คือตอนนี้เราคบกับผช.คนนึงอยู่จะได้ 2 ปีกว่าแล้ว แต่มันไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย ขออนุญาติเล่า **เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นก่อนปีใหม่ ก่อนหน้านั้นเรา 2 คนก็รักกันดี แต่เค้ามักจะไม่ค่อยสนใจหรือปรับตัวเข้าหาเราซักเท่าไหร่นัก เหมือนว่าพอเราเริ่มสนใจเค้ามากขึ้น เค้าก็สนใจเราน้อยลง
คือตอนแรกเราจะเป็นคนค่อนข้างหัวร้อนเค้าพูดอะไรนิดหน่อยเราก็อารมณ์เสียใส่ จนเค้าต้องพูดหลังจากนั้นเราก็เริ่มปรับปรุงตัวพยายามใจเย็น พยายามเข้าใจเค้ามากขึ้น หลังจากนั้นทุกอย่างก็กำลังจะดีขึ้น แต่...... เค้ามักจะเป็นคนพูดจาที่ไม่ค่อยนึกถึงใจคนฟัง บางคำเค้าไม่ได้รู้สึกอะไรแค่พูดออกมาแต่คนฟังอย่างเรามันอดไม่ได้แต่เราก็ไม่พูด แต่เรื่องพวกนี้มันไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างไร มันมาเริ่มมีปัญหาหลังจากที่วันนึงเราได้เข้าไปอยู่ในบ้านของเค้า เราก็เริ่มเห็นอะไรๆหลายๆอย่างที่เราไม่เคยได้รู้มาก่อน คือเค้าแทบไม่มีความเป็นผู้นำเลย โตขนาดนั้นแล้วยังให้ยายซักผ้าให้ ชุกชั้นใน กางเกงใน ซักให้หมด โดยเราก็ถามว่าทำไมไม่ทำเอง คำตอบที่ได้คือ ยายบอกว่าถ้าให้เค้าทำเองมันจะไม่สะอาด 
และเรื่องกินแล้วไม่เก็บ บ้านไม่เก็บ นั้นนี่อีกมากมาย ซึ่ง จะโทษเค้าฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ เพราะคนโต.ในบ้านก็สปอยลูกหลานมาตั้งแต่เล็กไม่ฝึกให้เค้าทำเอง 
เห้ออออออออ ..............................  พอถึงตรงนี้ก็จะเริ่มเหนื่อย ๆ

((คือทุกคนในบ้านเค้าเอ็นดูเรานะคะ ยิ่งคุณยายเค้าด้วยแล้ว รักเรามาก)) แต่แม่เค้าไม่ชอบเรา

จากนั้นไม่กี่เดือนเราก็กลับบ้านเรามาอยุ่ที่บ้าน ไปๆมาๆหาเค้าบ้างบางที และจุดพีคมันก็เกิดขึ้น วันนั้นเราไปหาเค้าไปเช่าห้องอยุ่ด้วยกัน วันนั้นเค้าน่ารักมากเลยนะ น่ารักจนเรายอมที่จะเปิดใจรักเค้าจากใจเราจริงๆ **หลักจากกลับนครปฐมเราได้สารภาพความในใจกับเค้าทุกอย่างว่าเรารักเค้าแค่ไหน อยากใช้ชีวิตคู่กับเค้ามากแค่ไหน เค้าก็ดูเฉยๆกับคำตอบที่เค้าเฝ้ารอคอย

วันรุ่งขึ้น!!!  อยู่ๆก็มีเรื่องทะเลาะกันซึ่งต้นเหตุคือ เราแค่อยากจะคุยกับเค้า แค่นั้นจริงๆ เค้ามีเวลาที่จะพิมหาเราคุยโต้ตอบกับเรา แต่เค้าโทรหาเราไม่ได้ ????
เรา : ทำไมไม่โทรหาเราบ้างเป็นอะไรหรือป่าว เค้าไม่ตอบ พอเรากดโทรก็กดตัดสายเราทิ้ง
เรา : อ่าว มีอะไร เค้าก็เลี่ยงที่จะตอบคำถามเรายกเรื่องอื่นมาคุย ซึ่งเราแค่อยากได้ยินเสียงอยากคุย
จากนั้นเราก็งอนเค้าแต่ ตอนนั้นเราก็แค่งอนเค้าเล่นๆนะ   เค้าก็ไม่ง้อนะ และปล่อยให้เวลาผ่านไป 
เค้าทักมาเค้าก็คุยเรื่องอื่นโดยที่เราอ่ะยังคาใจเรื่องที่เค้าตัดสายเรา  พอเราถามก็ไม่พูด ทั้งๆที่เรา 2 คนเคยตกลงกันไว้แล้วว่ามีอะไรให้พูดกันตรงๆจะไม่โกดกัน แต่นี้คือเราถามคั้นแค่ไหนเค้าก็ไม่ยอมพูด จนเราโกดจริง  **เค้าถึงยอมพูดออกมา แค่แม่เค้านั่งอยู่กับเค้า เค้าเลยไม่กล้าคุยกับเรา ??? ซึ่งเราเข้าใจเหตุผลที่เค้าอ้างนะว่าเค้าไม่อยากให้แม่เค้าพูดจาไม่ไดีแล้วเราได้ยิน แต่เราก็เคยบอกกับเค้าแล้วว่าเราโอเครเพราะเราไม่ได้อยุ่บ้านนั้นแล้ว 
จากนั้นเราทั้งคู่ก็เริ่มทะเลาะกันแรงขึ้น จนเราร้องไห้ พอเราพูดอะไรไปเค้าก็ย้อนคำเรากลับมาคือเถียงเราทุกคำ สรรหาคำมาพูดให้ตัวเองเป็นคนถูก และมันเยอะมาก ครั้งนี้มันรอบที่ 2 แล้วที่เค้าทำให้เราเสียใจแบบหนักมาก เหตุมันนิดเดียว เห็นมั้ยคะทุกคน !!!!!!!!!!!!!
แต่อีกคนไม่ฟังและเลือกที่จะเข้าข้างตัวเองเสมอ เราซึ่งเป็นผญ.ที่กำลังเสียใจเพราะเค้าอีกแล้ว จนน้องสาวเราเดินเข้ามาปลอบเรา แต่ในทางกับกันคนของเรายังเถียงย้อนคำเราไม่หยุดเลย วันนั้นเป็นวันที่เราร้องไห้หนักมาก และคือต้องตื่นเช้ามาทำงาน ซึ่งคืนนั้นเราสัญญากับตัวเองว่าเราจะไม่ร้องไห้ให้ผช.คนนี้อีกซึ่งเราก็ทำได้จนมาถึงปัจจุบัน จนตอนนี้เรารู้สึกหมดรักเค้าไปแล้ว แต่เราก็ยังให้โอกาสเค้าอยุ่เพราะเราคิดว่าอย่างน้อยคนเรามันก็ควรได้รับโอกาสครั้งสุดท้าย (ไม่รู้ว่าโง่หรืออะไรนะ 55+) ทุกวันนี้เราก็แทบไม่มีความรู้สึกห่วงใย หรือใส่ใจอะไรเค้าเลย ใจเรามันเหมือนกับชินชาไปแล้ว เราก็ไม่รุ้นะว่า เราจะกลับไปรักเค้าได้อีกมั้ย แต่ทุกอย่างมันมีเหตุและผลเสมอ ถ้าไม่โดนกระทำก่อน เราจะเจ็บและชินไปเองแบบนี้มั้ย 

###ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามารับฟังนะคะ