ผมกลับมาอยู่กับญาติแล้ว นั่งคุยกับกลุ่มญาติ ส่วนใหญ่ ตอบตรงกันว่า รัฐบาล ควรแก้ปัญหาโควิดให้จบ โดยไม่ต้องสนใจผลกระทบเศรษฐกิจมากนัก เพราะถึงยังไง ผลกระทบเศรษฐกิจก็ได้รับอยู่แน่นอนแล้ว และผลกระทบจากโควิดจะไม่มีวันหมดไป ตราบใดที่โควิดยังไม่จบ หรือ วัคซีนยังไม่ได้มา เพราะรายได้คนส่วนใหญ่หดหายไป จากธุรกิจรุ่นเก่าที่ต้องเจอตัวต่อตัว นั่นคือ จุดอ่อนสำคัญที่โควิดมุ่งโจมตี ทำให้ทุกคนต้องทำงานที่บ้าน ซื้อของออนไลน์ และงดการพบปะ

ตอนนี้ที่บ้านทุกคน แม้ไม่มีใครติดเชื้อ แต่ก็กักตัวอยู่ในบ้านตลอดราวกับเป็นคนติดเชื้อไม่มีอาการ เพราะกลัวโควิดขนาดหนัก ถึงขนาดไม่ออกจากบ้านกันเลย ถามว่า แล้วเอาอะไรกินในช่วง 1 เดือนที่ผ่านมา ก็กินของที่มีอยู่รอบบ้านนี่แหละ ปลูกผักไว้เต็มเลย สดและปลอดสารด้วย ไร้ยาฆ่าแมลง เพราะปล่อยให้ขึ้นอย่างตามมีตามเกิด เมื่อวานทำยำผักสารพัดใส่กุ้ง ก็เอาผักสวนครัวในบ้านที่ปลูกไว้ทั้งนั้น และเอากุ้งที่เลี้ยงไว้

นี่เพิ่งตื่นมาออกกำลังกายตอนเช้า วิ่งรอบบ้านรอบสระบัวขนาดครึ่งสนามฟุตบอลมาตรฐาน อากาศสดชื่นดีจัง แล้ววิ่งเล่นกับหมูกับหมาที่ญาติเลี้ยงไว้หลายตัวที่โรงหลังบ้าน มันน่ารักมาก หมูกับหมาเป็นเพื่อนกัน ลูกหมูน่ารักมาก ยิ่งเจอโควิด เรายิ่งคิดว่าอยากกลับไปอยู่ต่างจังหวัดเหมือนตอนนี้มากขึ้นทุกที เวลาต้องไป รพ ค่อยเข้ามาใน กทม ก็ได้ เพราะอยู่ไม่ไกลจาก กทม มากนัก เวลาหมอนัดค่อยมานอนที่ กทม สักอาทิตย์ค่อยกลับก็ยังได้ แก้คิดถึง กทม เพราะใช้ชีวิตใน กทม มาตลอด เลยหลงแสงสีในเมืองกรุงมาแต่เด็ก และขาดพาราก้อนไม่ได้ 

เมื่อวาน นั่งดูเสบียงในห้องครัว อ่านฉลากพบว่า ปลากระป๋องหลายยี่ห้อผลิตจากสมุทรสาคร จึงบอกญาติให้เอาไปผ่านความร้อนอีกรอบ เพราะแม้เชื้อจะตายในความร้อนสูงตอนทำปลากระป๋อง แต่การบรรจุหีบห่อภายนอกที่ใช้แรงงานพม่า ยังน่าเป็นห่วง หลังอ่านข่าวพบแรงงานพม่าในโรงงานปลากระป๋องติดโควิด 900 ราย