อาจจะสะเทือนใจสักหน่อยนะ แต่ความรักของคุณเห็นแก่ตัวมากเลย
คุณไม่ได้สนใจความรู้สึกของแฟนคุณเลย สนใจแต่ตัวเอง คุณพยายามให้เค้าทิ้งโลกของเค้า
แล้วมาอาศัยอยู่ในโลกของคุณเหมือนตุ๊กตาตัวหนึ่ง ที่คุณจับให้เค้าทำอะไรตามใจคุณ
ในตอนที่เค้าโดนพ่อแม่ต่อว่าเรื่องคุยกับคุณเยอะ คุณก็ไม่ได้สนใจความรู้สึกของแฟน
สนแต่ความรู้สึกของตัวเอง ถามแฟนว่า "แคร์สายตาคนอื่นหรอ" คนอื่นที่คุณพูดถึงนะพ่อแม่เค้านะ
ห้ามไม่ให้เค้าเล่นเกมส์ และห้ามอะไรอีกหลายอย่าง คุณไม่ได้รักแฟนคุณหรอก เค้าเป็นแค่เครื่องมือ
สนองความต้องการของคุณเท่านั้นเอง "เราใส่ใจเขามากมากจนยอมเขาได้ทุกอย่างเลย"
ไหนลองบอกสิว่าคุณยอมหรือได้ทำอะไรเพื่อเค้าบ้าง เพราะในที่นี้ไม่ได้กล่าวอะไรที่แสดงให้เห็นว่าคุณทำเพื่อเค้าเลย

สุดท้ายนี้คำแนะนำที่จะให้ไว้คือ ถ้ารักเค้าให้คิดถึงความต้องการของเค้าบ้าง ให้อิสระกับเค้าบ้าง ให้เค้าได้ทำในสิ่งที่รัก
และไปเป็นส่วนหนึ่งในโลกของเค้าบ้าง คุณไม่จำเป็นต้องโหยหาเค้าตลอดเวลา เพราะหากว่าเค้าอยู่กับคุณแล้วมีความสุข
เมื่อเค้ารักคุณเค้าจะเป็นฝ่ายเข้ามาหาคุณเอง ลองนึกดูว่าถ้าคุณมีแฟนแล้วแฟนบังคับคุณทุกอย่าง ไม่ให้คุณทำในสิ่งที่ชอบ
ไม่ให้อิสระกับคุณ แล้วคุณจะอยู่กับเค้าได้นานสักแค่ไหน ใจเค้าใจเรา ปรับปรุงตัวซะนะ