กระทู้แรกของ ยิ้ม เลยนะ 
เอาจริงเราเป็นเราเป็นคนหน้าตาไม่ดี บ้านไม่รวย ชอบโดนบลูลี่ พอชอบใครก็ไม่อยากบอกเพราะกลัวเขาจะรับเราไม่ได้ ครั้งหนึ่งเราชอบน้องคนหนึ่งน้องก็คุยกับเรามาตลอดเจอกันบ่อยเพราะน้องเขาเป็นน้องเพื่อนเรา จนมีคนเข้ามาซึ่ง เขาหน้าตาดีมากบ้านก็ฐานะดีดูเหมาะกับน้องเขาดี (นามสมมุติ C)พอคุยกับน้องมากขึ้นก็มีความสุขดี น้องโอเคกับเรา น้องชวนเราไปเดินงานของจังหวัดเราพอเดินไปก็เจอเพื่อนน้องเพื่อนน้องมองเราแปลกๆ เราเริ่มไม่มั่นใจ เริ่มเดินออกน้องพยายามเรียกเราเเต่เรากับเดินออกมา เราคุยแชทกันมากขึ้นเรื่อยๆจนวันหนึ่งน้องชวนเราไปเที่ยวบ้านน้องวันนั้นฝนรินเพื่อนน้องอยู่ด้วยและยังมีพี่ชายน้องพี่ชายน้องก็มองเราแปลกๆที่ร.ร.อีกน้องขับรถมาครึ่งทางเราก็โกหกว่าที่นี้ฝนตกหนักมาก อันตราย แต่สุดท้ายน้องรู้ว่าไม่ใช่ พอเราใกล้จะจบแชทก็เริ่มหายไป เราอยากให้น้องเจอคนที่ดีกว่าเรา เรากล้วว่าน้องจะอาย และไม่กล้าเดินจับมือกับ เรากลัวคนจะว่าน้อง  เรากลัวว่าเขาจะมองว่าเราไม่เหมาะกัน เราเลยเลือกเดินออกมาจนน้องคบกับcเราร้องไห้แต่กลับยิ้ม พอมาอีกหน่อยเราเจอคนคุยในมือถือเขาอยากเจอเรา เราก็ปฏิเสธนู้นนี้ไปเรื่อย กลัวอีกแล้วไม่กล้าเจอ กลัวเขาผิดหวัง พอคนล่าสุดเราคุยกันแบบไม่เห็นหน้าเราก็โอเคกับเขานะเขาบอกเป็นลูกครึ่งลาว-เวียดนาม พอเห็นหน้าปุ้ปเราก็กลัวอีกครั้ง เขาบอกกับเราว่าเขาไม่สนว่าเราจะยังไง แค่อยู่ด้วยมีความสุขคุยกันรู้เรื่องโอเคด้วยกันทุกเรื่อง ก็พอแล้วป่ะ คบที่ใจไม่ใช่หน้าตา แต่เรากลับกลัวมากขึ้น เราไม่กล้าจับมือเขา เราไม่กล้าเดินกับเขา เราเลยออกมาอีกครั้ง จนตอนนี้เขามีแฟนแล้ว เราจะทำไงดี  เรากลัว และไม่กล้าเดินไปกับใคร หรือที่ผ่านมาเรากับเขาไม่ได้พูดกันหรอหรือยังไง? ทำไงให้หายกลัว ช่วยยิ้มหน่อย