เราคุยกับผู้ชายคนนึงมาสักพักไม่กี่เดือน1-2เดือน เราไปเที่ยวด้วยกัน เจอกันกินข้าวกัน มีความสุขมาก ละวันนึงเราก็เริ่มจะถามหาสถานะซึ่งเขาเองก็บอกแค่ว่าไม่พร้อม ไม่พร้อม จนเราทะเลาะกันไป และเราก็เลิกคุยกับเขา เขาก็ไม่ตามนะ มีแค่ทักมาบ้างว่ากินข้าวยังนานๆที แต่เราก็อาจไม่ตอบ สุดท้ายทนความคิดถึงตัวเองไม่ไหว กลืนน้ำลายและทักเขาไป ขอเคลียร์อีกรอบ จนเขาตอบกลับมาว่า งั้นเราลองคบกันดูมั้ย เราดีใจมากจากนั้นเราก็เจอกันปกติ มีอะไรกัน เที่ยว เจอกันบ่อย เหมือนแฟนบอกรักคิดถึง แต่เราก็ยังไม่เคยไปเจอเพื่อนเขาหรือครอบครัวเขานะคะ ผ่านมาแค่20กว่าวันที่มีความสุข เราทะเลาะกันด้วยเรื่องเขานัดเราแล้ว เขาไม่มาโดยให้เหตุผลว่า ทำงานเหนื่อยแล้ว เราก็บอกเรางอลนอยนะ รอเขาทักมาง้อ เขาก็หายไม่ตามไม่ง้อ จนถึงเช้า เราเลยถามว่าทำไมไม่ตามไม่ง้อบ้าง เราไม่สำคัญใช่มั้ย เพราะที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยตามเราเลย เราจึงทะเลาะกัน รุนแรงเป็นเหตุให้ เลิกกันไป แต่เลิกได้แค่2วัน เรายอมแบกหน้าทักไปขอคืนดี เขาปฏิเสธ จะพูดยังไงก็ปฏิเสธ ไม่เอาไม่คบต่อ แต่เป็นห่วงเหมือนเดิม เราขอและยื้อสุดฤทธิ์ จนเขาบอกแค่คุยๆนะ ตอนนี้เขาไม่สนใจเรา ไม่ค่อยอยากคุย ไม่แชร์เรื่องราว ไม่โทร บอกเราว่าเราจะคุยกับใครก็สิทธิ์ของเรานะ ซึ่งเราก็อยากมีแค่เขามั้ยอะ เราอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่ยิ่งคุยยิ่งเจ็บ เหมือนเขามีก็ได้ ไม่มีก็ไม่ตาม เราควรพอจริงๆสักทีมั้ย