สวัสดีพี่ๆชาวพันทิปทุกท่าน วันนี้ผมมีเรื่องเครียดอยากระบายและพร้อมขอคำปรึกษา
เรื่องมีอยู่ว่าช่วงนี้เป็นช่วงโควิคทุกโรงเรียนปิด
สิ่งหนึ่งที่ตามมาคือการบ้านที่ทางคุณครูส่งมาทางไลน์แต่ในเคสนี้เป็นการบ้านของเด็กชั้น ป.2 ซึ่งการที่ครูส่งการบ้านมานั้นจะส่งมาในไลน์ผู้ปกครอง ทำให้ตัวเด็กต้องรอผู้ปกครองเลิกงานมาเปิดไลน์และสอนการบ้าน
การบ้านมีหลากหลายวิชาและคุณครูให้การบ้านไม่ต่ำกว่า3-4วิชา ( อันนี้ฟังจากที่น้าคุยกับคุณครู )
ซึ้งตัวการบ้านถยอยส่งได้อันนี้ผมไปคุยกับคุณครูของน้องเองตอนไปซื้อข้าวเพราะป้าของคุณครูเปิดร้านอาหารตามสั่งเลยมีโอกาศได้พูดคุย คุณครูย้ำไว้อรกทำไม่ทันก็ถยอยคุณครูเข้าใจผู้ปกครอง
ซึ่งเรื่องต่อจากนี้ไป เป็นเรื่องที่ผมเคยพูดคุยกับผู้ปกครองเด็กแล้วหลายครั้งและทุกครั้งจะจบไม่สวยเพราะผู้ปกครองเด็กคนนี้ใจร้อนเกินไปจนผมถึงกับเอื้อมละอาใจ ไม่พูดคุยด้วย และไม่อยากมองหน้า
คุณน้าของผมมีลูกเรียนชั้นป.2 และทุกครั้งที่มีการบ้านคุณอาผมจะสอนเองเกือบทุกครั้ง ครั้งไหนที่อาผมทำโอทีหน้าทีนี้จะตกมาเป็นของผม ซึ่งผมเต็มใจสอนให้เต็มที่อยู่แล้ว ผมเองทำงานเช่นกันแตาพักนี้ที่ทำงานผมโอทีไม่ค่อยมีผมจะกลับบ้านมาสอนน้องตลอด น้องชอบให้ผมสอนมากเพราะผมสอนสนุก ไม่ตึงเครียดจนเกินไปและเด็กอยากมำการบ้านมากขึ้น และคุณภาพการบ้านออกมาดี เรียบร้อยตลอด
แต่ครั้งนี้บริษัทของน้าผมไม่มีโอที น้าผมเลิกงานห้าโมงแบบผม อาจึงขอมาทำหน้าที่ตรงนี้แทนจากที่ไม่เคยทำมาก่อน พอสอนการบ้านลูกน้าผมมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมทันทีและตัวน้องเองไม่ชอบเช่นเดียวกัน
เช่น
-พูดจาเสียงดังให้ลูกกลัว
-ตะคอกเสียงใส่โดยที่กดดันลูก
-บางครั้งอัดฉีดให้ลูกทำการบ้านจนดึกดื่นทั้งที่การบ้านสามารถถยอยส่งได้ ยิ่งดึกเด็กยิ่งง่วงนอนพอเด็กง่วงก็บังคับต้องทำให้เสร็จ พอเด็กทำไม่ได้ดั่งใจมี่แม่ต้องการ ถูกด่าว่าด้วยถ้อยคำที่ไม่สุภาพ
-หนักสุดคือลงไม้ลงมือตี
-ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจพยายามยัดอะไรที่ลูกไม่ชอบลงไป
-ลูกเขียนเร็วไม่สวยด่าแรงๆ
-พอเขียนช้าแต่สวยก็ด่าว่าทำอะไรชักช้า
-(สรุปแล้วคุณต้องการอะไร)
พฤติกรรมเหล่านี้ส่งผลทำให้ตัวน้องไม่อยากทำการบ้านอย่างเห็นได้ชัดและจะงอแงทุกครั้งเมื่อรู้ว่าตัวเองจะต้องทำการบ้าน พอผมอาสาสอนเองก็พูดประมาณว่าลูกน้า น้าสอนเองได้ ( สอนแบบนี้อย่าสอนดีกว่า )
และเกือบทุกครั้งมักจะลงเอยด้วยน้ำตาของเด็กคนนึงที่ถูกแม่ดุด่าเวลาทำการบ้าน ผมมักจะกอดเขาเสมอในวันที่เขาร้องให้ ผมพยายามแล้วว่าเดี๋ยวสอนเอง พอพูดเหตุผลไปว่าทำไมขอสอนเอง พูดแบบอ้อมๆนะครับ น้าผมก็พูดคำพูดเดิมตลอด ในเมื่อไม่ฟังผมเลยพูดความจริงไปเลยว่าทำไมขอสอนเองแบบตรงไปตรงมารออะไรครับมีน้ำโหกันละสิ ไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น ทำกับว่าตัวเองถูกเสมอ ไม่เปิดรับในสิ่งที่เด็กอย่างผมพูด ทะเลาะกันถึงขั้นไม่คุยกันเกือบเดือนก็มีมาแล้ว
ผมเองสงสารน้องที่ต้องมาเจอแม่แบบนี้
คอยพูดกดดัน พูดจาตะคอกใส่ลูกตอนทำการบ้าน
ผลกระทบที่ส่วมาถึงตัวเด็กมันมีและเห็นได้ชัดเจน
-น้องไม่กล้าสบตาแม่เวลาทำการบ้านสีหน้าแววตาคือกลัวและรู้สึกกดดัน ตัวเกร็ง เขียนหนังสือไม่ค่อยออก ตื่นเต้นพอเขียนผิด ก็ไม่กล้าลบ พอลบก็จะมองหน้าแม่ควบคู่ไปเพราะกลัวโดนแม่ตำหนิ
-น้องมีอาการเขียนหนังสือแต่ละตัวหรือแต่ละอย่างจะไม่กล้าถาม จะมองหน้าด้วยแววตาที่เศร้ามอง เพราะกลัวว่าถามไปแม่จะด่าไหม จะโดนดุไหม
-น้องทำอะไรไม่ได้ดั่งใจแม่ แม่จะดุน้องจนน้ำตาแตกมาหลายรอบและหลายครั้ง (เป็นภาพที่ผมเห็นแล้วแอบไปร้องให้หลายครั้งมาก ว่าทำไมเด็กต้องมาเจอแม่แบบนี้
ส่วนพ่อเด็กทำงานวิ่งรถไม่มีเวลาดูลูก
ถึงมีก็ไม่ต่างอะไรกับแม่เท่าไหร่หนักเวลาสอนการบ้านแต่แค่จะใจเย็นกว่าหน่อยนึง
เรื่องตรงนี้ผมเองอยากขอคำแนะนำและคำปรึกษาพี่ๆครับว่าผมควรทำอย่างไรต่อไปดีกับเรื่องนี้ ควรคุยกับแม่น้องเขาอย่างไร ให้เข้าใจลูก เข้าใจให้มากขึ้น ไม่ได้ใช้แต่อารมณ์ ผมควรพูดคุยอย่างไรดี หรือมีคำแนะนำอะไรๆดีบอกผมได้นะครับ มันต้องมีสักครั้งที่เขาเปิดใจรับฟังคนอื่นบ้างไม่ได้ใช้แต่อารมณ์
ผมเองคงไม่ได้อยู่บ้านนี้ไปตลอดชีวิตแน่นอนเพราะผมเองต้องออกไปใช้ชีวิตของผมเช่นเดียวกันไปสร้างครอบครัวตนเอง อีกใจก็เครียดพอสมควรนะเครียดจนรู้สึกได้ว่าเราเองมีความเข้าขั้นมีอาการเป็นโรคซึมเศร้าระยะต้นๆ เป็นกังวลว่าน้องจะอยู่อย่างไร
มีแม่ใจร้อนแบบนี้ ในวันที่มีเราเป็นเหมือนพี่ชายและพ่ออีกคนที่คอยให้กำลังใจเขาเอ็นดูเขาเล่นกับเขากอดเขาในวันที่เขาเสียน้ำตาแล้ววันนึงเราไปมันจะเกิดอะไรขึ้นวะ ( อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอนเนอะ ) จะให้ผมเอาเมียมาอยู่นี่ผมบอกเลยว่าอย่ามาเด็ดขาดแค่นี้ก็ปวดหัวพอแล้ว อีกใจก็คิดวันนึงเขาโตไปจะเป็นเด็กเก็บกดมีปัญหากลัวว่าเขาจะหลงทางเดินผิด ส่วนคุณพ่อของน้าก็เครียดเช่นเดียวกันกับเรื่องนี้และอีกหลายเรื่องที่น้าใช้แต่อารมณ์ จนแกไม่อยากจะมองหน้าหรือคุยด้วย
ใครมีคำแนะนำดีๆหรืออยากจะบอกอะไร เม้นไว้ได้ไต้กระทู้นี้นะครับ ขอบคุณที่รับฟัง ขอบคุณที่ให้คำแนะนำ
ใครจะมาพูดจาวอนเท้าก็เชิญกระทู้อื่นนะครับ วอนมาวอนกลับนะ เอาจริงๆขอคำปรึกษาจริงจัง ตูเตรียด
เมื่อการสอนการบ้านของน้าสาว กำลังทำลายความรู้สึกของลูกเขาเอง ( กระทู้ขอคำปรึกษาแบบจริงจัง )
เรื่องมีอยู่ว่าช่วงนี้เป็นช่วงโควิคทุกโรงเรียนปิด
สิ่งหนึ่งที่ตามมาคือการบ้านที่ทางคุณครูส่งมาทางไลน์แต่ในเคสนี้เป็นการบ้านของเด็กชั้น ป.2 ซึ่งการที่ครูส่งการบ้านมานั้นจะส่งมาในไลน์ผู้ปกครอง ทำให้ตัวเด็กต้องรอผู้ปกครองเลิกงานมาเปิดไลน์และสอนการบ้าน
การบ้านมีหลากหลายวิชาและคุณครูให้การบ้านไม่ต่ำกว่า3-4วิชา ( อันนี้ฟังจากที่น้าคุยกับคุณครู )
ซึ้งตัวการบ้านถยอยส่งได้อันนี้ผมไปคุยกับคุณครูของน้องเองตอนไปซื้อข้าวเพราะป้าของคุณครูเปิดร้านอาหารตามสั่งเลยมีโอกาศได้พูดคุย คุณครูย้ำไว้อรกทำไม่ทันก็ถยอยคุณครูเข้าใจผู้ปกครอง
ซึ่งเรื่องต่อจากนี้ไป เป็นเรื่องที่ผมเคยพูดคุยกับผู้ปกครองเด็กแล้วหลายครั้งและทุกครั้งจะจบไม่สวยเพราะผู้ปกครองเด็กคนนี้ใจร้อนเกินไปจนผมถึงกับเอื้อมละอาใจ ไม่พูดคุยด้วย และไม่อยากมองหน้า
คุณน้าของผมมีลูกเรียนชั้นป.2 และทุกครั้งที่มีการบ้านคุณอาผมจะสอนเองเกือบทุกครั้ง ครั้งไหนที่อาผมทำโอทีหน้าทีนี้จะตกมาเป็นของผม ซึ่งผมเต็มใจสอนให้เต็มที่อยู่แล้ว ผมเองทำงานเช่นกันแตาพักนี้ที่ทำงานผมโอทีไม่ค่อยมีผมจะกลับบ้านมาสอนน้องตลอด น้องชอบให้ผมสอนมากเพราะผมสอนสนุก ไม่ตึงเครียดจนเกินไปและเด็กอยากมำการบ้านมากขึ้น และคุณภาพการบ้านออกมาดี เรียบร้อยตลอด
แต่ครั้งนี้บริษัทของน้าผมไม่มีโอที น้าผมเลิกงานห้าโมงแบบผม อาจึงขอมาทำหน้าที่ตรงนี้แทนจากที่ไม่เคยทำมาก่อน พอสอนการบ้านลูกน้าผมมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมทันทีและตัวน้องเองไม่ชอบเช่นเดียวกัน
เช่น
-พูดจาเสียงดังให้ลูกกลัว
-ตะคอกเสียงใส่โดยที่กดดันลูก
-บางครั้งอัดฉีดให้ลูกทำการบ้านจนดึกดื่นทั้งที่การบ้านสามารถถยอยส่งได้ ยิ่งดึกเด็กยิ่งง่วงนอนพอเด็กง่วงก็บังคับต้องทำให้เสร็จ พอเด็กทำไม่ได้ดั่งใจมี่แม่ต้องการ ถูกด่าว่าด้วยถ้อยคำที่ไม่สุภาพ
-หนักสุดคือลงไม้ลงมือตี
-ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจพยายามยัดอะไรที่ลูกไม่ชอบลงไป
-ลูกเขียนเร็วไม่สวยด่าแรงๆ
-พอเขียนช้าแต่สวยก็ด่าว่าทำอะไรชักช้า
-(สรุปแล้วคุณต้องการอะไร)
พฤติกรรมเหล่านี้ส่งผลทำให้ตัวน้องไม่อยากทำการบ้านอย่างเห็นได้ชัดและจะงอแงทุกครั้งเมื่อรู้ว่าตัวเองจะต้องทำการบ้าน พอผมอาสาสอนเองก็พูดประมาณว่าลูกน้า น้าสอนเองได้ ( สอนแบบนี้อย่าสอนดีกว่า )
และเกือบทุกครั้งมักจะลงเอยด้วยน้ำตาของเด็กคนนึงที่ถูกแม่ดุด่าเวลาทำการบ้าน ผมมักจะกอดเขาเสมอในวันที่เขาร้องให้ ผมพยายามแล้วว่าเดี๋ยวสอนเอง พอพูดเหตุผลไปว่าทำไมขอสอนเอง พูดแบบอ้อมๆนะครับ น้าผมก็พูดคำพูดเดิมตลอด ในเมื่อไม่ฟังผมเลยพูดความจริงไปเลยว่าทำไมขอสอนเองแบบตรงไปตรงมารออะไรครับมีน้ำโหกันละสิ ไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น ทำกับว่าตัวเองถูกเสมอ ไม่เปิดรับในสิ่งที่เด็กอย่างผมพูด ทะเลาะกันถึงขั้นไม่คุยกันเกือบเดือนก็มีมาแล้ว
ผมเองสงสารน้องที่ต้องมาเจอแม่แบบนี้
คอยพูดกดดัน พูดจาตะคอกใส่ลูกตอนทำการบ้าน
ผลกระทบที่ส่วมาถึงตัวเด็กมันมีและเห็นได้ชัดเจน
-น้องไม่กล้าสบตาแม่เวลาทำการบ้านสีหน้าแววตาคือกลัวและรู้สึกกดดัน ตัวเกร็ง เขียนหนังสือไม่ค่อยออก ตื่นเต้นพอเขียนผิด ก็ไม่กล้าลบ พอลบก็จะมองหน้าแม่ควบคู่ไปเพราะกลัวโดนแม่ตำหนิ
-น้องมีอาการเขียนหนังสือแต่ละตัวหรือแต่ละอย่างจะไม่กล้าถาม จะมองหน้าด้วยแววตาที่เศร้ามอง เพราะกลัวว่าถามไปแม่จะด่าไหม จะโดนดุไหม
-น้องทำอะไรไม่ได้ดั่งใจแม่ แม่จะดุน้องจนน้ำตาแตกมาหลายรอบและหลายครั้ง (เป็นภาพที่ผมเห็นแล้วแอบไปร้องให้หลายครั้งมาก ว่าทำไมเด็กต้องมาเจอแม่แบบนี้
ส่วนพ่อเด็กทำงานวิ่งรถไม่มีเวลาดูลูก
ถึงมีก็ไม่ต่างอะไรกับแม่เท่าไหร่หนักเวลาสอนการบ้านแต่แค่จะใจเย็นกว่าหน่อยนึง
เรื่องตรงนี้ผมเองอยากขอคำแนะนำและคำปรึกษาพี่ๆครับว่าผมควรทำอย่างไรต่อไปดีกับเรื่องนี้ ควรคุยกับแม่น้องเขาอย่างไร ให้เข้าใจลูก เข้าใจให้มากขึ้น ไม่ได้ใช้แต่อารมณ์ ผมควรพูดคุยอย่างไรดี หรือมีคำแนะนำอะไรๆดีบอกผมได้นะครับ มันต้องมีสักครั้งที่เขาเปิดใจรับฟังคนอื่นบ้างไม่ได้ใช้แต่อารมณ์
ผมเองคงไม่ได้อยู่บ้านนี้ไปตลอดชีวิตแน่นอนเพราะผมเองต้องออกไปใช้ชีวิตของผมเช่นเดียวกันไปสร้างครอบครัวตนเอง อีกใจก็เครียดพอสมควรนะเครียดจนรู้สึกได้ว่าเราเองมีความเข้าขั้นมีอาการเป็นโรคซึมเศร้าระยะต้นๆ เป็นกังวลว่าน้องจะอยู่อย่างไร
มีแม่ใจร้อนแบบนี้ ในวันที่มีเราเป็นเหมือนพี่ชายและพ่ออีกคนที่คอยให้กำลังใจเขาเอ็นดูเขาเล่นกับเขากอดเขาในวันที่เขาเสียน้ำตาแล้ววันนึงเราไปมันจะเกิดอะไรขึ้นวะ ( อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอนเนอะ ) จะให้ผมเอาเมียมาอยู่นี่ผมบอกเลยว่าอย่ามาเด็ดขาดแค่นี้ก็ปวดหัวพอแล้ว อีกใจก็คิดวันนึงเขาโตไปจะเป็นเด็กเก็บกดมีปัญหากลัวว่าเขาจะหลงทางเดินผิด ส่วนคุณพ่อของน้าก็เครียดเช่นเดียวกันกับเรื่องนี้และอีกหลายเรื่องที่น้าใช้แต่อารมณ์ จนแกไม่อยากจะมองหน้าหรือคุยด้วย
ใครมีคำแนะนำดีๆหรืออยากจะบอกอะไร เม้นไว้ได้ไต้กระทู้นี้นะครับ ขอบคุณที่รับฟัง ขอบคุณที่ให้คำแนะนำ
ใครจะมาพูดจาวอนเท้าก็เชิญกระทู้อื่นนะครับ วอนมาวอนกลับนะ เอาจริงๆขอคำปรึกษาจริงจัง ตูเตรียด