กระทู้นี้ไม่มีอะไรค่ะ แค่อยากปลดปล่อยความรู้สึกที่มีต่อ Reply 1988 แหะๆๆ
เราเพิ่งได้ดูเมื่อปลายปีที่แล้ว ช้ามากเนาะ
ที่จริงได้ยินกิตติศัพท์เรื่องนี้มานานแล้ว แต่ตอนนั้นเคยลองดู ep.1 แล้วรู้สึกลำไยอะไรก็ไม่รู้ เลยเทไป
จนมีเพื่อนมาอวยเรื่องนี้ให้ฟัง ทั้งที่ปกติมันไม่ค่อยดูแนวนี้ เราเลยเริ่มคล้อยตาม และช่วงนั้นก็ว่างๆ ไม่ได้ดูเรื่องอื่นอยู่ ก็เลยเออ ลองดูอีกทีละกัน
เท่านั้นแหละ มูฟออนไม่ได้เลยยยย 55555
ละเราก็มาตามอ่านพันทิปเยอะมาก แต่ไม่ได้เม้นกระทู้ไหนเลย เพราะความรู้สึกมันพรั่งพรูมาก กลัวจะเม้นยาวกว่ากระทู้เค้า และรู้ว่าเค้าตลาดวายกันหมดแล้ว 55555
แต่มันประทับใจมากจริงๆ เลยต้องมาขอตั้งกระทู้ตัวเองเพื่อระบายซักหน่อยค่ะ

พูดถึงเนื้อเรื่องโดยรวมก่อน
เราอินธีมของเรื่องทั้งหมด ทั้งครอบครัว เพื่อน และความย้อนวัยไปแถว 80s 90s
ปกติเป็นคนอินกับเรื่องครอบครัวและเพื่อนอยู่แล้ว ละเรื่องนี้ทำได้ดีมากจริง
เราชอบที่มันไม่ได้ feel good แบบเลี่ยนๆ ฟุ้งๆ พ่อแม่ลูกรักกันอบอุ่นจ๊ะจ๋าอะไรแบบนั้น
แต่มันมีความเรียล ทุกบ้านมีปัญหาของตัวเอง มีทะเลาะกันบ้าง รำคาญกันบ้าง แต่สุดท้ายก็คือครอบครัวของกันและกันอะ มันเป็น feel good แบบจริง ตื้นตัน และเข้าถึงได้
ส่วนเรื่องความย้อนวัยไปยุคนั้น แม้จะเป็นเกาหลี แต่ก็ relate กับเมืองไทยได้แบบไม่ติดเลย ในแง่กิจกรรมวัยเด็ก/วัยรุ่น, การติดต่อที่ยังไม่มีโซเชียลหรือ gadget แบบทุกวันนี้, การเสพสื่อบันเทิง ตั่งต่าง

มาถึงเรื่องความรัก
อันนี้ก็อินมาก เพราะรักครั้งแรกตอนมัธยมของเราเป็นแบบนี้เลย กรี๊ดดดด 55555
เป็นกลุ่มเพื่อนที่สนิทกัน ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเยอะมาก แล้วพอแอบชอบกัน ก็จะใช้วิธีแกล้งกัน กวนตีนกัน แต่ก็มีโมเมนท์กุ๊กๆกิ๊กๆให้พอได้เพ้อ ได้เขินอยู่เรื่อยๆ 55555

และสุดท้ายที่จะพูดถึงคือ จองฮวานนน งือออออ
ดูซีรี่ส์มาเยอะมาก ไม่เคยเพ้อพระเอกคนไหนแบบไม่มูฟออนเท่านี้จริงๆ
ตอนแรกเรามองว่าไม่หล่อเลยซักนิด แต่ก็เริ่มมาชอบตอนที่ จฮ ออกอาการว่าชอบด็อกซอน เพราะฟีลของ จฮ กับด็อกซอน มันเหมือนกับตัวเราและเพื่อนสนิทคนนั้น เลยอินมาก 555555
ยิ่งพอดูไปยิ่งหลง จฮ หนักเลย เป็นคนไม่หล่อที่มีเสน่ห์ น่ารักน่ามองมากๆ
เราว่าการแสดงออกของ จฮ มันดีมาก เรียลมาก ทั้งสายตา รอยยิ้ม (ทั้งยิ้มแบบเปิดเผยและแบบอมยิ้ม) หัวเราะ ตั่งต่าง
ตอนที่รู้ว่าซอนอูกับด็อกซอนไม่คู่กัน เราดีใจมาก ดีใจด้วยอารมณ์เดียวกับ จฮ ที่โดนประตูกระแทก กำเดาไหล แต่หัวเราะหึๆและกินรามยอนอย่างแฮปปี้ แบบนั้นเลย 5555
แต่พอ ep. ท้ายๆ ที่เริ่มชัดว่าพระเอกจะเป็นแท็ก เราเริ่มเครียดละ 5555 ลุ้นมากกก ยังภาวนาให้เป็น จฮ ตลอด
ยิ่งตอน จฮ สารภาพรักพร้อมแหวน เราตบเข่าฉาด กรี๊ดแบบ ได้ซักทีเว้ยยยย แต่สรุปก็ไม่ได้อยู่ดี เฮิร์ทมาก เหมือนอกหักเอง
แต่ก็พยายามทำใจว่ามันก็คือความเรียลอีกอย่างของรักแรกตอนมัธยมของใครหลายคน ตรงที่ว่า ความไม่สมหวัง (เพราะ timing เพราะความไม่กล้าบอก) นี่แหละที่ทำให้มันเป็นความทรงจำที่สวยงาม ฝังลึก
(แต่ทำไมแท็กสมหวังได้แต่งงานละ แง้ 55555)

เราชอบ จฮ มาก จนไปตามดูตัวจริงของจุนยอลใน ig และเห็นว่าช่วงนี้พี่เค้ามาสไตล์หนุ่มเซอร์ ไว้ผมยาว เล่นสเกต ต่างจากภาพที่เราคิดไว้มากๆ แต่ก็เป็นความประหลาดใจที่ทำให้รู้สึกว่าคนนี้น่าสนใจจัง (ก็คือเพ้ออะแหละเนาะ 5555)
ส่วนเรื่องที่เป็นแฟนกับฮเยริ แน่นอนว่ากองเชียร์แบบเราดีใจมาก แฮปปี้ประหนึ่งตัวเองสมหวังเอง 5555
(เพื่อนเราเคยเล่าแล้วว่า พระรองกับนางเอกเป็นแฟนกันจริงๆ แต่ตอนนั้นเรายังไม่ได้ดู ก็เลยไม่ได้สนใจว่ามันหมายถึงคู่ไหน พอรู้เท่านั้นแหละ จิกหมอนค่ะ)
ยิ่งพอรู้ว่าจริงๆแล้วสองคนนี้อายุห่างกันเยอะอยู่ มันยิ่งประทับใจที่ในซีรี่ส์ เค้าเล่นเป็นเพื่อนกันได้แบบเหมาะมาก สมูธมาก
ไหนจะพวก behind the scenes ที่สองคนนี้แอบมีโมเมนท์กันตลอด ยิ่งแบบบบ ฮอลลลล เพ้อออออ จุนยอลอปป้าาา 5555

เอาล่ะ เราสบายใจแล้วค่ะ ได้ระบายแล้วก็คิดว่าคงจะมูฟออนจากเรื่องนี้ได้ซักที 5555
ใครที่เพิ่งได้ดู หรือยังอารมณ์ค้างอยู่ หรือใครที่ดูนานแล้วแล้วคิดถึง ก็มาพรั่งพรูกันได้นะคะ
(ทีมแท็กก็คุยกันได้น้าาา เราเข้าใจจจ 5555)