกว่าพ่อต้องนั่งด้วยทุกครั้งเวลาขับรถ คืออึดอัดมาก ทำเราใจเสียหลายรอบ ได้แต่ถามว่าทำไมต้องขนาดนี้ ร้องไห้กับเรื่องนี้มาหลายรอบแล้ว จนตอนนี้มันทำให้เราขาดความมั่นใจในการขับรถไปเยอะมากๆทั้งที่เมื่อก่อนไม่ใช่แบบนี้ พอเราจะขับละให้แม่มานั่งบ้างก็ไม่ยอมอีก จนเพื่อนที่ฝึกขับรถด้วยกันเขาได้ขับรถไปทำงานกันแล้วอ่ะ เรายังจมกับปัญหานี้อยู่เลย

ใครสามารถแชร์ความเห็นมาได้เลยนะคะ เราอึดอัดมาก ไม่อยากโทษใครนอกจากตัวเองหรอกค่ะเพราะเข้าใจว่าแม่ทำไปเพราะเป็นห่วง แต่การที่ไม่ยอมให้ทำอะไรเลยมันน่าเป็นห่วงกว่ามั้ยนะ ไม่เข้าใจจริงๆ 😭😭😭