ไม่มีหรอกรักแล้วไม่แสดงออก มีแต่แสดงออกเท่าที่รัก จากประโยคนี้   ประสบการณ์ความรักของทุกคนมันจริงมากน้อยแค่ไหนหรอคะ

คือข้องใจว่ารักแท้ยังมีอยู่จริงไหม สมัยนี้ถ้าจะมีแฟนมีสามีต้องทำใจที่เขาจะไม่ได้มีเพียงเราใช่ไหม หรือเราเป็นคนโชคร้ายเอง โง่เองที่เลือกคนผิด ทำไมโลกนี้ไม่แฟร์เลย ทำไมคนดีต้องมาเจอคนเลวๆด้วย เราควรทำใจ

ด

ตามหัวข้อกระทู้...

เดือนธันวาคม 2568 เป็นช่วงที่ชีวิตแย่มากที่สุดดด ช่วงแรกจมมากแทบไม่อยากทำอะไรเลย แต่ในช่วงที่กำลังจมอยู่นั้นก็มีคนเข้ามา มันแปลกมากจริงๆที่เวลาคุยกับเขาแล้วลืมทุกอย่าง ลืมทุกความเศร้า ทั้งที่เขาเข้ามา

คนซื่อ เหมือนจะดีนะ แต่มันก็เส้นบางๆกับคนโง่ ที่รู้ไม่เท่าทันคน โดนหลอกสารพัด โดนคนใกล้ตัวที่ไว้ใจ หลอกลวง หักหลัง เพื่อนที่คิดว่าให้ใจกัน เพราะความคิดที่เรามองว่า คนอื่นคงเป็นเหมือนเรานี่แหละ ถูกคนรั

เวลาที่เราโดดเดี่ยว อ้างว้าง เจอเรื่องร้ายๆ ก็ได้พบคนๆหนึ่ง เหมือนเขามาดึงเราจากอะไรที่เลวร้าย คอยปลอบเรา คอยช่วยเรา เวลาอยู่กับเขาเราก็รู้สึกปลอดภัย แต่แล้วเขาก็หายไปปล่อยเราให้จมลงไปในเหวนั้นเหมือนเ