ตอนนี้อยู่ม.5จะจบเทอมแล้ว แต่ตั้งแต่ขึ้นม.ปลายมา กลับรู้สึกโดดเดี่ยวคุยกับทุกคนได้ แต่ไม่สนิทกับใครเลย อยู่กับใครก็อึดอัดไปหมด ส่วนสังคมรร.ก็ไม่ค่อยดีเท่าไร เพื่อนในห้องค่อนข้างติดเล่นเกิน คงมีแต่เราท

คือ ตอนนี้ผมมีลูก 3 ขวบ แล้วผมให้แม่แฟนเลี้ยง ไปหาแค่ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ เวลากลับไป บางทีผมก็ไปเจอเรื่องที่ลูกเคยทำได้เองเพราะผมเคยสอนไปแล้ว แต่กลับทำไม่ได้แล้ว แล้วผมก็จะหงุดหงิด บางทีก็อารมณ์เสียใส

ดิฉัน ทำงานที่ใหม่มาสักพักในระยะ1ปีกว่าแล้วววค่ะ ตอนแรกๆที่เข้ามาทำงานที่นี่ก็ไม่เบื่อ ไม่เหงานะค่ะ แต่พอเริ่ม1ปีกว่าแล้ว มันรู้สึกโดดเดี่ยว สังคมไม่มีเลยค่ะ พูดจริงๆมันเหงามากๆเลยย เพราะปกติเคยทำงา

คือเรามีเพื่อนสนิทคนนึงค่ะ เพื่อนก็มีแฟน แฟนเพื่อนรู้จักกับเรา แต่แฟนเพื่อนอยู่ไกลกับเพื่อนมากๆ ช่วงคบกันแรกๆอยู่ด้วยกันเจอกันบ่อย แต่พอโตขึ้นมาอีกต้องแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ไกล ทั้งคู่ก็ทำอะไรไกลหูไกลต

ตามนั้นเลยค่ะ เราเคยสนิทกับพี่คนนึง อยู่ข้างบ้านตอนเด็กๆเล่นด้วยกันบ่อยมาก พอเริ่มโตเริ่มห่างหาย(แต่บ้านยังอยู่ข้างกันแค่ไม่สนิทเหมือนแต่ก่อน ซึ่งเราอยากรู้ว่าถ้าเราอยากกลับไปสนิทกับเขามันจะพอเป็นไปได

คือเราเริ่มรู้สึกว่าเราเบื่อผู้ชายมากไม่เข้าใจเราเลย อีกอย่างเราไม่มั่นใจในตัวเเฟนเราเลยเราไม่รู้ด้วยว่าเรารักเขาไหมเเต่เราคิดว่าไม่มีมีเขามันก็อยู่ยากอ่ะ เเล้วเราเริ่มอยากลองคุยกับผู้หญิงบ้างเเต่เราไ

เมื่อไม่กี่วันน้องที่สนิท(ตอนเด้ก) เราจบป6ค่ะ เเล้วสอบติดโรงเรียนประจำอำเภอไป ช่วงเด็กๆเราป4-6ไปเล่นบ้านน้องทุกวัน เคยไปนอนค้างด้วย สนิทเรียกว่าสนิทได้เลยย  เเต่พอโตเราก็สอบติดโรงเรียนประจำอำเภอ

อยากรู้ว่าคนที่เป็นลูกคนเดียวและคนที่มีพี่น้องหลายคน พอโตมามีความรู้สึกยังไงบ้าง คิดว่ามีข้อดีข้อเสียยังไงบ้าง เช่น เป็นลูกคนเดียว รู้สึกโดดเดี่ยวบ้างไหม ดูแลพ่อแม่ลำบากไหม พ่อแม่ดูแลมาดีไหม คนที่มีพ