คือเค้าไม่ชอบตัวเองเลยฮือ เวลามีใครเข้ามาทำดีด้วย เค้าชอบนึกไปเองตลอดเลยว่าเค้าชอบเรา เเล้วเราก็ชอบเขา ตลอดเลย เเล้วพอเราคบกับเขานานๆเข้าเราก็คิดว่าเขาน่ารำคาญที่ทักมา มาตัดพ้อ หรืออะไรต่างๆใส่เรา เราเเย่มากๆเลยสินะ เเต่เราเลือกที่จะโกหกเขาไปว่าเราก็รักเขาทั้งๆที่ในใจอยากจะบอกว่ามันน่ารำคาญจะตายไป เราเลือกที่จะไม่บอกเลิกเขา วันที่เขาบอกเลิกเรา เราก็ยังทำหน้าสื่อบอกว่ายังรักเขาอยู่ ทั้งๆที่ความรู้สึกนั้นมันคือจินตนาการของ้ราล้วนๆเลย มีเเต่คนบอดว่าเราร่าเริง เข้าสังคมง่าย เเต่จริงๆไม่ใช่เลย เราเข้าสังคมยาก เราอยากรู้จักรุ่นพี่หรือรุ่นน้องในโรงเรียนเหมือนพี่เราเเต่เราทำไม่ได้ฮืออ บางทีก็อิจฉาพี่ตัวเองที่เข้าสังคมเก่งจัง เราไม่พูดคำหยาบเพราะกลัวเพื่อนจะหายไป ถ้าเราเป็นตัวของตัวเองเพื่อนจะไม่ชอบเรา มันเเย่ที่สุดเลย เราอยากเข้าสังคมเก่ง เราอยากมีเพื่อนหลายๆห้อง เราอยากมีเพื่อนเป็นรุ่นพี่หรือรุ่นน้อง เเต่เราทำไม่ได้ ทุกทีที่พยายามทำมัน มันกลับพังเพราะไม่รู้จะเริ่มยังไง พังตั้งเเต่เริ่มไม่ชอบตัวเองเลยที่เป็นเเบบนี้ เเย่ที่สุดเลย เราจะทำยังไงให้ตัวเองหลุดพ้นหรือใครมีวิธีเเก้เรื่องพวกนี้มั๊ยคะ