ตัวเรามีสองร่าง มีเหนื่อยบ้างท้อทุกข์ฝัน
ทำตัวเหมือนทุกวัน แต่บางครั้งมีอ่อนแอ

สุขทุกข์เรารับรู้ ยืนขึ้นสู้ไม่งอแง
พ่อแม่รักดูแล แล้วใยเล่าจะโศกนาน

วันนี้มีความสุข ไม่มีทุกข์ดั่งวันวาน
สุขใจก้องสนาน แสนเบิกบานหัวใจดี

โชคดีคนรอบรัก ทำงานหนักวันเดือนปี
มอบกายถวายพลี มุมานะสมไว้ใจ

อาจารย์คอยสั่งสอน เรียนสู้นอนทำงานไป
วันไหนง่วงเพลียใจ มองคนเจ็บรีบลุกพลัน

***********

วาดภาพประกอบเองค่ะ ให้เข้ากับ กาพย์ยานี ๑๑ ที่หัดลองแต่งเองค่ะ 

ภาพจะสื่อว่า ~ 

เวลาที่ตัวเราท้อแท้ เสียใจ เหนื่อยล้า ไม่มีใครจะช่วยดึงตัวเราลุกขึ้นยืนมาได้นอกจากตัวของเราเองที่ต้องการจะยืน

สุข ทุกข์ เราเลือกจะเก็บไว้ได้

เวลาทุกข์ ถ้าอยากจะสุขเร็ว ก็รีบปล่อยทุกข์ให้พ้นไป แล้วรับมือกับมันอย่างมีสติ

เวลาสุข ก็เห็นคุณค่าของมัน ตักตวงความสุขให้เต็มที่ เพื่อเติมพลังชีวิตให้กับตัวเอง และ แบ่งปัน เอื้อเฟื้อต่อพ่อแม่ ญาติพี่น้อง เพื่อน คนรอบข้าง และ/หรือ คนที่มีโอกาสน้อยกว่าเรา

*********

ขอบคุณค่ะ 👍🏻❤️🥰

ลองอ่านดูเล่นๆนะคะ พยายามฝึกฝนเรียนรู้การแต่งกลอนค่ะ เท่าที่สามารถ เท่าที่มีเวลาค่ะ 🥰🥰🥰🥰