จากกะทู้ที่แล้วของผม จากคนไม่เคยเจอกันแล้วคิดถึงกันมากๆ เมื่อวานผมได้มีโอกาสไปหาเทอ
ก็กว่าจะไปถึงก็ดึกแล้ว พอเจอกันก็ได้คุยกัน ได้นอนกอดกัน แล้วก็ง่วงมากไป ก็หลับจนถึงเช้า ผมก็ต้องกลับบ้าน เทอก็ต้องไปทำงาน ผมมีความรู้สึกว่า ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วจังเรย กว่าจะเจอกันใหม่ก็สิ้นเดือน เห้อ เมื่อไหร่อะไรๆจะลงตัว จะได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันซักที เห้อๆ ความคิดถึงนี่มัน ทรมานจริงๆเรยเนอะว่ามั้ย
ทำไมเวลาที่เรามีความสุขมันผ่านไปเร็วจัง
ก็กว่าจะไปถึงก็ดึกแล้ว พอเจอกันก็ได้คุยกัน ได้นอนกอดกัน แล้วก็ง่วงมากไป ก็หลับจนถึงเช้า ผมก็ต้องกลับบ้าน เทอก็ต้องไปทำงาน ผมมีความรู้สึกว่า ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วจังเรย กว่าจะเจอกันใหม่ก็สิ้นเดือน เห้อ เมื่อไหร่อะไรๆจะลงตัว จะได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันซักที เห้อๆ ความคิดถึงนี่มัน ทรมานจริงๆเรยเนอะว่ามั้ย