สวัสดีค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา ไม่ได้เขียนหรือคำถามอะไรในพันทิปมานานมากจนต้องสมัครใหม่

ท้าวความก่อนว่า
เรากับแฟนเลิกกัน เพราะ เราปากพล่อยเองบอกเลิกเค้าโดยที่ไม่ได้ได้ตั้งใจ (ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่เค้าขอมาตลอดว่าอย่าบอกเลิกเค้านะถ้าไม่ได้รู้สึกจริงๆ)
เอาเป็นว่าเราขาดสติในตอนนั้น 
เราอยู่ด้วยกัน เค้าค่อนข้างเป็นคน Introvert ประมาณนึง มีความคิดที่ค่อนข้างเข้าใจได้ยาก เดายาก แต่เค้าเลือกเรา พุดกับเราแบบเปิดใจ แม้แต่ที่บ้านเค้าก็อาจจะไม่ได้รู้จักเค้าเท่าเราในบางมุม เค้าเป็นคนน่ารักค่ะ มีทัศนคติที่ดี อาจจะมุมเล็กๆที่ไม่น่ารักบ้าง ซึ่งทุกคนก็ไม่ได้เพอร์เฟค 100% เนอะ ข้าม

ไทม์ไลน์คือ เลิกกันประมาณเดือนกว่าแล้วถ้านับตอนนี้  เราย้ายออกเองเพราะเราอยากให้เค้าอยู่ต่อ ซึ่งตอนนี้เราย้ายออกมาแล้ว
ระหว่างทาง :
เราง้อเค้าโดยที่ทักไปถามว่าไม่กลับมาหรอ
ง้อโดยใช้วิธีที่ทั้งตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ แต่เค้าปฏิเสธเราทุกครั้ง เค้าถึงขั้นห้ามให้เราพูดถึงเรื่องการกลับไปในความสัมพันธ์นั้นอีก
เราเลยเวลา เจอหรือติดต่อกันไม่พูดถึงอีกเลย เพราะกลัวเค้าอึดอัดใจและหายไปจากชีวิตเราแบบที่เราก็ตามหาไม่ได้

ทำไมเราถึงยังอยากกลับไป : เรารู้สึกผิดมากๆกับปัญหา ที่เกิดเราอยากแก้ไขมันมากๆ เราไม่ได้เลิกกันเพราะมือที่สามนะคะ เหตุจากอารมณ์กันล้วนๆ 
และเราปล่อยให้เค้าเสียใจ โดยที่เราเย็นชากับเค้ามากๆ เค้าคงเจ็บมากน่าดูเลย 
ตั้งแต่เลิกกันได้ 2 อาทิตย์เราก็นั่งคิดอย่างถี่ถ้วนว่า เหตุจากอะไร ผลลัพธ์ยังไง เราก็ไปขอโอกาสเค้าอีกครั้ง ซึ่งโอกาสนั้นเราก็ไม่ได้รัมันเหมือนเคย
ใจแข็งมากๆ จากคนที่รักเรามากๆ เปลี่ยนไปแบบเราตกใจเลย

ปัญหาที่อยากถาามคือ : มีวิธีไหนไหมคะ ที่จะง้อใครสักคนที่เราทำร้ายเค้าโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ เราจริงใจ เราอยากให้เค้ากลับมากๆ เค้าเป็นยิ่งกว่าแฟนเรา เป็นเหมือครอบครัวเราอีกคนไปแล้ว จริงๆ เราวางแผนอนาคตไว้ประมาณนึงก็วางว่าจะแต่งแล้วกับคนนี้ ไม่ได้ตัดโอกาสตัวเองนะคะ แต่เราคบกันมันมีแต่คำว่าก้าวหน้าในชีวิตจริงๆ เรามีแฟนมาหลายคนผ่านอะไรมามาก เราเหนื่อยกับการเริ่มใหม่กับใครมากๆ เสียเวลาชีวิตแล้ว อายุเรายังไม่เยอะหรอกค่ะ จะ30แล้ว
เราเหนื่อยมาคนเดียวตลอด มันก็ท้อบ้าง ยิ่งตอนนี้เราห่างกันแบบนี้ มันหมดกำลังใจ เหมือนพี่ชายเราหายไปคนที่เราสบายใจ comfrot zone มันหายไปจริงๆ