ผมกับแฟนคบกันมา3ปีแล้วครับ แฟนเป็นคนหงุดหงิดในทุกๆเรื่องแม้จะเล็กน้อยก็ตาม เช่นขับรถลงหลุมเล็กๆ จะเริ่มด่าผมทันทีผมก็ต้องขอโทษทุกครั้ง เราทะเลาะกันบ่อยมาก ทุกครั้งผมขอโทษทันทีแต่ไม่มีครั้งไหนที่เจ้าตัวยอมหายง่ายๆ สำหรับผมมันเรื่องเล็กน้อยจริงๆ แต่เวลาเจ้าตัวเป็นคนทำกลับยิ้มแน่นอนว่าผมก็ยิ้ม ผมมั่นใจว่าผมเป็นคนอารมดีมาก ชอบพูดคุย ยิ้มให้ตลอดไม่เคยอยากทะเลาะเลย เหล้าผมก็ไม่ดื่ม บุหรี่ก็เช่นกัน ผมมาอยู่ที่บ้านแฟน เวลาทะเลาะบางครั้งต้องง้อเป็น2-3วันเชื่อไหมผมไม่ได้กินอะไรเลย เพราะผมไม่ถูกกับพ่อแม่แฟนไม่เคยไปห้องครัวหรือบ้านฝั่งพ่อแม่แฟนเลย อย่าคิดว่าผมไม่ทำงานนะ เงินผมโอนให้แฟนจนหมดตัว ทุกอย่างที่ซื้อก็เป็นชื่อแฟน เรื่องผญอื่นไม่ต้องพูดถึงเลย ตั้งแต่ประถม จนปัจจุบันผมคุยแค่แฟนคนนี้ เพื่อนผญก็ไม่มีแล้ว อยากดูโทรศัพ ก็หยิบดูได้เลย เพราะผมไม่ล็อก แต่เวลาผมจะดูมั่งต้องขอ บางทีก็ไม่ให้  เวลาเจ้าตัวจะเติมเกม ผมบอกไม่ให้ แต่ก็ไม่เคยฟังผมอยู่แล้วละ ขอเงินกินข้าวบอก200ที่ให้ไปละ นั้นให้ตั้งแต่2อาทิตก่อน ทีจะเติมเกมเป็นพัน เวลาเล่นเกมก็เล่นกับพี่ผช.คนเดิมถึงขั้นแต่งงานกันในเกม เวลาคุยกับพี่เขา ใช้เสียงที่ไม่เคยพูดกับผมเลย ผมเข้าใจนะเมื่อก่อนผม บางทีก็โมโหจนกลับบ้าน แต่ผมก็กลับมาขอโทษ ทั้งๆทีผมไม่ได้ผิดเลย โมโหเพราะคุยกับผช.ละไม่ให้อ่านแชท ตอนนี้คือไล่ผมกลับบ้าน บอกอยากอยู่คนเดียว คุยกันทีไรทะเลาะตลอด กับผช.ที่เล่นเกมด้วยไม่เคยเห็นจะทะเลาะกันเลย พูดดีกับพี่เขาตลอด เวลาเล่นเกมกับเขา สั่งผมห้ามพูดห้ามให้มีเสียง ผมเลยพูดไปว่า ไปอยู่กับเขาเลยไหม แต่เจ้ากลับพูดว่า ก็ชอบพี่เขาอยู่นะ ผมควรจะรู้สึกยังไงดีครับ
โกรธก็ไม่ได้ เพราะเจ้าตัวไม่คิดจะง้อเลย    เกิดเป็นผช.ทำไมมันทรมาณจังครับ