สำหรับเรานะคะ

_ เห็นความไม่แน่นอนของสรรพสิ่งมากขึ้น ... ตระหนักชัดว่า ไม่มีอะไรเป็นของเราจริงๆ
แม้แต่ร่างกาย ที่เราหวงแหน ก็ต้องคืนให้โลกนี้ และโลกมีวิธีค่อยๆดึงคืนไปจากเรา ในนามของคำว่า ชรา

_มุมมองเรื่องรูปร่างหน้าตา กลายเป็นเรื่องไร้สาระ (เห็นคนหน้าตาดี ใจจะมองเห็นว่าอีกเดี๋ยวก็แก่ ไม่มีใครหนีพ้นไปได้)
เสน่ห์ และ คุณค่าของคนอยู่ที่ระดับความคิด /สติปัญญา /และคุณงามความดีที่เขาทำเพื่อผู้อื่น
ความงาม ไม่ใช่จมูกโด่ง คางแหลม แต่อยู่ที่รูปร่างที่สมส่วน กระชับ กระฉับกระเฉง แข็งแรง  และมารยาทดี

_เงินทอง มีความจำเป็นในด้านปัจจัย แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความรู้จักพอ ไม่ฟุ้งเฟ้อเกินกำลัง
ควรถึงวัยที่หยุดทำงานเพื่อหาเงิน เริ่มทำงานเพื่อสร้างผลงาน

_เริ่มไม่ชอบการนอน (รู้สึกว่าเสียเวลา) หลับเฉพาะตอนร่างกายเพลียเท่านั้น ไม่นอนเล่นทิ้งๆขว้างๆเหมือนช่วงวัยเด็ก

_ความเพ้อฝัน และจินตนาการสุดล้ำที่เคยมี จืดจางลงไป พร้อมกับความเป็นจริง ภายใต้พื้นฐานความเป็นไปได้ เข้ามาแทนที่

_ทานได้น้อยลง จากที่เคยมีความสุขจากการกินเป็นอันดับหนึ่ง กลับกลายเป็นว่า เวลาท้องว่าง จะรู้สึกเป็นสุขกว่า
เบากาย เบาใจกว่า

_จะไม่ทน ทำอะไร ที่รู้สึกว่า ทำให้เสียเวลาอันมีค่าของชีวิตไปเปล่าๆปลี้ๆ