เกริ่นก่อนนะคะ เราเป็นเสาหลักที่บ้าน ออกมาจากที่บ้านมาทำงานต่างจังหวัด เรียนจบปริญญาตรี ทำงานพนักงานทั่วไป เงินเดือนตอนนี้รวมโอทีได้ประมาน18,000 เราส่งให้ที่บ้านคิดเป็น30%ของเงินเดือน จ่ายค่าชาวปณกิจให้พ่อแม่ต่างหากอีก (แม่บังคับให้ทำไว้ เราก็ยินดีจ่าย) แล้วยังไม่รวมที่โทรมาขอจุกจิกต่อเดือนยิบย่อยอีก เรายอมรับว่า แต่ละเดือนเราเหลือไม่เยอะ เพราะค่ารถ เราผ่อนรถเองต้องใช้รถขับทุกวัน เราต้องเลี้ยงคนในครอบครัว5คน พี่ชาย3 พ่อแม่  พี่ชายเรา2คนไม่ทำงาน ไม่เคยคิดจะช่วยครอบครัวให้ดีขึ้น เกเรตั้งแต่วัยรุ่น ตอนนี้มีแต่บอกแม่ว่าจะไปทำงาน หางานบ้าง โกหกเอาตัวรอบไปวันๆ เราบอกแล้ว พูดดีแล้ว ขอความร่วมมือแล้ว ก็ไม่ช่วย โชคดีที่บ้านเรายังมีที่ดินสมบัติของยาย เลยมีที่อยู่อาศัย เราคิดว่าถ้าเราผ่อนรถหมดจะหาซื้อที่ผ่อนให้พ่อแม่อยู่ แต่เราขอให้พี่ช่วย เพราะพี่ไม่ยอมไปมีครอบครัว แล้วยังเกาะพ่อแม่อยู่ เราขอให้ช่วยเราหาเงิน อย่างน้อยก็ขอค่าน้ำค่าไฟ แต่พี่เรากลับไม่ช่วย ไม่ทำ แม่ก็เข้าข้างพี่ พอเงินไม่พอก็โทรมาขอ มากดดันเรา ต้นเดือนจนถึงตอนนี้ ขอเรา3รอบแล้ว พอเราอธิบายไป เราไม่ให้ ก็มาว่าเรา มาบอกว่าญาติพี่น้องแม่เราว่า ลูกมีหน้าที่การงานสูง เรียนจบสูง ทำไมไม่มีปัญญาซื้อที่สร้างบ้านให้พ่อแม่ ทำไมไม่ดูแลพ่อแม่ เราเสียใจมากๆเลย แม้แต่แม่เรายังคิดแบบนั้นเลย ไม่เคยเข้าใจหรอว่าปริญญาเงินเดือนเท่าไหร่ จะพอใช้ เราจะลืมตาอ้าปากเองยังไม่พ้นน้ำเลย นี่ขนาดหาอะไรพิเศษทำเพิ่ม รายจ่ายเยอะมาก อธิบายไปพูดไปแม่ก็ไม่เข้าใจ รู้สึกสงสารตัวเองมากๆ

ปล.เราไม่รู้ว่าญาติพูดจริงรึป่าว เพราะถ้ามองไปที่ญาติๆ แต่ละคนก็มีที่ทาง มีเงิน มีบ้านของตัวเองปูทางไว้ให้ลูกตัวเองอยู่แล้ว