The Brideges Of Madison County ภาพยนตร์รักโรแมนติกดราม่าจากฮอลลีวู้ด ออกฉายครั้งแรกในปี ค.ศ.1995 ที่ถ่ายทอดจากหนังสือของ Robert James Waller เป็การกำกับของ Clint Eastwood ที่ปู่แกทั้งเล่นเองและกำกับเอง พ่วงนักแสดงหญิงระดับตำนานของวงการอีกคน เมอรีล สตรีป บอกได้เลยว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ทำได้ดีไม่ได้ด้อยกว่าวรรณกรรมหนังสือเดิมเลย ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับคำชมอย่างกว้างขวางในบรรดานักวิจารณ์ และการแสดงของสองนักแสดงนำก็ถูกชื่นชมไปพร้อมกับหนัง

Meryl Streep รับบท เป็นแม่บ้านชาวอิตาเลียน  Francesca Johnson ซึ่งพบรักกับสามีของเธอ จึงจากเมือง เนเปิล ในประเทศอิตาลี และมาอยู่ที่เมืองเล็กๆในชนบท ในรัฐไวโอมิ่ง หลังจากแต่งงานเธอมีลูกสาวและลูกชาย วัยรุ่นอายุ 16-17 ปี   วันหนึ่ง สามี ตกลงชวนทุกคนไปชมงาน ในอีกเมืองหนึ่ง ที่ต้องใช้เวลาเดินทาง 4-5 วัน ฟรานเซสก้า ตกลงใจจะเฝ้าบ้านอยู่คนเดียว

ระหว่างที่เธอเฝ้าบ้านอยู่คนเดียวนั้น ก็มีช่างภาพอายุวัยกลางคนคนหนึ่งจาก New York เขาชื่อว่า Robert Kincaid เขามาถามทางเธอที่จะไปยังสะพาน Madison ด้วยความปราถนาดีเธอจึงนั่งรถเพื่อไปชี้ทางให้กับเขา ระหว่างที่นั่งทางไปด้วยกัน Francesca พบว่าเธอกับ Robert นั้น มีการพูดคุยที่ถูกชะตาต้องใจกันมากๆ เหมือนกับว่าการมาของ Robert นั้นทำให้เธอได้ความรู้สึกอะไรบางอย่างที่อธิบายไม่ถูกกลับมาอีกครั้ง ในช่วงเวลาแค่ 4 วันที่เจอ Robert เธอรู้สึกได้ว่า เคมีระหว่างเธอกับเขามันดีมาก ดีมากกว่าสามีของเธอเสียอีก เธอได้ความรู้สึกสดใหม่ที่ไม่เคยได้รับ แต่มันทำให้เธอสับสนว่า นี่คือความรัก หรือ การตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน ที่สามีไม่เคยให้เธอในความรู้สึกนี้มาก่อนกันแน่

พวกฝรั่งนี่เขาสร้างหนังเกี่ยวกับหนังชู้รักอะไรแบบนี้ได้มีศิลปะมากๆเลยนะ ถ้ามองตามความจริงหนังเรื่องนี้คือหนังผิดศีลธรรม ที่ขัดต่อความเป็นจริงมาก แต่อย่างที่บอกฝรั่งเขาเก่งในการสร้างหนังรัก หนังดราม่า หนังชู้รัก เขาเรียบเรียงมาได้แบบมีศิลปะ ถ้ามองแค่เนื้อเรื่องก็อาจจะเหมือนภาพยนตร์ไทยหลายๆเรื่อง แต่ชั้นเชิงของเขาเจ๋งและเหนือกว่าเราหลายชั้นมาก ของบ้านเราอ่อนเรื่องบททำให้เราไม่อิน แต่ฝรั่งเขาเก่งในการสร้างความสัมพันธ์ของตัวละครสองคนมาก เขาจะมีเหตุผลที่ทำให้คนดูแบบเราๆเข้าใจว่าทำไมคนสองคนถึงรักกันได้ ทำให้เราเห็นใจทั้งคู่มากกว่าจะรู้สึกว่ามันผิด ( ถึงแม้มันจะผิด แต่เราเข้าใจเงี้ย ) ภาพยนตร์เรื่องนี้แสดงให้เห็นถึงความสวยงามของความรักผ่านฉากหลังและบทภาพยนตร์ ซึ่งบอกได้เลยว่ามันสวยงามตลอดทั้งเรื่องมากๆ เหมือนเรากำลังดูงานศิลปะชิ้นหนึ่งอยู่

ปู่คลินต์แกมีพรสวรรค์ในการกำกับภาพยนตร์มากๆนะ แม้ว่าสายการแสดงแกอาจจะไม่ได้โจ่งแจ้งสุดโต่งแบบดาราคนอื่น แต่ขอคารวะในงานกำกับของแกเลยจริงๆ ปู่กำกับอารมณ์หนังออกมาให้เรารู้สึกเศร้าไปกับความสัมพันธ์ของพระนางในเรื่อง ทุกอย่างมันดำดิ่งในห้วงอารมณ์หมด นับว่าเป็นอีกผลงานชิ้นเองที่ยกให้ขึ้นหิ้งไปเลย

การที่คนในวงการและนักวิจารณ์ยกให้เมอรีลเป็นนักแสดงที่เก่งที่สุดในโลก ไม่ได้เป็นตำแหน่งที่ได้มาเพราะโชคช่วยเลย การแสดงเรื่องนี้ควรจะได้ออสการ์ตัวที่สามมากกว่า The Iron Lady ซะอีก เรื่องนี้ป้าเมอแสดงออกมาได้ธรรมชาติและเรียลมากๆ ทั้งสำเนียงในการพูดที่ต้องเปลี่ยนสำเนียงคือไม่บกพร่องใดๆเลย เป็นตัวละครที่มีรายละเอียดด้านอารมณ์เยอะมาก ทั้งแววตาที่หมกหมุ่นใจ ท่าทีการแสดงออกที่ลุกลี้ลุกลน ความไม่มั่นใจในความรู้สึกของตัวเอง เป็นตัวละครที่มีแต่ความสับสนเต็มไปหมด ดูจบแล้วก็ขอยกนิ้วให้ป้าเมอไปเลย