เรื่องมีอยู่ว่า เราเเอบชอบคนคนนึง ซึ่งเราไม่เคยเจอหน้า ไม่เคยเห็นเขาในมหาลัยมาก่อน จนกระทั่งเราได้มาออกฝึกสอนตอนปี2 มันทำให้เราได้มาเจอเขาที่มาออกฝึกที่โรงเรียนเดียวกับเรา ตอนเเรกที่เจอกันก็ไม่ได้อะไรมากนักแต่พอได้อยู่ไปสักพักเรากลับหลงเสนห์บางอย่างในตัวของเขา อย่างเช่นรอยยิ้มเอย การพูดการจาเอย การที่เขาทำให้เราหัวเราะหรือสนุกไปกับเขาได้ เป็นเเบบนี้อยู่ตลอดระยะเวลาในการฝึกสอนจนครบ 1 เดือนที่ฝึกสอนเสร็จ มันทำให้เรารู้สึกว่าเวลาตรงนี้มันเดินเร็วมาก มันรู้สึกว่าไม่อยากออกจากหน่วยฝึกนี้เลย อยากฝึกสอนต่อ ถึงแม้เราจะอยู่มหาลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน เเต่คนละเอก มันก็ไม่ใช่อุปสรรค์ของเราเลยค่ะ เพราะว่าหลังจากฝึกเสร็จก็ต้องมาเรียนที่มอ มันจะมีอยู่วิชานึงที่ห้องเรียนเราอยู่ข้างๆห้องของเขา ตอนที่เรารู้คือเสียอาการหนักมากกก เขินหนักมาก คือเราจะแอบมองเค้าอยู่บ่อยๆ จนกระทั่งมหาลัยปิดเทอมเเล้วเปิดเทอมใหม่ ตอนเเรกเราคิดว่าเราอาจจะเลิกชอบเขาได้เเล้ว เเต่พอเราได้เจอเขาในมหาลัยอีกมันกลับทำให้เรารู้สึกว่าเราชอบเขาจริงๆอะ ในเวลาที่ผ่านมาก็มีคนเข้ามาคุยด้วนนะคะเเต่ว่าคนที่เข้ามาคุนด้วยนั้นดันเป็นเพื่อนของเขานี่สิคะ เเย่เลย แต่เราก็ไม่ได้คุยหรือ สานต่ออะไรมากค่ะ เพราะเราคิดว่าถ้าเราคุยกับเพื่อนเขาไปเเล้วถ้าเขารู้เขาอาจจะไม่คุยกับเราเลยก็ได้ เราเลยเลือกที่จะไม่คุยกับเพื่อนเขาค่ะจากวันนั้นจนถึงวันนี้เราเเอบชอบเขาเเบบนี้มาเป็นเวลาประมาณ 4-5 เดือนแล้วค่ะ พอตอนนี้มหาลัยเปิดเทอม 2 มา เราก็ได้มีวิชาที่ต้องเรียนรวมด้วยกันตั้ง 2 วิชา(รู้เพราะไปเเอบดูตารางเรียนของเขามา5555) ในทุกๆครั้งที่ได้เรียนวิชารวมนี้คือเราอยากจะเจออยากจะเห็นเขาอยู่ทุกที พอได้เห็นหน้าเขาเเล้วเราก็ใจเต้นเเรงมากค่ะ แบบเก็บอาการไม่อยู่ รู้ตัวเลยค่ะว่าเขินหนักมาก จนมีอยู่ครั้งนึง เราได้เดินผ่านหน้าเขาเเบบจังๆ เราเขินมากทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะทำยังไงเราเลยวิ่งหนีเขาไปค่ะแงงงงเศร้าเลยวิ่งหนีเขาทำไมก่อน555 เราก็ทำแบบนี้อยู่เรื่อยๆ คอยเเแบมอง แอบดูเขาอยู่เรื่อยๆ เเล้วก็มีอีกเหตุการณ์นึงที่เราเเบบเขินมาก คือว่าวันนี้เราก็เรียนรวมเหมือนเดิมค่ะในหอประชุม เเล้วทีนี้เราลุกไปเข้าห้องน้ำ เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากจนเราเดินออกจากห้องน้ำมา ปรากฏว่าเขาก็ออกมาจากห้องน้ำเหมือนกันละเเบบคือเราก็มองหน้าเขาเเล้วด้วยความที่เราเขินเราเลยเดินก้มหน้าเเล้วเดินนำหน้าเขาไปอย่างเราเลยค่ะ😭😭 อันที่จริงเรื่องยังมีเยอะกว่านี้อีกค่ะเเต่เล่าคร่าวๆก่อน
          
           เราเคยทักไปคุยกับเขานะคะหลังจากที่ ฝึกสอนเสร็จได้ไม่นาน เเต่ว่าเราก็ได้คุยกับเขาในเเชทเเค่ครั้งเดียวค่ะ เพราะว่าเขาเล่นเกม เขาเคยบอกว่าเขาไม่เคยมีเเฟนเลย เขาเล่นเเต่เกม เขามีเพื่อน มันเลยทำให้เรารู้สึกว่าหรือจริงๆเเล้วเขาไม่ได้สนใจเรื่องความรักแบบนี้เลย เขาอยู่คนเดียวได้ เขาอาจจะไม่คิดที่จะมีแล้วก็ได้เพราะเขาอยู่คนเดียวได้เเล้ว มันเลยทำให้เราคิดไปแบบนี้
          
           อีกอย่างเราเคยปรึกษาเรื่องเขากับเพื่อนของเราที่เป็นเพื่อนร่วมห้องของเขาเมื่อตอนมัธยม เพื่อนเราบอกว่าตอนนี้เขาคนนั้นรู้ตัวเเล้วว่าเราชอบ เขารู้มาตั้งเเต่ฝึกสอนเสร็จได้ไม่นาน เขารู้มาสักพักใหญ่ๆเเล้ว มันเลยทำให้เรารู้สึกว่า เอ้าเขาก็รู้นี่หว่า เเต่เขาก็ดูเฉยๆ ไม่เเสดงออก ไม่อะไรเลย เเต่เวลาตอนเจอหน้ากันเขาก็มองเรานะ แต่เป็นเราเองที่ไม่กล้ามองเขา เราเขิน เราเสียอาการหนักมากกก ใจเต้นเเรงจนใจเจะหลุดออกมาอยู่แล้ว
          
           ตอนนี้คือเราอยากทราบว่าเราควรทำยังไงดีกับการที่เราคลั่งรักเขาเเบบนี้ แอบชอบเขาอยู่เเบบนี้ เราชอบเขามาโดยตลอด เราแอบมอง แอบดู คอยมองหาเขาตลอด เราคลั่งรักเขาถึงขั้นเเค่ดห็นรถเขาจอดอยู่ในมหาลัยเราก็มีความสุขได้ทั้งวันเเล้ว
          
           เราควรสารภาพรักกับเขาด้วยปากของเราเองดีไหม หรือเราไม่ควรเข้าไป เราจะลองเสี่ยงดีไหม มีวิธีการรับมือกับผู้ชายที่ติดเกมไหมคะ แล้วการที่ผู้ชายติดเกมส์มากนี่สามารถหันมาสนใจในเรื่องความรักได้หรือเปล่าคะ เรากลัวจะมีคนอื่นมาตัดหน้าเราไป