มันเหมือนเป็นเวรกรรมเรื่องนี้มันผ่านมาหลายปีมากแล้วแต่ยังลืมเขาไม่ได้ยังคิดถึงเขา
เริ่มต้นมาจากเราคบกับเขามันก็ไปได้ดีทุกอย่างโอเคมากอาจจะมีปัญหานิดหน่อยก็พยายามผ่านไปด้วยกันแต่นั้นแหละค่ะ การคบกันมันก็มีการเบื่อเกินขึ้นจากความจำเจที่เกิดขึ้นเหมือนเราเริ่มถึงจุดอิ่มตัวทุกอย่างมันเริ่มผ่านไปอย่างช้าๆมันอึดอัดเหมือนเราไม่พยายามปรับจูนเขาหากันเหมือนเราเอาแต่ใจกันทั้งคู่แล้วเราก็ดันเริ่มมีคนเข้ามาใหม่มันทำให้หัวใจเราฟูขึ้นมาเราเริ่มสนใจสิ่งแปลกใหม่มากขึ้นเราเริ่มไม่โอเคกับการอยู่กับเขา เขาเริ่มบังคับเรามากขึ้นห้ามเราไปกับเพื่อนเหมือนพยายามจะปิดเราแต่ส่วนนึงก็ผิดที่เรา เราดันยอมเขามาแต่แรก ด้วยความที่เรายิ่งอยากเอาชนะ ใช่ค่ะเราไปคุยกับคนนั้นที่เข้ามาใหม่ แต่ความวุ่นวายก็เกิดขึ้นเพราะคนใหม่มาขอเราคบด้วยความที่เราอยากเอาชนะเขา เราบอกว่าจะคบกับคนใหม่
แต่ด้วยความที่เวรกรรมมันเร็วนะรีบตามมาจนทัน เขากับคนใหม่รู้จักกันแล้วเขาขอให้คนใหม่มาลองใจเราใช่ค่ะเราเลิกกันไปหลังจากนั้นเวรกรรมมันตามมาเรื่อยๆจากที่เราคิดว่ามันคงเจ็บไม่เท่าไรแต่ดันเจ็บ
5555 เรารู้ว่าเขามีคนใหม่ในวันต่อมาเพราะคนใหม่ของเขาตามจีบเขามาสักพักแล้วแค่เราไม่รู้...
ตอนนี้จะ 5 ปีแล้วมั่งเรายังลืมเขาไม่ได้มันยังชัดเจนเหมือนภาพไม่ยอมหายไปเราไม่เคยรักใครได้มากสุดเราแค่แอ๊วคนอื่นเล่นๆแต่พอจะถึงเวลาจริงๆภาพเขาเข้ามาในสมองทุกครั้ง...
คิดถึงแฟนเก่า
เริ่มต้นมาจากเราคบกับเขามันก็ไปได้ดีทุกอย่างโอเคมากอาจจะมีปัญหานิดหน่อยก็พยายามผ่านไปด้วยกันแต่นั้นแหละค่ะ การคบกันมันก็มีการเบื่อเกินขึ้นจากความจำเจที่เกิดขึ้นเหมือนเราเริ่มถึงจุดอิ่มตัวทุกอย่างมันเริ่มผ่านไปอย่างช้าๆมันอึดอัดเหมือนเราไม่พยายามปรับจูนเขาหากันเหมือนเราเอาแต่ใจกันทั้งคู่แล้วเราก็ดันเริ่มมีคนเข้ามาใหม่มันทำให้หัวใจเราฟูขึ้นมาเราเริ่มสนใจสิ่งแปลกใหม่มากขึ้นเราเริ่มไม่โอเคกับการอยู่กับเขา เขาเริ่มบังคับเรามากขึ้นห้ามเราไปกับเพื่อนเหมือนพยายามจะปิดเราแต่ส่วนนึงก็ผิดที่เรา เราดันยอมเขามาแต่แรก ด้วยความที่เรายิ่งอยากเอาชนะ ใช่ค่ะเราไปคุยกับคนนั้นที่เข้ามาใหม่ แต่ความวุ่นวายก็เกิดขึ้นเพราะคนใหม่มาขอเราคบด้วยความที่เราอยากเอาชนะเขา เราบอกว่าจะคบกับคนใหม่
แต่ด้วยความที่เวรกรรมมันเร็วนะรีบตามมาจนทัน เขากับคนใหม่รู้จักกันแล้วเขาขอให้คนใหม่มาลองใจเราใช่ค่ะเราเลิกกันไปหลังจากนั้นเวรกรรมมันตามมาเรื่อยๆจากที่เราคิดว่ามันคงเจ็บไม่เท่าไรแต่ดันเจ็บ
ตอนนี้จะ 5 ปีแล้วมั่งเรายังลืมเขาไม่ได้มันยังชัดเจนเหมือนภาพไม่ยอมหายไปเราไม่เคยรักใครได้มากสุดเราแค่แอ๊วคนอื่นเล่นๆแต่พอจะถึงเวลาจริงๆภาพเขาเข้ามาในสมองทุกครั้ง...