มีครอบครัวแล้ว อายุ30 มีลูก1คน ช่วยกันทำงานที่บ้านกับสามีแต่เราไม่เข้าใจกันเลย ไม่อยากอยู่ใกล้ รู้สึกไม่ชอบ รำคาญ เหมือนเขาไม่ใช่คนที่เราอยากใช้ชีวิตด้วยอีกแล้ว
 
6ปีแล้วที่อยู่ด้วยกันมา แต่ตอนนี้รู้สึกหมดใจ หมดรัก มันไม่ใช่แล้ว ไม่ว่าเขาจะทำอะไร ก็ดูขัดหูขัดตาเราไปหมด ไม่เข้าใจกันเลย ยิ่งนานยิ่งแย่ค่ะ หาเรื่องทะเลาะกันได้ทุกวัน

ตอนนี้อยู่เพื่อทำหน้าที่ พ่อ แม่ ทำมาหากินร่วมกัน งานมันต้องช่วยกัน เงินแยกกันใช่ตั่งแต่แรกแล้ว ไม่เคยมีปัญหาเรื่องเงินกันค่ะ

มันเบื่อ หน่าย เหนื่อยใจ กับทุกอย่างที่รวมเป็นเขา ไม่อยากทะเลาะ และเจอหน้าเขา ให้ขัดตาขัดใจ มีความคิดอยากอยู่กับผู้หญิงมากกว่า ชอบผู้หญิงมากกว่า เพราะก่อนแต่งงานก็มีแฟนเป็นทอมค่ะ ก็โออยู่นะ ชอบแบบนั้นอยู่

จนมาเจอกับทอม คนนึง ในเฟซบุ๊ก รู้สึกคลิกกันมาก เข้าใจเรา รู้สึกชอบและรักเขามาก เคยไปเจอกัน ไปเยี่ยมบ้านเขา ไปเที่ยว ไปทำบุญกัน เขาก็ดีกับเรานะ แต่ก็รู้ว่าต้องดูกันนานๆ

ใจนึงอยากเลิกกับสามี ให้เด็ดขาด แล้วไปเริ่มต้นใหม่กับเขา ทั้งๆที่เขาไม่มีอะไรเลย นิสัยก็ธรรมดาเหมือนคนวัยรุ่นทั่วๆไปแหละค่ะ รู้ว่าการเริ่มให่มันไม่ง่าย ไม่ได้สบายเหมือนตอนทำงานอยู่บ้านหรอก เข้าใจ เราต้องหางานทำใหม่ นับ1ใหม่ เพียงแค่ได้ไปอยู่กับคนแบบที่เราชอบ แต่รู้สึกรักเขาจัง 
เมื่อได้คุยกับเขารู้สึกสบายใจ อยากอยู่ด้วยกัน อยากมีเขาในชีวิตจริงๆ 

ควรจะทำไงดีให้เรียกความสุขของเรากลับมาอีกครั้ง ปรับใหม่กับสามี หรือจะไปเริ่มใหม่กับทอมคนนั้น ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกค่ะ เหนื่อยใจมากค่ะ

ขอความคิดเห็นเพื่อนๆหน่อยนะ
ขอบคุณค่ะ