ดูผลงานการแสดงของเจ้าตัวมาก็ตั้งแต่เรื่อง Homestay แม้ยังต้องพัฒนาฝีมือการแสดงอีกมาก แต่ดิฉันกล้าบอกได้เลยว่า "เธอคนนี้มีความพยายามสูงลิบลิ่ว"

กระทั่ง 365 วัน บ้านฉัน บ้านเธอ แม้การแสดงครั้งนี้จะไม่ทำให้ดิฉันต้องตกตะลึง แต่เฌอปรางก็สามารถทำผลงานออกมาได้อยู่ในระดับดีน่าพอใจ ทว่าเรื่องนี้กลับทำให้ดิฉันได้พบกับปัญหาเรื่อง "การพูด" ซึ่งเป็นอีกหนึ่งปัญหาของเธอ

เท่าที่สังเกตุ เฌอปรางเป็นคนที่พูดไม่ค่อยชัดถ้อยชัดคำเท่าไหร่ ยิ่งพอเข้าบทบาทการแสดงกลับรู้สึกว่าอาการนี้ยิ่งเป็นหนัก เหมือนเป็นการพูดอมคำ น้ำเสียงอยู่ในลำคอ ดูไม่หนักแน่น พูดตรง ๆ ว่าหลายครั้งหลายคราก็รู้สึกรำคาญ (ขออภัยเจ้าตัวและแฟนคลับที่ต้องใช้คำนี้)

จริงที่ว่าการเข้าถึงบทบาทเป็นสิ่งสำคัญยิ่งต่ออาชีพนักแสดง ทว่าเรื่องการพูดก็มองข้ามไม่ได้เช่นกัน นักแสดงที่มีการใช้น้ำเสียงชัดถ้อยชัดคำ และรู้จักจังหวะจะโคน ได้เปรียบอย่างมากในการสร้างอารมณ์ร่วม

ถามว่าสำคัญขนาดนั้นเลยหรือ ลองนึกภาพว่าหากต้องรับบทคนสุขุม  แต่น้ำเสียงการพูดไม่ชัดถ้อยชัดคำ แม้แสดงดี ทว่าอารมณ์ร่วมของผู้ชมก็มีได้ไม่เต็มที่ 

ก็อยากจะแนะนำว่า เฌอปรางเป็นคนที่มีความตั้งใจและพยายามสูง เชื่อว่าในอนาคตเฌอปรางจะเป็นนักแสดงที่ดีคนนึงได้ ทว่าเรื่องการพูดก็สำคัญเช่นกันสำหรับการเป็นนักแสดง หากสามารถปรับปรุงเรื่องการพูดให้ชัดถ้อยชัดคำ และรู้จักจังหวะจะโคนกว่านี้ได้ ก็จะเป็นประโยชน์ต่อเส้นทางการเป็นนักแสดงของเฌอปรางได้มากทีเดียวค่ะ