ต้องเข้าใจก่อนว่าโควิดเดี่ยวนี่น่ากลัวยิ่งกว่าเอดส์อีก ไม่ใช่ว่าโรคโควิดมันร้ายแรงกว่าเอดส์นะ แต่โรคโควิดเป็นที่น่ารังเกลียดของสังคมมาก ใครเป็นโควิดคือจะถูกสังคมตราหน้าว่าเป็นพวกแปลก พวกไม่ดูแลตัวเอง พวกตัวเชื้อโรค ไม่มีคนอยากอยู่ใกล้ ไม่ใช่แค่ตัวเราเองจะโดน แต่รวมถึงครอบครัวของเรา คนรอบข้างเราที่จะโดนดูถูกเหยียดหยาม เป็นที่น่ารังเกลียด นี่เลยเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมครอบครัวถึงไม่ยอมให้ไปหาหมอ

คือเราเป็นหวัดมาเป็นสัปดาห์ละแต่ครอบครัวไม่ยอมให้ไปหาหมอ ให้กินยาเพราะว่ากลัวเป็นโควิด (อันนี้คือเราก็อธิบายไปแล้วว่ายังไงมันก็เป็นไปไม่ได้) เพราะว่าเราไม่ได้ไปสถานที่เสี่ยงเลย ไม่ได้ไปเที่ยวผับบาร์หรือที่คนชุมนุมกันเยอะๆ เราอยู่แต่บ้าน เที่ยวแถวบ้านไม่ได้ออกไปไหนไกล ไม่ได้ออกไปต่างจังหวัด แต่น่าจะเป็นเพราะว่าฤดูกาลเปลี่ยนเลยทเราเป็นหวัด ไม่รับรู้รสชาติเวลาตื่นเช้า เวลาอากาศเย็นๆ เป็นบางช่วงเวลา มีน้ำมูกไส แต่ไม่มีอาการไอหรือว่าปวดหัวเลยนะ แค่มีน้ำมูกและลิ้นกับจมูกไม่รับรู้รสชาติ

เราไม่เข้าใจว่าทำไมสังคมไทยถึงได้เป็นแบบนี้ ไม่ยกย่องสรรเสริญคนที่เขากักตัวอยู่แต่ในบ้าน (เวลากลับมาจากสถานที่เสี่ยง) แต่กลับดูถูก พากันรังเกลียด ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงตีหน้าว่าโควิดเป็นโรคร้ายแรงขนาดนั้น โควิดสามารถหายเองได้ คนมีภูมิคุ้มกันดีบางคนไปไหนมาไหนยังเป็นยาก บางคนคนรอบตัวเป็นกันหมดแต่ตัวเองไม่เป็นก็มีถมเถไป เพราะว่าภูมิต้านทานดี แต่กลับกันโรคบางโรคเป็นโรคติดต่อที่น่ารังเกลียดแต่กลับเฉยๆไม่อะไรแล้ว ไม่รู้หรอกนะว่ามันเป็นโรคที่ใหม่รึเปล่าแต่มันมีมาเป็นปีแล้วนะ (โควิด) ควรจะรู้และรับมือกับมันได้แล้ว

ปล.สุดท้ายนี้เลิกคิดว่าโควิดเป็นโรคที่ใครเป็นแล้วต้องดูถูกคอยรังเกลียด เหยียดหยาม พากันรังเกลียดกันด้วย มันไม่มีใครอยากเป็นโควิดหรอก (ยกเว้นดีเจมะตูม) เลือกได้มันก็ไม่มีใครอยากเป็นอยากติดโรค แต่เมื่อชีวิตมันต้อง move on ต่อไงเลยเลี้ยงที่จะอยู่เฉยๆไม่ให้เสี่ยงมันก็ไม่ได้!!!